SAT / ACT Prep Online Guides and Tips

Posted on

Zo cruciaal als een gedetailleerde setting of de juiste mix van personages is voor het succes van een verhaal, niets heeft zo’n gedenkwaardige impact als het perfecte einde. Denk er eens over na: de manier waarop een verhaal eindigt, heeft de neiging om ons begrip van wat we net hebben gelezen te vormen. Eindigde het verhaal in liefde en huwelijk, dan moet het wel een liefdesverhaal zijn geweest. Eindigde het in de dood, dan was het een tragedie.

Dus wat maken we van het einde van The Great Gatsby? Waarom is er zoveel dood? Waarom krijgt niemand zijn verdiende loon? In dit artikel zal ik het hebben over de betekenis van het einde in het algemeen, en de betekenis achter de laatste regel van The Great Gatsby, de laatste alinea’s, en de conclusie van het plot onderzoeken.

Korte opmerking over onze citaten

Onze citatie-indeling in deze gids is (hoofdstuk.paragraaf). We gebruiken dit systeem omdat er veel edities van Gatsby zijn, dus het gebruik van paginanummers zou alleen werken voor studenten met ons exemplaar van het boek.

Om een citaat te vinden dat we citeren via hoofdstuk en paragraaf in uw boek, kunt u het ofwel eyeball (Paragraaf 1-50: begin van het hoofdstuk; 50-100: midden van het hoofdstuk; 100-on: einde van het hoofdstuk), of de zoekfunctie gebruiken als u een online of eReader-versie van de tekst gebruikt.

Waarom is het einde van een boek belangrijk?

Een einde heeft de neiging om de betekenis (of het gebrek aan betekenis) te onthullen in alles wat eraan voorafging. Het is een kans voor de auteur om de voorgaande gebeurtenissen af te ronden met ofwel een verklaring die ze in een bredere context plaatst, ofwel een kans voor de auteur om dat juist niet te doen.

In het algemeen zijn er verschillende soorten eindes.

  • Rechttoe rechtaan verklaringen. Deze eindes vertellen ons hoe we ons over het boek moeten voelen. Denk bijvoorbeeld aan de fabels van Aesop, die elk eindigen met een expliciete morele les, of denk aan Victoriaanse romans (zoals die van Charles Dickens) die eindigen met de verteller die de goede personages beloont en de slechte straft. Deze eindes sluiten de romanwereld af en maken er een keurig einde aan.
  • Uiterlijke verbanden. Eindes kunnen voor de lezer ook een manier zijn om de wereld van de roman te openen naar de echte wereld. Dit type einde kan de lezer een vraag stellen als laatste zin (zoals Hemingway’s The Sun Also Rises). Nog dramatischer kan dit betekenen dat de roman midden in de actie eindigt, of soms zelfs midden in de zin (zoals Kafka’s Het slot).

  • Filosofische abstracties. Tot slot kunnen eindes helemaal uit de wereld van de roman treden en plaatsen worden voor een diepere analyse van de aard van het leven of van het mens-zijn. Dit soort eindes is vaak beschouwend en kan gemakkelijk worden losgekoppeld van alles wat eraan voorafging om zijn eigen kernachtige wijsheid te vormen.

Het einde van The Great Gatsby valt in deze laatste categorie.

Het is als die extreme uitvergroting aan het eind van een film, die uiteindelijk genoeg uitzoomt om ons een kleine aarde in de ruimte te laten zien.

Het einde van The Great Gatsby begrijpen

Waarom eindigt de roman dan zoals hij eindigt? Het abrupte en sombere einde van de roman roept meer vragen op dan dat het antwoorden geeft.

Waarom sterven Gatsby, Myrtle en George Wilson? Waarom gaat Daisy terug naar Tom? Waarom komt er niemand naar Gatsby’s begrafenis? Het voelt allemaal nogal leeg en zinloos, vooral na alle moeite die Gatsby in zijn leven heeft gestoken, toch?

Nou, dat lege gevoel is eigenlijk het hele punt. F. Scott Fitzgerald was niet erg optimistisch over de kapitalistische boom van de jaren ’20. Voor hem was Amerika net als Europa in zijn minachting voor nieuw geld, en de elites minachtten de selfmade mannen die geacht werden de idealen van het land uit te dragen. Hij zag dat het land, in plaats van zich in te zetten voor gelijkheid, nog steeds verdeeld was in klassen – alleen minder erkende klassen.

Dus in de wereld van de roman kan Gatsby, met al zijn rijkdom en grootsheid, zich een plaats kopen in West Egg, maar kan nooit toetreden tot de oude geldwereld van East Egg. Zijn vooruitgang is voor niets omdat hij zich in een omgeving bevindt die slechts lippendienst bewijst aan het ideaal van de Amerikaanse Droom, namelijk succes behalen door hard te werken.

De roman is een harde aanklacht tegen het idee van de Amerikaanse Droom. Denk er eens over na: de echt “succesvolle” mensen-succesvol in de zin dat ze tenminste overleven-(de Buchanans, Nick, en Jordan) zijn allemaal oud geld; terwijl degenen die falen (Gatsby, Myrtle, en George) de strevers zijn.

Al met al is de roman een visie op een zeer onevenwichtige en oneerlijke wereld.

De laatste alinea’s van The Great Gatsby interpreteren

De roman eindigt met een bedroefde Nick die de historische geografie van Long Island overdenkt:

De meeste grote plaatsen aan de kust waren nu gesloten en er was nauwelijks licht, behalve het schimmige, bewegende schijnsel van een veerboot aan de overkant van de Sound. En naarmate de maan hoger kwam, begonnen de onbelangrijke huizen weg te smelten, totdat ik me geleidelijk bewust werd van het oude eiland hier dat ooit bloeide voor de ogen van Nederlandse zeelieden – een frisse, groene borst van de nieuwe wereld. Zijn verdwenen bomen, de bomen die plaats hadden gemaakt voor Gatsby’s huis, hadden ooit fluisterend toegegeven aan de laatste en grootste van alle menselijke dromen; voor een kortstondig betoverd moment moet de mens zijn adem hebben ingehouden in de aanwezigheid van dit continent, gedwongen tot een esthetische beschouwing die hij noch begreep noch verlangde, oog in oog voor de laatste keer in de geschiedenis met iets dat in overeenstemming was met zijn vermogen tot verwondering.

En terwijl ik daar zat te mijmeren over de oude, onbekende wereld, dacht ik aan Gatsby’s verwondering toen hij voor het eerst het groene licht zag aan het eind van Daisy’s steiger. Hij had een lange weg afgelegd naar dit blauwe gazon en zijn droom moet zo dichtbij hebben geleken dat hij niet anders kon dan hem grijpen. Hij wist niet dat het al achter hem lag, ergens in die uitgestrekte duisternis voorbij de stad, waar de donkere velden van de republiek voortkabbelden in de nacht.

Gatsby geloofde in het groene licht, de orgastische toekomst die jaar na jaar voor ons verdwijnt. Het ontging ons toen, maar dat is niet erg – morgen zullen we sneller lopen, onze armen verder uitstrekken. . . . En op een mooie morgen…

Zo varen we verder, boten tegen de stroom in, onophoudelijk teruggevoerd naar het verleden. (

Het is duidelijk dat de roman Gatsby’s ervaring op een of andere manier probeert te universaliseren. Maar er zijn meerdere betekenislagen die deze verbreding van het perspectief creëren.

We Are All Jay Gatsby

Door te eindigen zoals het doet, maakt de roman Gatsby expliciet representatief voor alle mensen in het heden en het verleden.

Vergel dit einde met de laatste alinea van hoofdstuk 1:

Maar ik riep hem niet, want hij gaf een plotselinge aanwijzing dat hij tevreden was om alleen te zijn – hij strekte zijn armen op een merkwaardige manier uit naar het donkere water, en zover ik van hem verwijderd was, zou ik gezworen hebben dat hij beefde. Onwillekeurig wierp ik een blik op zee en zag niets behalve een groen licht, miniem en ver weg, dat het einde van een dok had kunnen zijn. Toen ik nog eens naar Gatsby keek, was hij verdwenen en was ik weer alleen in de stille duisternis. (1.152)

De taal van de slotalinea’s van de roman en de laatste alinea van het eerste hoofdstuk verbindt Gatsby’s uitgestrekte armen met de hoop van de Nederlandse zeelieden (de mensen uit het verleden). Zoals Gatsby geobsedeerd is door het groene licht op Daisy’s steiger, zo verlangden de zeelieden die voor het eerst naar dit continent kwamen naar de “groene borst van de nieuwe wereld”. Voor beiden zijn deze groene dingen “de laatste en grootste van alle menselijke dromen”: voor Gatsby is het zijn herinnering aan de volmaakte liefde, terwijl het voor de zeelui de sirenenzang van de verovering is.

Deze twee passages verbinden Gatsby ook met de manier waarop we vandaag leven. Zoals Gatsby zijn armen op een vreemde manier uitstrekte naar het donkere water, zo beloven wij onszelf dat we morgen sneller zullen rennen en onze armen verder zullen uitstrekken. Voor ons allemaal draait het leven erom dat we onszelf voortdurend moeten dwingen tot eeuwig optimisme tegenover ongrijpbare dromen of uitdagende doelen.

Jay Gatsby’s Life is All of America

De laatste alinea’s van de roman raken ook de meeste van de overkoepelende thema’s, symbolen en motieven van de roman:

  • de transformatie van Amerika van het idyllische, ongerepte grensgebied tot de vervuilde metropool

  • de zoektocht om een verloren liefde te overwinnen, of de onvolmaaktheid van echte liefde tegenover een ideale liefde

  • de manier waarop het verleden het heden altijd beïnvloedt, overheerst en stuurt

  • heruitvinding en doorzettingsvermogen, het verhaal van lompen naar rijkdom versus het verhaal van imitatie en bedrog

  • de aantrekkingskracht en de uiteindelijke teleurstelling van de Amerikaanse Droom, en met name het gevoel dat deze aan het vervagen is – net zoals New York volledig is getransformeerd van “groene borst van land” tot corrupte stad, ontsnapt heel Amerika aan de pure dromen van zijn volk

New York City voordat de Europeanen kwamen opdagen om de plaats te verwoesten.

De laatste zin van The Great Gatsby

De laatste zin van deze roman komt steevast voor op de lijstjes van beste laatste regels die tijdschriften graag samenstellen.

So we beat on, boats against the current, borne back ceaselessly into the past.

Dus wat maakt deze zin zo geweldig?

Sluitend lezen van de laatste zin van The Great Gatsby

Op formeel niveau komt de regel dicht in de buurt van poëzie, waarbij dezelfde technieken worden gebruikt die gedichten gebruiken om goed te klinken:

  • Het is bijna in iambiek geschreven. (Iambisch is een maatsoort waarbij beklemtoonde en onbeklemtoonde lettergrepen worden afgewisseld om een ta-DA-ta-DA-ta-DA-ta-DA-patroon te creëren – dit is het meest bekend als de maatsoort die Shakespeare gebruikte).

  • Er is een golfachtige alliteratie met de letter b, wanneer we de eenlettergrepige woorden “beat”, “boats”, “borne” en “back” lezen. (Alliteratie is wanneer woorden die met dezelfde klank beginnen naast elkaar worden gezet.)

  • Daarna gaat deze herhaalde b over in de bijpassende stemloze p van het woord “verleden”. (De klanken b en p zijn eigenlijk hetzelfde, behalve dat wanneer je b zegt je je stem gebruikt en wanneer je p zegt je dezelfde mondpositie gebruikt maar zonder je stembanden te gebruiken.)

Ook andere literaire hulpmiddelen zijn in het spel:

  • Er zit een dubbele betekenis in het woord “gedragen”, dat zowel “gedragen als een zware last” als “ter wereld gebracht” kan betekenen.”
  • De zin gebruikt de metafoor van het proberen te roeien tegen de stroom in. Wij zijn als boten die zichzelf voortbewegen, terwijl de stroming ons terugduwt naar onze startplaats. Voor boten gebeurt dit in de ruimte, op het water, terwijl dit voor mensen in de tijd gebeurt, in de relatie tussen het verleden en de toekomst.

De betekenis van de laatste zin van The Great Gatsby interpreteren

Er zijn drie manieren om te interpreteren hoe Fitzgerald wil dat we dit idee dat we voortdurend vastzitten in een lus van voorwaarts duwen naar onze toekomst en worden teruggetrokken door ons verankerende verleden, opvatten.

#1: Deprimerend en fatalistisch

Als we uitgaan van de “zware last” betekenis van het woord “gedragen”, dan betekent deze laatste regel dat ons verleden een anker en een last voor ons is, hoe hard we ook proberen om vooruit te komen in het leven. In dit geval is het leven slechts een illusie van voorwaartse vooruitgang. Dit komt omdat als we naar de toekomst gaan, alles wat we doen onmiddellijk verandert in ons verleden, en dit verleden kan niet ongedaan worden gemaakt of overgedaan, zoals Gatsby probeerde.

Deze versie van het einde zegt dat mensen een geïdealiseerd verleden willen heroveren, of een perfect moment of herinnering, maar wanneer dit verlangen naar het verleden verandert in een obsessie, leidt dit tot de ondergang, net zoals het leidde tot Gatsby’s ondergang. Met andere woorden, al onze toekomstdromen zijn gebaseerd op de fantasieën van een voorbije, en reeds verouderde, ik.

#2: Opbeurend en hoopvol

Als we daarentegen vasthouden aan het “gebaard” aspect van “gedragen” en ook aan het actieve momentum van de zin “zo slaan we door,” dan is het idee van doorslaan een optimistisch en onverzettelijk antwoord op een stroming die ons achteruit probeert te dwingen. In deze interpretatie strijden we veerkrachtig tegen het noodlot met onze wil en onze kracht – en ook al worden we voortdurend teruggetrokken naar ons verleden, we gaan vooruit zoveel we kunnen.

#3: Objectief beschrijven van de menselijke conditie

In de uiteindelijke versie van de betekenis van de laatste regel halen we de wens van de lezer voor een “moraal” of een soort verklarend eindresultaat (of dat nu een blijde of een droevige is) eruit. Zonder dit kwalitatieve oordeel betekent dit dat de metafoor van boten in de stroom slechts een beschrijving is van hoe het leven is. Op deze manier zegt de laatste regel eenvoudigweg dat we door onze voortdurende pogingen om nieuwe obstakels te overwinnen, voortdurend herinnerd en geconfronteerd zullen worden met ons verleden, omdat we niet anders kunnen dan onze eigen geschiedenis herhalen, zowel individueel als collectief.

Welke van deze lezingen spreekt u het meest aan? Waarom?

Wacht eens even, “boten baren” is waar het hier om gaat?

The Bottom Line

  • Een einde heeft de neiging om de betekenis (of het gebrek aan betekenis) te onthullen in alles wat ervoor kwam:
    • een uitleg over hoe we ons moeten voelen over wat zojuist is gelezen.
    • een manier om de wereld van de roman te openen naar de echte wereld.
    • filosofische analyse van de aard van het leven of van het mens-zijn – dit is het slot van The Great Gatsby.
  • The Great Gatsby eindigt op een manier die een beetje leeg en zinloos aanvoelt, vooral na alle moeite die Gatsby zich heeft getroost om de liefde tussen hem en Daisy te laten herleven
    • Dit lege gevoel onderstreept Fitzgeralds pessimisme over Amerika als een land dat slechts lippendienst bewijst aan het idee van de Amerikaanse Droom van hard werken en succes
  • De laatste alinea’s van de roman verbinden Gatsby met ons allemaal nu en voor de mensen uit het verleden en raken veel van de thema’s van de roman
    • we zijn als boten die zichzelf voortbewegen, terwijl de stroom terugduwt
  • De laatste regel van The Great Gatsby is een metafoor van pogingen om tegen de stroom in te roeien. We kunnen deze metafoor opvatten als:
    • deprimerend en fatalistisch, dat het verleden een anker is en dat het leven slechts een illusie van voorwaartse vooruitgang
    • opbeurend, dat we met onze wil en onze kracht tegen het noodlot strijden
    • objectief de menselijke conditie beschrijven, dat we er niets aan kunnen doen dat we onze eigen geschiedenis herhalen

    What’s Next?

    Bedenk de betekenis van het groene licht aan het eind van Daisy’s dok.

    Vergelijk de betekenis van het einde met onze analyse van het begin om te zien of de uitbetaling van de roman overeenkomt met de uitgangspunten.

    Analyseer het karakter van Jay Gatsby om te zien hoe deze gebrekkige hoofdpersoon het streven van de mensheid naar het onbereikbare komt te vertegenwoordigen.

    Onderzoek de thema’s van de Amerikaanse Droom en maatschappij en klasse om te zien hoe deze in de rest van de roman aan de orde komen.

    Ontdek de rest van hoofdstuk 9 om te zien hoe de roman naar zijn conclusie leidt.

    Wilt u uw SAT-score met 160 punten of uw ACT-score met 4 punten verbeteren? We hebben een gids geschreven voor elke test over de top 5 strategieën die je moet gebruiken om een kans te hebben je score te verbeteren. Download hem nu gratis:

    Heb je vrienden die ook hulp nodig hebben met testvoorbereiding? Deel dit artikel!

    Dr. Anna Wulick

    Over de auteur

    Anna scoorde op de middelbare school in het 99e percentiel op haar SAT’s, en studeerde daarna Engels aan Princeton en promoveerde in de Engelse literatuur aan Columbia. Ze is gepassioneerd over het verbeteren van de toegang van studenten tot het hoger onderwijs.

    Ontvang gratis gidsen om je SAT/ACT te verbeteren

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.