Bereid je voor op de zonsverduistering op 21 augustus 2017: krijg het eerlijke verhaal over de fysieke en planetaire oorzaken van totale zonsverduisteringen.
Een totale zonsverduistering is een kosmisch toeval met verbluffende visuele effecten voor kijkers op aarde. Wanneer de maan voor de zon langsgaat en haar volledig blokkeert, werpt ze een schaduw op onze planeet die gebieden in een duisternis dompelt die aanvoelt als nacht midden op de dag. Wat veroorzaakt dit buitengewone verschijnsel?
Er moeten verschillende dingen tegelijk gebeuren om een totale zonsverduistering te veroorzaken. Eerst moet de maan precies de juiste grootte hebben om de zon te blokkeren. Vervolgens moeten de zon, de maan en de aarde in een rechte lijn staan, of bijna in een rechte lijn, met de maan tussen de zon en de aarde. Tot slot, om de volledige eclips te zien, moet je op de juiste plek op aarde staan.
Gelukkig voor ons heeft onze maan de perfecte grootte. Wanneer ze voor de zon langsgaat, bedekt ze precies de centrale zonneschijf, terwijl ze de corona eromheen laat schitteren in een spectaculair schouwspel. De twee lichamen zijn natuurlijk niet echt even groot: de zon is 400 keer zo groot als de maan. Maar hij staat ook 400 keer verder van ons af, en deze verhouding tussen grootte en afstand zorgt ervoor dat de zon en de maan even groot lijken. Het is een wonderlijk toeval, dat niet als vanzelfsprekend mag worden beschouwd – de aarde is de enige planeet in ons zonnestelsel met een maan die de juiste grootte en afstand heeft om de opvallende zonsverduisteringen te veroorzaken die wij zien.
De bewegingen van zon, maan en aarde brengen de drie lichamen ongeveer eens per 18 maanden in de juiste stand. Dit zijn de tijden waarop verduisteringen kunnen plaatsvinden. Als de maan overdag voor de zon langs trekt, begint ze een gedeeltelijke schaduw (de penumbra) op de aarde te werpen. Op het hoogtepunt van de eclips wordt het licht van de zon volledig geblokkeerd, en werpt de maan een volledige schaduw, de umbra genaamd.
Dit diagram (dat sterk uit de schaal valt) toont een zijaanzicht van de uitlijning tussen zon, maan en aarde. Van overal in de penumbra zie je een gedeeltelijke eclips. Alleen vanuit het kleine gebied waar de donkere umbra de aarde raakt, zie je de zon volledig bedekt en ben je getuige van een totale eclips.
De volle schaduw van de maan raakt echter slechts een klein deel van onze planeet. De op elkaar afgestemde afmetingen van de zon en de maan hebben tot gevolg dat hun perfecte uitlijning slechts vanuit een beperkt gebied zichtbaar is. Het gebied van waaruit je de totale eclips kunt zien is nooit meer dan 167 mijl breed, en is meestal minder. Buiten dat gebied ziet u slechts een gedeeltelijke eclips, of helemaal niets.
Dit gebied is niet statisch, omdat de maan en de aarde geen vaste objecten zijn: de maan draait om de aarde en de aarde om de zon, naast het draaien om haar as. Deze bewegingen gaan door tijdens een eclips, dus de plek op aarde waar de schaduw van de maan valt, volgt een gebogen pad over de planeet. Dit is het pad van de totaliteit, het enige uitkijkpunt van waaruit je de totale zonsverduistering kunt meemaken.
Hoewel er regelmatig verduisteringen plaatsvinden, is het pad van de totaliteit zo extreem beperkt dat maar heel weinig mensen ooit een totale zonsverduistering hebben gezien. Als je op één plek stond en wachtte om er een te zien, kon je 300 jaar of langer wachten. Op 21 augustus 2017 zal een totale zonsverduistering de Verenigde Staten doorkruisen, waardoor miljoenen mensen het persoonlijk kunnen zien. Ontdek hoe je het kunt zien.