The Everygirl

Er zit een scène in de film 13 Going On 30, waarin de hoofdpersoon-Jenna, een jonge vrouw die het zat is om een tiener te zijn, een wens doet om “dertig, flirtend en bloeiend” te worden. Tot haar grote verbazing wordt Jenna de volgende ochtend wakker als haar 30-jarige zelf, waarmee een avontuur begint waarin ze leert dat het leven op elke leeftijd een uitdaging kan zijn.

In mijn ervaring zijn er twee dubbele verwachtingen rond het bereiken van de grote 3-0: je hebt het allemaal al uitgedacht (ha!) of je hebt net een houdbaarheidsdatum op meerdere persoonlijke niveaus geraakt. Bijvoorbeeld, toen ik dertig werd, vroegen mensen met een grijns hoe het voelde … alsof ze een angstig antwoord verwachtten.

Maar hier is de waarheid: Het raken van het derde decennium van het leven kan eigenlijk behoorlijk geweldig zijn, dus lees verder om te leren waarom.

Je realiseert je dat leeftijd slechts een nummer is.

Trouw aan het Aaliyah-lied, leeftijd is niet niets dan een nummer. Op mijn dertigste verjaardag werd ik wakker en voelde me … precies hetzelfde als 29.

Zeker, ik merk extra vouwen rond mijn ogen en ik heb mijn huidverzorging opgeschroefd, maar ik “voel” me niet ouder. Noch voel ik me meer “volwassen”, ondanks dat ik een aantal maatschappelijke hokjes zoals huwelijk en ouderschap heb aangevinkt. Meestal, zoals mijn vriendin Elyssa zegt, voel ik me nog steeds een kind dat heel hard probeert volwassen te zijn.

Dus als het gaat om het aantal kaarsjes op je verjaardagstaart, bedenk dan dat je houding je vooruitzichten bepaalt. Je kunt ervoor kiezen om gestrest en angstig te zijn over een bepaalde leeftijd, of je kunt ervoor kiezen om dankbaar te zijn en open te staan voor nog een jaar leven op deze aarde.

Je leert om dagelijkse zelfzorg te beoefenen.

Zou het niet geweldig zijn als er elke dag iemand naar je toe kwam en zoiets had van: “Hé. Je werkt zo hard. Verwen je zelf.” Ik haat het om je teleur te stellen, maar niemand gaat je er per se aan herinneren om voor jezelf te zorgen, wat betekent dat je degene moet zijn om het te doen.

Op mijn dertigste heb ik geleerd dat er veel manieren zijn om zelfzorg te beoefenen. Het kan betekenen het eten van een voedzame salade of genieten van een koekje, het waarderen van je rondingen of gaan voor een run. Het kan betekenen dat je in het weekend een uur (of drie) vrijmaakt om naar je favoriete tv-programma’s te kijken, dat happy hour met een stel bekenden overslaat, of elke ochtend voor het werk een dagboek bijhoudt. Jij bepaalt hoe je je geest, lichaam en ziel het beste kunt prioriteren.

Je kent je eigen impulsen.

In goede en slechte tijden ben ik me veel bewuster van mijn impulsen, zoals wanneer ik chagrijnig word en op het punt sta iets onbeschoft tegen mijn moeder te zeggen, maar eigenlijk gewoon de telefoon moet neerleggen en moet gaan slapen. Of als ik zit te piekeren over 747382943 dingen, maar eigenlijk alle dingen moet laten gaan. Of wanneer ik in tranen uitbarst omdat ik werd afgesneden in het verkeer, maar eigenlijk gewoon moet huilen om iets verdrietigs van de vorige dag.

Dertig zijn heeft me geleerd om wat meer in overeenstemming te zijn met mijn patronen, gewoonten en gedragingen. Het betekent niet dat ik perfect ben; het betekent alleen dat ik lang genoeg met mezelf heb geleefd om te weten wanneer ik op een bepaalde manier bijna klaar ben om actie te ondernemen. Soms kan ik slechte keuzes bij het begin afkappen (“Hoi, misschien drink je vanavond geen halve fles wijn”) of erkennen hoe ik mezelf het beste verder kan pushen (“Hallo weer, ik weet dat je van uitstellen houdt, maar maaaaybe start dat project nu”).

Je bent zelfverzekerder.

Hoe ouder ik word, hoe zelfverzekerder ik word wat betreft mijn uiterlijk, carrièrebeslissingen, relaties, en algemene keuzes. Ik geef er steeds minder om andere mensen een plezier te doen, geld uit te geven aan de “juiste” materialistische voorwerpen, en geobsedeerd te zijn over hoe mijn leven er aan de buitenkant of op sociale media uitziet. Ik ben beter in nee zeggen, afstand nemen en me afkeren van de mensen en dingen die me niet dienen.

Dat betekent niet dat ik me altijd zelfverzekerd voel, natuurlijk – maar ik weet dat ik mijn best doe en probeer te groeien als persoon. En dat is goed genoeg voor mij.

Je stopt met iedereen de hele tijd te veroordelen.

Okee, dus misschien stop je niet voor 100%, maar je merkt in ieder geval waar je het doet en roept jezelf erbij. Op mijn dertigste heb ik lang genoeg geleefd om te beseffen dat A) veel dingen grijs zijn, niet zwart of wit, en B) je nooit weet welke gevechten andere mensen voeren. Natuurlijk, als ik kritisch ben, voel ik me heel even machtig, maar daarna voel ik me een beetje vies, alsof ik te veel gesnoept heb. Ik weet ook hoe het is om veroordeeld te worden, en dat is klote.

Dus, ik probeer minder te roddelen en meer open-minded te zijn en te wachten op context (want er komt altijd meer informatie!). Wat andere mensen kiezen om te doen is geen van mijn zaken, waardoor het een verspilling van tijd voor mij om zo veel tijd te besteden aan kritiek.

Je hebt je fouten zelf in de hand.

Een groot teken van volwassenheid? Volledige verantwoordelijkheid nemen als je het verprutst, in plaats van andere mensen of externe krachten de schuld te geven. Ook komt er een punt waarop je moet weten hoe je een echte verontschuldiging moet aanbieden, een waarbij je zegt: “Het spijt me dat ik je pijn heb gedaan” in plaats van “Het spijt me dat je gevoelens zijn gekwetst.”

Leer empathie te hebben voor jezelf en andere mensen; we weten allemaal dat het niet goed voelt om iemand te kwetsen met onze woorden of daden, en het voelt ook niet goed om degene te zijn die het koninklijk heeft verknald. Op mijn dertigste ben ik begonnen mezelf verantwoordelijk te houden voor een hogere norm met betrekking tot mijn eigen fouten en misstappen.

Je geeft toe wat je niet weet.

Dit is een vreemd iets om op internet toe te geven, maar vroeger was ik enorm gestrest als ik het antwoord op iets niet wist, of ik was niet bekend met een gespreksonderwerp, of ik had geen kant-en-klaar antwoord als me een vraag werd gesteld. Ik dacht dat het me dom liet lijken, en ik wilde intelligent en slim overkomen, dus soms deed ik alsof in plaats van gewoon te zeggen: “Ik weet het niet.”

En op een dag realiseerde ik me dat… het OK is om het niet te weten. Mensen respecteren je eigenlijk meer als je eerlijk bent over de gaten en beperkingen in je kennisbank, en toegeven wat je niet weet stelt je in staat vragen te stellen en daadwerkelijk iets nieuws te leren.

Je houdt op met tijd te verspillen.

Voor sommigen van ons brengt het dertig worden ons dichter bij een besef van onze eigen vergankelijke aard (je weet wel, de dood, wat eng is om erover na te denken). Maar in plaats van dat het je naar beneden haalt of je verlamt, laat het je dienen als motivatie. Je weet niet hoe lang je leven zal duren, en hoe langer je leeft, hoe meer je je realiseert hoe snel dingen een andere kant op kunnen gaan dan je had verwacht.

Dus, omring jezelf met de mensen van wie je houdt, en vertel ze dat je elke dag van ze houdt. Streef hobby’s en activiteiten na die je vreugde brengen. Zeg nee tegen dingen die je belasten. Vergeef zo goed als je kunt. Help anderen waar mogelijk. Laat je ambitie een licht zijn dat je voorwaarts leidt op een ontdekkingsreis. Leer iets nieuws, zelfs als je er niet voor betaald wordt. Sta jezelf toe verrast te worden, zodat je verandering kunt omarmen en het beste kunt maken van het ene korte leven dat je hebt.

Je ontdekt dat er geen regels zijn.

Het mooiste van dertig worden, voor mij, was dat ik besefte dat ik me letterlijk niet aan de regels hoefde te houden. Ik bedoel, ja, ik moet belasting betalen en al die dingen – maar waar ik het over heb zijn de domme maatschappelijke regels die suggereren dat je je leven moet leiden volgens een bepaald traject. De waarheid is dat jij mag beslissen.

Misschien wil je in een appartement wonen zonder huisdieren en je eigen online bedrijf runnen. Misschien trek je bij je ouders in om voor hen te zorgen als ze oud zijn. Misschien zeg je je baan op, en misschien blijf je nog een paar jaar om geld te sparen. Misschien maak je het uit met je vriendje van vijf jaar en begin je een nieuw leven aan de andere kant van het land. Misschien trouw je, krijg je 2,5 kinderen en koop je een groot huis met een schutting. Misschien krijg je een kantoor op de hoek. Misschien heb je een riante 401k of misschien heb je maar een paar honderd dollar op je naam staan.

Er is geen “juiste” manier om je leven te leiden, ook al denken je ouders en broers en zussen en vrienden van wel. Een goed leven is een leven dat voor jou goed voelt in termen van waar en hoe je je tijd, gezondheid en rijkdom doorbrengt.