Een professor aan het seminarie vertelde me onlangs dat de drie meest controversiële letters in het Evangelicalisme “CRT” zijn. Als je het acroniem googelt, vind je een overweldigende hoeveelheid informatie, waarvan veel tegenstrijdig, over Critical Race Theory.
Hoe moeten christenen denken over Kritische Rassen Theorie (CRT)? Is het een nuttige invloed, een nieuw perspectief, een gifpil, of een mengeling daarvan?
Dit is het eerste van een vierdelige serie die ik over CRT zal schrijven. Mijn doel is niet om u een uitputtende verkenning van CRT en de implicaties ervan te geven. Ik wil alleen een aantal grenzen aangeven.
Wat is CRT?
Er zijn vele definities of samenvattingen van CRT. Waar mogelijk, vind ik het nuttig om mensen voor zichzelf te laten spreken. Richard Delgado en Jean Stefancic, CRT-geleerden, omschrijven hun vakgebied als een “verzameling activisten en geleerden die zich bezighouden met het bestuderen en transformeren van de relatie tussen ras, racisme en macht. De beweging beschouwt veel van dezelfde kwesties die conventionele burgerrechten en etnische studies aan de orde stellen, maar plaatst ze in een breder perspectief dat economie, geschiedenis, instelling, groep en eigenbelang, en emoties en het onbewuste omvat” (1).
Merk op dat deze beschrijving meer een benadering van studie is dan een verklaring van geloof. Dat zou sommigen van ons gek kunnen maken omdat we gewend zijn aan gedetailleerde lijsten van bevestigingen en ontkenningen. Ik denk niet dat een dergelijke definitie van CRT mogelijk is. Hoewel er misschien gedeelde meningen zijn tussen geleerden, moeten we oppassen dat we niet te breed uitpakken als we zo’n complex vakgebied samenvatten door dingen te zeggen als: “CRT onderwijst _______ .” Misschien maakt een geleerde die zich met CRT bezighoudt een specifieke bewering. Dat wil niet zeggen dat iedereen in het veld tot dezelfde conclusie is gekomen. Daarom is het eerlijker voor alle betrokkenen om bij de evaluatie van specifieke ideeën te spreken over de specifieke kritische rassentheoreticus die de bewering doet, in plaats van aan te nemen dat iedereen in het veld dezelfde mening is toegedaan.
Wat moeten we ermee doen?
CRT is ingewikkeld. Velen hebben betoogd dat we de CRT als raamwerk moeten verwerpen, maar dat we van haar inzichten moeten leren. Mijn eigen kerkgenootschap heeft een resolutie aangenomen die dit punt maakt. Hoewel ik denk dat dat in principe juist is, is het niet zo eenvoudig.
Sommigen in dit gesprek doen veel moeite om te wijzen op wat zij zien als een fundamentele onverenigbaarheid tussen Bijbels Christendom en CRT. Anderen die het er niet mee eens zijn, zijn meer bereid om te zien waar de CRT toe leidt en te evalueren of bepaalde conclusies in overeenstemming zijn met het christendom.
Ik vrees dat dit christelijke gesprek over de CRT te vaak op het verkeerde niveau wordt gevoerd. We praten over CRT als een complete eenheid, alsof het iets is dat we in zijn geheel moeten accepteren of verwerpen. Zelfs als we erkennen dat we het in beperkte mate kunnen gebruiken, hebben we het nog steeds over hoe en wanneer we deze eenheid van denken of dit hulpmiddel dat Kritische Rassentheorie heet, moeten gebruiken. Maar ik denk dat er een nuttigere vraag is: hoe kan ik de CRT op een kritische en christelijke manier lezen?
Valkuilen vermijden
Als we niet oppassen, kan het zien van CRT als een onbuigzame eenheid ons reduceren tot niet veel meer dan taalpolitie. We zullen merken dat we niet in staat zijn deel te nemen aan publieke gesprekken of te leren van mensen buiten onze eigen bubbels, omdat anderen een ander referentiekader hebben of een andere taal gebruiken.
Kijk eens naar de volgende uitwisseling tussen twee christelijke zusters:
Molly: “Ik ben de laatste tijd echt geconfronteerd met mijn eigen blanke voorrecht.”
Sarah: “Weet je, dat moet je niet zeggen. Die uitdrukking heeft een marxistische oorsprong die onverenigbaar is met het christendom.”
Sarah wilde terecht haar bijbelse wereldbeeld bewaken. Maar ze hield zich noch met Molly noch met haar idee bezig. Wat bedoelde Molly met wit voorrecht? Bedoelde ze dat ze zichzelf persoonlijk verantwoordelijk achtte voor al het onrecht dat ooit door blanken is gepleegd? Of bedoelde ze dat ze zich realiseerde hoe weinig racisme haar de afgelopen jaren had uitgemaakt? Sarah zal het nooit weten. Het gesprek is voorbij.
Als dit onze benadering is, zullen we ware dingen gezegd door kritische theoretici verwerpen omdat we te impulsief oordelen dat de individuen en hun taal ideologisch onzuiver zijn.
Ik heb eerder geschreven over hoe christenen bereid zouden moeten zijn om te leren van mensen buiten onze eigen theologische stammen. Een deel van de reden hiervoor is, eerlijk gezegd, de vreselijke staat van dienst van de Amerikaanse kerk op het gebied van ras en racisme. Gesprekken over raciale rechtvaardigheid begonnen lang voordat veel blanke christenen geïnteresseerd waren. We hebben hulp nodig van mensen die aan het probleem gewerkt hebben, ook al houden we niet altijd van de manier waarop ze het aanpakken of de woorden die ze gebruiken.
Dit is slechts een korte inleiding om de weg te bereiden voor waar wij heen hopen te gaan. Deze serie zal geen studie op masterniveau zijn. Het volgende bericht zal enkele manieren onderzoeken waarop kritische rassentheoretici christenen kunnen helpen. Mijn gebed is dat we geholpen zullen worden om goede gesprekspartners en onderscheidende discipelen van Jezus te zijn.