Overregularisatie, ook wel overgeneralisatie genoemd, vindt zowel op lexicaal als op morfologisch niveau plaats. Op lexicaal niveau zou het overregularisatie zijn bij het leren van woorden. Overregularisatie zou optreden terwijl ze de taal leren. Dat betekent dat kinderen de neiging zouden hebben om de betekenis van het woord te veralgemenen tot voorbij de woordbetekenis in de taal van de volwassene. Een voorbeeld zou zijn hoe alle 4-potige dieren een hond genoemd kunnen worden.
Op morfologisch niveau zijn er zowel afgeleide morfemen als verbuigingsmorfemen. Overregularisatie wordt waargenomen in afgeleide morfemen in vormen zoals hoe het voorvoegsel ‘un-‘ kan worden toegevoegd aan veel werkwoorden om de omkering van een actie aan te geven, maar kinderen hebben vaak de neiging om deze regel te overregulariseren om vormen te krijgen als ‘unblow’ dat leeglopen betekent of ‘unlight’ dat uitdoven betekent.
Overregularisatie is overbodig te zeggen, vaak gezien in inflectieve morfemen, de regularisatie van de verleden tijd marker ‘-ed’ is een heel goed voorbeeld. Zoals gezegd, hebben kinderen de neiging deze regel te overregulariseren om woorden te vormen als ‘sitted’ in plaats van sat of ‘bringed’ in plaats van brought.
Volgende