In dit artikel bespreken we wat urethraal syndroom is, samen met de risicofactoren en symptomen. We behandelen ook diagnose, behandeling en preventie.
Urethraal syndroom, ook bekend als urethraal pijnsyndroom, is de term voor een groep symptomen die kunnen optreden wanneer de urinebuis geïrriteerd raakt.
De urinebuis is de dunne buis van spier die tussen de blaas en de buitenkant van het lichaam loopt. Bij mannen vervoert de plasbuis ook sperma van de testikels tijdens de zaadlozing.
Wanneer de plasbuis geïrriteerd raakt, zwelt deze op en vernauwt de buis zich, waardoor iemand moeilijker kan plassen.
De symptomen van het urethra-syndroom lijken op die van urineweginfecties (UTI’s) en urethritis, die ook de plasbuis kunnen aantasten. Bacteriële en virale infecties zijn echter niet de oorzaak van het urethral-syndroom.
Urethral-syndroom kan zowel bij mannen als bij vrouwen voorkomen.
De symptomen van het urethral-syndroom kunnen zijn:
Mannen met het urethral-syndroom kunnen ook afscheiding uit hun penis ervaren en symptomen met betrekking tot de seksuele functie, zoals gezwollen testikels, pijn bij het klaarkomen en bloed in het sperma.
Dokters begrijpen niet volledig wat het urethral-syndroom veroorzaakt. Bepaalde gezondheidsomstandigheden en omgevingsfactoren kunnen echter het risico van een persoon op het ontwikkelen van urethraal syndroom verhogen.
Enkele mogelijke risicofactoren van urethraal syndroom zijn de volgende:
Seksueel overdraagbare infecties (soa) kunnen het risico op het ontwikkelen van urethraal syndroom verhogen. Soa’s die kunnen leiden tot het urethra-syndroom zijn onder meer gonorroe, chlamydia en mycoplasma genitalium.
Stoffen in bepaalde voedingsmiddelen kunnen in de urine terechtkomen en de urinebuis irriteren. Voedingsmiddelen die bij sommige mensen het risico op urethra-syndroom kunnen verhogen, zijn onder meer:
Chemicaliën in zeep, persoonlijke hygiëneproducten en voorbehoedsmiddelen kunnen chemicaliën bevatten die bij sommige mensen de urethra irriteren. Deze kunnen onder meer zijn:
Mensen kunnen soms een urethraal syndroom ontwikkelen nadat ze onlangs een UTI hebben gehad. Dit komt omdat de plasbuis erg gevoelig kan zijn tijdens het herstel van een infectie.
Ruw seksueel verkeer kan de plasbuis beschadigen, vooral bij vrouwen. In deze gevallen maakt de ontsteking die tot het urethra-syndroom leidt, deel uit van het natuurlijke genezingsproces.
Andere risicofactoren voor het urethra-syndroom kunnen zijn:
Vrouwen die meerdere kinderen ter wereld hebben gebracht, kunnen ook een groter risico lopen op het urethra-syndroom. Een bevalling zonder episiotomie, waarbij een arts een incisie maakt in het weefsel tussen de vagina en de anus, kan ook het risico van een vrouw op het ontwikkelen van het urethral syndroom verhogen.
Een arts, die meestal een specialist is die uroloog of urogynecoloog wordt genoemd, zal het urethral syndroom diagnosticeren. De diagnose kan moeilijk zijn omdat de symptomen vaak lijken op die van andere aandoeningen, zoals UTI, urethritis of blaasontsteking.
Urologen stellen meestal pas de diagnose van een persoon met urethral syndroom na het uitsluiten van andere mogelijke oorzaken.
In de meeste gevallen zal de uroloog een urinemonster vragen. Hij zal de persoon ook vragen naar zijn symptomen, risicofactoren en medische voorgeschiedenis. De uroloog kan ook een lichamelijk onderzoek uitvoeren.
Behandeling hangt af van de vermoedelijke oorzaak van de aandoening.
Voor mensen met een soa, UTI of andere infectie kan een uroloog medicijnen voorschrijven om de infectie te behandelen. Als de infectie bacterieel is, kan hij een antibioticakuur aanbevelen.
Een uroloog kan ook medicijnen voorschrijven om pijn en ontsteking te verlichten.
Als de uroloog vermoedt dat de oorzaak een irriterend zeep- of hygiëneproduct is, kan hij de persoon aanraden te proberen met de producten te stoppen of ze te vervangen. Verdere behandeling is wellicht niet nodig.
Sommige urologen raden ook aan om het dieet te wijzigen om het urethra-syndroom te helpen behandelen.
In een onderzoek uit 2002 vroegen onderzoekers vrouwen met het urethra-syndroom om 12 weken lang een strikt dieet te volgen waarbij geen koffie, alcohol of gekruid voedsel was toegestaan. Van de 675 vrouwen die meededen, meldde 89 procent dat hun symptomen aan het einde van de proef volledig waren verdwenen.
Het is niet altijd mogelijk om urethraal syndroom te voorkomen. Een persoon kan echter zijn risico op het ontwikkelen van deze aandoening verminderen door:
Urethraal syndroom verwijst naar een groep symptomen die de urinebuis aantasten, dat is de dunne buis van spier die de blaas met de buitenkant van het lichaam verbindt. Deze symptomen kunnen onder meer zijn: moeilijkheden met plassen en pijn of ongemak in de onderbuik.
Dokters begrijpen niet volledig wat het urethral-syndroom veroorzaakt. Risicofactoren voor het urethra-syndroom kunnen echter infecties en irriterende stoffen van bepaalde voedingsmiddelen en hygiëneproducten omvatten.
Behandeling van het urethra-syndroom bestaat vaak uit de behandeling van eventuele onderliggende aandoeningen of het vermijden van voedingsmiddelen en hygiëneproducten die de urethra kunnen irriteren.