Michael’s huwelijk met Apollonia, halverwege The Godfather, markeert een metaforisch huwelijk met Sicilië en de manier van leven van zijn vader. Door deel te nemen aan een intens traditioneel huwelijk met een al even traditionele Italiaanse bruid in een stad die de naam van zijn familie draagt, trouwt Michael met de Oude Wereld van zijn vaders generatie en met het gewelddadige pad waartegen hij zich eerder had verzet. Toch vernieuwt hij zijn verbintenis met zijn familie op zijn eigen manier – en de voorwaarden van deze verbintenis worden gesignaleerd door het contrast tussen de twee huwelijken in de film (dat van Michael en dat van Connie) en door de ontwikkeling van zijn karakter tussen de twee ceremonies.
De twee huwelijken in The Godfather verschillen sterk van elkaar. In tegenstelling tot de weelderige en luchthartige receptie van zijn zus Connie, is Michaels huwelijk met Apollonia ouderwets en diep Siciliaans. Hoewel Connie’s bruiloft Siciliaanse tradities kent, zoals haar trouwportemonnee en in het Italiaans gezongen liederen, wijkt het niet al te veel af van een normale (hoewel uitbundige) Amerikaanse bruiloft. De Corleones laten hun welvaart en hun goede connecties zien tijdens de bruiloft, en Connie’s torenhoge taart is het toppunt van extravagantie en overdaad.
De bruiloft van Connie en Carlo is vrolijk en luidruchtig. De wijn vloeit rijkelijk, en verschillende personages lijken dronken te zijn. De scènes van hun viering maken gebruik van warme, levendige kleuren en opzwepende muziek, begeleid door gelach, opgewonden geschreeuw en gezang, terwijl de bruiloft van Michael er gedempt en aards uitziet, met een band die een lied speelt dat doet denken aan het langzame en bijna treurige Godfather-thema. Connie’s bruiloft wordt gekenmerkt door roze bruidsmeisjesjurken, een optreden van Johnny Fontane en veel dans, terwijl Michaels bruiloftsfeest rustig, klein en serieuzer is, op de “Oude Wereld”-manier.
Zoals in het scenario wordt opgemerkt, is Michaels bruiloft “qua gevoel en textuur hetzelfde als vijfhonderd jaar geleden”, met “alle rituelen en pracht en praal, zoals het in Sicilië altijd is geweest.” Deze diep Siciliaanse bruiloft illustreert Michael’s volledige onderdompeling in de Siciliaanse cultuur. De priester en de huwelijksceremonie, in plaats van de receptie, staan centraal, en Michael en Apollonia dragen, hoewel ze blij zijn, formele kleding. Hun huwelijk is een heilige verbintenis, en hoewel het bruidspaar en de familie van de bruid weldra feest zullen vieren, staat het religieuze sacrament onbetwist in het middelpunt van de dag. Deze nadruk op eerbied en religie is niet te zien op Connie’s receptie, waar jonge vrouwen raadspelletjes spelen over de grootte van iemands mannelijkheid en Sonny boven buitenechtelijke seks heeft met een bruidsmeisje.
In Michaels huwelijksscène volgt een prachtig lang shot van het kleine Italiaanse stadje de processie van het bruidspaar, waarin zowel de natuurlijke kleurenrijkdom van Corleone als de sobere en gehavende gebouwen goed tot hun recht komen. Michael’s reis naar Sicilië is een reis terug naar de wortels van zijn familie, en deze opname toont het publiek hoe verschillend zijn thuis in Amerika is van de streek die de Corleone-familie hun naam gaf. In New York leven de Corleones luxueus. Ze zijn enorm succesvol door hun illegale daden en zijn een familie van rijkdom, maar wel enigszins geïsoleerd van het land en hun gemeenschap. Alleen de belangrijke en invloedrijke personen mogen Connie’s New Yorkse bruiloft bijwonen, maar Michael’s Siciliaanse bruiloft nodigt de hele stad uit om deel te nemen aan de traditie en het feest.
Tegen de achtergrond van het arme, vervallen Corleone vindt de receptie van Michael en Apollonia plaats tussen het stadsvuil, in een kring van slecht bij elkaar passende stoelen – een schril contrast met Connie’s sierlijke viering. Apollonia gaat de dialoog aan met haar bruiloftsgasten via Siciliaanse tradities. Haar ongelooflijk ingewikkelde kapsel en haar versierde sluier weerspiegelen het monumentale karakter van de dag op een manier die de huiselijke receptie niet doet. Deze receptie gaat over familie en gemeenschap, over het eren van de herinnering aan hen die voorgingen door op de oude manier te vieren. De tradities van de receptie zijn als waardevolle erfstukken, doorgegeven van het ene bruidspaar op het andere; ze verbinden de gemeenschap in een band die overeenkomt met de sacraliteit van de eerdere ceremonie, ook al zijn het geen religieuze sacramenten.
De verschillen tussen de twee huwelijken van The Godfather suggereren het materialisme van de Amerikaanse cultuur – hoe de weelde van “The Don,”een product van zijn succes in Amerika, hem heeft verwijderd van de op familie gebaseerde Italiaanse manier van leven en het armoedige stadje Corleone.
Naast het leveren van belangrijk commentaar op de Corleone familie en cultuur, benadrukken de verschillen tussen de twee huwelijksfeesten de vele manieren waarop Michael is veranderd sinds het begin van de film. Voor Connie’s bruiloft draagt Michael een Amerikaans militair uniform, wat niet alleen zijn verbondenheid met Amerika en zijn wetten en gewoonten aanduidt, maar ook, en vooral, zijn geschiedenis van het riskeren van zijn leven om ze te handhaven.
Als Kay, een spraakzame en nieuwsgierige Amerikaanse schone (gekleed in een fleurige en patriottisch getinte jurk), Michael vragen stelt over zijn familie, doet hij zijn best om slechts vaag te antwoorden en probeert hij vaak om hun gesprek van het onderwerp af te leiden. Als hem naar Luca Brasi wordt gevraagd, zegt Michael alleen tegen Kay dat hij “mijn vader soms helpt”. Kay dringt er uiteindelijk bij Michael op aan om haar het volledige verhaal over Brasi en Johnny Fontane te vertellen. Hij geeft toe en vertelt het verhaal plechtig en gedetailleerd, waarbij hij zich zorgvuldig distantieert van de gewelddadige daad waarover hij spreekt. Michael besluit het verhaal met de uitspraak: “Dat is mijn familie, Kay. It’s not me”: hij weigert niet alleen deel te nemen aan het “familiebedrijf”, maar keurt het ook ten zeerste af. Terwijl Kay en Michael samen zitten, informeert Tom Hagen Michael dat zijn vader naar hem op zoek is. Hij staat niet op en doet zelfs geen poging om zijn vader te zoeken, maar zet zijn gesprek gewoon voort alsof er niets is gebeurd.
Michael en Kay zijn zorgeloos en giechelig als ze het niet over familiezaken hebben, ze houden elkaars hand vast en zitten dicht tegen elkaar aan in hun eigen wereldje als middelbare schoolliefjes. Ze zonderen zich af van de rest van het gezelschap en gaan alleen met familieleden om als ze hen eerst benaderen. Wanneer Michael wordt meegenomen voor een familiefoto, staat hij erop dat Kay meedoet, misschien onbewust om zich nauwer met haar te associëren dan met de Corleone familie. Kay is een onafhankelijke, uitgesproken Amerikaanse vrouw – het tegenovergestelde van de onderdanige vrouwelijke Corleones, met name de delicate en machteloze Connie.
Op zijn eigen bruiloft, later in de film, is Michael veel serieuzer en traditioneler, en omarmt hij zowel zijn familie als zijn erfgoed. Hij lijkt zich op zijn gemak te voelen op de Siciliaanse manier en ziet er volkomen natuurlijk uit tijdens de ultra-traditionele bruiloft. Michael heeft zijn militaire uniform ingeruild voor een bescheiden maar formeel pak, en ziet er dapper uit, op zijn zwaar gekneusde gezicht na. De aanslag op het leven van Don Corleone heeft een diepe verandering in Michael teweeggebracht, en de donkere plek onder zijn oog geeft aan welke veranderingen er op emotioneel vlak in hem plaatsvinden.
Tijdens de ceremonie buigt hij eerbiedig en biedt zijn nieuwe bruid vervolgens lief maar plechtig zijn arm aan als ze opstaan. Michael loopt ernstig en formeel met zijn vrouw door de stad, met een waardige uitdrukking die past bij het rijke en ceremoniële gezang van de muziek. Terwijl Michael verder loopt, wordt het steeds duidelijker dat hij één is geworden met Sicilië.
Hij deelt een moment met het jonge bloemenmeisje: hij glimlacht naar haar en zij glimlacht terug, alsof ze hem erkent als een welkom lid van de familie en de gemeenschap. Michael loopt met zijn bruid door de stad die nu zijn thuis is geworden. Hij ziet er niet uit als een vreemdeling die niet op zijn plaats is, maar als een man die zijn hele leven al over deze kronkelige paden loopt. Terwijl Michael met zijn nieuwe bruid over de zandwegen van zijn vaders wereld loopt, treedt hij letterlijk en figuurlijk in de voetsporen van zijn vader.
De veranderingen die Michael gedurende de film doormaakt, zichtbaar door de verschillen in zijn gedrag op de twee bruiloften, beginnen met de aanval op zijn vader. In het ziekenhuis krijgt Michael een woordenwisseling met (en wordt hij fysiek aangevallen door) een corrupte agent, terwijl hij zijn al gewonde vader probeert te beschermen tegen het “afmaken” door huurmoordenaars. Vanaf dit moment zien zowel hij als de vijanden van de familie hem niet meer als een onschuldige toeschouwer, maar als een actieve deelnemer aan de Corleone-familie.
Michael wil veiligheid voor zijn vader en wraak tegen de Tattaglia’s die hebben geprobeerd “de Don” te vermoorden, en om die veiligheid te garanderen wordt hij niet alleen een actief lid van de familie, maar ook een actief lid van “de business” door Sollozzo vrijwillig neer te schieten en te doden. Wanneer Michael aankomt in het restaurant waar de aanslag zal plaatsvinden, voelt hij zich merkbaar ongemakkelijk, maar hij verandert het plan niet; zijn motivatie is sterk genoeg om zijn eerdere morele idealen te neutraliseren. Nadat Michael Sollozzo en de agent McCluskey heeft vermoord, is er geen weg meer terug.
Michael vermoordt McCluskey en Sollozzo – een daad die de man op Connie’s bruiloft nooit zou hebben gepleegdHet geweld dat hij op Connie’s bruiloft veroordeelde, is nu het zijne en Michael gaat naar Sicilië om zich te verbergen. Hoewel het doden voor de familie de eerste grote stap in Michael’s transformatie was, blijft hij veranderingen ondergaan tijdens de reis naar de wortels van zijn vader. In het stadje Corleone, waar zijn familie haar naam aan ontleent, wordt Michael ingewijd in het leven van de oude wereld en de Siciliaanse manier van leven. De vervallen gebouwen en het uitgestrekte platteland waar zijn vader ooit doorheen liep, zijn Michael’s nieuwe thuis: de ultramoderne, all-American man aan wie het publiek in het begin van de film werd voorgesteld, is nu nergens meer te bekennen. In Sicilië omarmt Michael zijn roots en zijn cultuur, en verbindt hij zich met zijn Italiaanse erfgoed op een manier die kijkers nog niet eerder hebben gezien.
Als hij Apollonia’s vader toestemming vraagt om haar het hof te maken, gebruikt Michael de macht van zijn vader in zijn voordeel op een manier die hij nooit eerder zou hebben gedaan, door te zeggen: “Mijn naam is Michael Corleone. Er zijn mensen die veel geld zouden betalen voor die informatie, maar dan zou uw dochter een vader verliezen in plaats van een echtgenoot krijgen.” Michael laat Fabrizio staan en voor hem vertalen terwijl hij met een statige air spreekt, zijn macht laat zien en respect afdwingt bij de man die hem nog maar enkele ogenblikken geleden als een onbeleefde en onvolwassen jongen beschouwde. Michael’s eerdere relatie met Kay wordt getoond in scènes met veel dialoog, maar zijn groeiende band met Apollonia wordt getoond door middel van montage, met vloeiende, orkestrale muziek en bijna geen woorden gedeeld tussen het paar.
Michaels hofmakerij van Apollonia is geduldig, zachtaardig en traditioneel – veel minder modern en Amerikaans dan zijn eerdere romantische interacties met Kay. Michael krijgt de goedkeuring van Apollonia’s familie en vader voordat hij tijd met haar alleen doorbrengt, op de gebruikelijke Siciliaanse manier. Apollonia en Michael worden verenigd door cultuur, traditie en liefdevolle blikken, en hun band verdiept zich langzaam maar hevig. Tegen de tijd dat Michael met Apollonia trouwt, lijkt hij een heel andere man dan degene die Connie’s bruiloft bijwoonde. Michael is een echte Corleone geworden (hij omarmt zowel de Italiaanse cultuur als zijn banden met de maffia), en zijn huwelijk met Apollonia betekent dat Michael deze verandering officieel accepteert en wat dit betekent voor zijn toekomst.
Toen Michael met Apollonia trouwt, trouwt hij niet alleen met haar, maar ook met Sicilië en de waarden van zijn vader. Hij wijst ook Kay en de Amerikaanse manier van leven af: door de reeks gebeurtenissen die is veroorzaakt door de aanslag op zijn vaders leven, is Michael op weg om de nieuwe Don te worden, en hij zal steun nodig hebben van een geschikte vrouw. Hoewel de liefde tussen Michael en Apollonia wordt afgeschilderd als zachtaardig, geduldig en oprecht, is Apollonia zeker aantrekkelijk voor een toekomstige maffioso, niet alleen vanwege haar vriendelijkheid en schoonheid, maar ook vanwege haar onderdanigheid. Waar Kay blank, nieuwsgierig en modern is, is Apollonia Italiaans, onderdanig en traditioneel.
Michaels relatie met Kay vóór Sicilië sprak van zijn rebellie tegen het “familiebedrijf,” en wanneer hij Kay inruilt voor een meer gehoorzaam model, rebelleert Michael niet langer tegen de levensstijl van zijn vader, maar omarmt hij die juist volledig. Hij neemt deel aan een bruiloft in de stijl van de Oude Wereld, veel traditioneler dan die van Connie, om de overblijfselen van zijn Amerikaanse manieren af te schudden en een echte Siciliaan te worden. Door met Apollonia te trouwen, accepteert Michael de naam Corleone, en alles wat daarbij komt kijken.