Stagecoach, een openbare koets die regelmatig een vaste route rijdt tussen twee of meer stations (etappes). Gebruikt in Londen ten minste door 1640, en ongeveer 20 jaar later in Parijs, postkoetsen bereikt hun grootste belang in Engeland en de Verenigde Staten in de 19e eeuw, waar de nieuwe macadam wegen maakte reizen sneller en comfortabeler. In de Verenigde Staten waren postkoetsen het enige middel waarover veel mensen beschikten om lange afstanden over land af te leggen. In 1802 kon men met verschillende koetsen 1.200 mijl (1.900 kilometer) reizen tussen Boston en Savannah, Ga., waarbij de totale prijs voor reis en verblijf $100 bedroeg. In Engeland reden in 1828 alleen al van Leicester naar Londen 12 keer per dag een koets. Ze waren ook erg snel; de Londen-Edinburgh postkoets legde zijn 400 mijl lange route af met een gemiddelde snelheid van 10 mijl per uur. Washington Irving’s essay “The Stage Coach” beschrijft een reis per postkoets in Engeland en geeft een interessant beeld van de koetsiers. In veel van Dickens’ romans wordt met terugwerkende kracht de grote tijd van de postkoets geschetst. Na de jaren 1840 moesten de koetsen het geleidelijk afleggen tegen de spoorwegen, hoewel ze op minder toegankelijke plaatsen tot in de 20e eeuw gebruikt bleven worden.
Library of Congress, Washington, D.C.
Library of Congress, Washington, D.C.
Trams zijn overgegaan in folklore en literatuur. Weinig films met een locatie in het Amerikaanse westen zouden compleet zijn zonder een koets. Vooral opmerkelijk is John Ford’s Stagecoach, die de koets gebruikt om een kleine ark van de mensheid voor te stellen die bij elkaar wordt gegooid om op elkaar te reageren en van elkaar te leren en zo literaire voorbeelden volgt als Smollett’s The Expedition of Humphry Clinker en Maupassant’s “Boule de suif.” Zie ook Concord coach; diligence.