Unicode en ASCII zijn de tekencoderingsstandaarden die veel worden gebruikt in de IT-sector. Unicode is de informatietechnologienorm die wordt gebruikt voor de codering, weergave en verwerking van teksten in de schrijfsystemen, terwijl ASCII (American Standard Code for Information Interchange) tekst in computers weergeeft, zoals symbolen, cijfers, hoofdletters en kleine letters.
Zij geven tekst weer voor de telecommunicatieapparatuur en computers. ASCII codeert slechts enkele letters, cijfers en symbolen, terwijl Unicode een groot aantal tekens codeert.
Unicode vs ASCII
Het verschil tussen Unicode en ASCII is dat Unicode de IT-standaard is die letters van het Engels, Arabisch, Grieks (en nog veel meer talen), wiskundige symbolen, historische schriften, enz. weergeeft, terwijl ASCII beperkt is tot enkele tekens zoals hoofdletters en kleine letters, symbolen, en cijfers (0-9).
Unicode kan de superset van ASCII worden genoemd omdat het meer tekens codeert dan ASCII. Deze laatste term functioneert meestal door de tekens om te zetten in cijfers, omdat het voor de computer gemakkelijker is cijfers op te slaan dan alfabetten.
| Vergelijkingsparameters | Unicode | ASCII |
|---|---|---|
| Definitie | Unicode is de IT-standaard die tekst codeert, weergeeft en verwerkt voor de computers, telecommunicatie-apparaten en andere apparatuur. | ASCII is de IT-standaard die de tekens codeert voor uitsluitend elektronische communicatie. |
| Afkorting | Unicode is ook bekend als Universal Character Set. | American Standard Code for Information Interchange is de volledige vorm van ASCII. |
| Functie | Unicode vertegenwoordigt een groot aantal tekens, zoals letters van verschillende talen, wiskundige symbolen, historische schriften, enz. | ASCII vertegenwoordigt een specifiek aantal tekens, zoals hoofdletters en kleine letters van het Engels, cijfers en symbolen. |
| Gebruikt | Het gebruikt 8bit, 16bit, of 32 bit om elk karakter te presenteren en ASCII is ondergeschikt aan Unicode. | Het gebruikt 7bits om elk karakter te presenteren. Het doet dit door de tekens om te zetten in getallen. |
| Bezette ruimte | Unicode ondersteunt een groot aantal tekens en neemt meer ruimte in. | ASCII ondersteunt slechts 128 tekens en neemt minder ruimte in. |
Unicode is de IT-standaard die wordt gebruikt voor het coderen, weergeven en verwerken van tekst voor computers, telecommunicatieapparatuur en andere apparatuur. Het wordt onderhouden door het Unicode Consortium en staat voor Universal Character Set.
Het codeert een breed scala van tekens, zoals teksten in verschillende talen (ook de bidirectionele teksten, zoals die van het Hebreeuws en Arabisch dat de rechts naar links scripts heeft), wiskundige symbolen, historische scripts, en nog veel meer dingen.
Unicode werkte met drie soorten coderingen, namelijk UTF-8, UTF-16, en UTF-32, die respectievelijk 8 bits, 6 bits, en 32 bits gebruikten. Het is grotendeels gebruikt in recente technologieën zoals programmeertalen (Java, enz.) en moderne besturingssystemen.
Unicode ondersteunt een groot aantal tekens en neemt meer ruimte in een apparaat in beslag en daarom maakt ASCII deel uit van Unicode. ASCII is geldig in UTF-8 dat 128 tekens bevat.
ASCII is de coderingsstandaard die wordt gebruikt voor de codering van tekens in elektronische communicatie. Het wordt voornamelijk gebruikt voor de codering van het Engelse alfabet, de kleine letters (a-z), de hoofdletters (A-Z), symbolen zoals leestekens, en de cijfers (0-9).
American Standard Code for Information Interchange of ASCII codeert 128 tekens, voornamelijk in de Engelse taal, die worden gebruikt in moderne computers en programmering.
ASCII gebruikt 7 bits van de gegevens om elk karakter te coderen en neemt daardoor minder ruimte in beslag. ASCII werd grotendeels gebruikt voor tekencodering op het World Wide Web en wordt nog steeds gebruikt voor moderne computerprogramma’s zoals HTML.
ASCII codeert elke tekst door de tekst in getallen om te zetten, omdat de reeks getallen gemakkelijker in het computergeheugen kan worden opgeslagen dan de alfabetten als een taal. In het algemeen wordt dit proces codering genoemd.
Belangrijkste verschillen tussen Unicode en ASCII
- Unicode is de IT-standaard voor het coderen, representeren en verwerken van tekst in computers, terwijl ASCII de standaard is voor het coderen van de tekst (voornamelijk Engels) voor elektronische communicatie.
- Unicode is de afkorting van Universal Character Set, terwijl ASCII staat voor American Standard Code for Information Interchange.
- Beide termen verschillen van elkaar in de context van de functie. Unicode is de coderingsnorm waarmee een groot aantal tekens wordt gecodeerd, zoals teksten en alfabetten van andere talen (zelfs tweerichtingsteksten), symbolen, historische schriften, terwijl ASCII de alfabetten van de Engelse taal, hoofdletters en kleine letters, symbolen, enz. codeert.
- Unicode gebruikt 8bit, 16bit of 32bit voor het coderen van een groot aantal tekens, terwijl ASCII 7bit gebruikt voor het coderen van elk teken omdat het uit slechts 128 tekens bestaat.
- De Unicode neemt meer ruimte in beslag omdat het een superset van ASCII is, terwijl ASCII minder ruimte nodig heeft.
De Unicode of de Universal Character Set is de coderingsnorm die teksten codeert, weergeeft en verwerkt voor de telecommunicatiediensten en andere apparatuur, terwijl ASCII of de American Standard Code for Information Interchange de standaardcode is die wordt gebruikt voor de codering in de elektronische communicatie.
Unicode omvat de codering van teksten in verschillende talen (zelfs die met tweerichtingsschriften zoals Hebreeuws en Arabisch), van symbolen, wiskundige en historische schriften, enz. terwijl ASCII de codering van karakters van de Engelse taal omvat, waaronder de hoofdletters (A-Z), de kleine letters (a-z), de cijfers (0-9) en symbolen zoals interpunctietekens.
Unicode maakt gebruik van drie soorten codering, namelijk 8-bits, 16-bits en 32-bits, terwijl ASCII 7-bits gebruikt om een teken weer te geven. Daarom is Unicode ook de superset van ASCII en neemt het meer ruimte in dan ASCII.
verslag van deze advertentie Inhoudsopgave