Roger Ebert, Legendary Film Critic, Dies

Roger Ebert, de legendarische filmcriticus, is vandaag overleden, zo meldt zijn jarenlange werkgever, The Chicago Sun-Times.

Ebert worstelde al jaren met kanker. Gedurende zijn leven werd hij behandeld voor speekselklierkanker, schildklierkanker en kanker van het kaakbeen. In 2006 verloor Ebert zijn kaak en daarmee zijn vermogen om te praten, maar hij hield nog steeds een niet aflatend tempo aan, recenseerde meer dan 200 films per jaar voor de krant en hield een bewonderde digitale aanwezigheid. Op zijn blog en op twitter, chroniqueerde hij zijn strijd met kanker en slechts twee dagen geleden, schreef hij een bericht waarin hij zei dat hij een “verlof van aanwezigheid” nam.

Ebert werd 70.

“Op dit punt in mijn leven, naast het schrijven over films, kan ik schrijven over hoe het is om om te gaan met gezondheidsproblemen en de beperkingen die ze je kunnen opdringen,” schreef hij. “Het is echt erg dat de kanker is teruggekeerd en dat ik te veel dagen in het ziekenhuis heb doorgebracht. Dus op slechte dagen kan ik schrijven over de kwetsbaarheid die met ziekte gepaard gaat. Op goede dagen kan ik extatisch zijn over een film die zo goed is dat hij me voorbij de ziekte brengt.”

Terug in 2011 sprak Ebert met Melissa Block van NPR. Hij had net een memoires geschreven met de titel Life Itself. Ebert sprak via een digitale stem op zijn computer.

Melissa vroeg hem naar waar de meeste mensen hem aan zullen herinneren: Zijn televisieshow met Gene Siskel, waarin de twee films duimen omhoog en duimen omlaag zouden geven.

“We waren vaak boos op elkaar,” vertelde hij Melissa. “Op andere momenten waren we heel hartelijk. Ik denk dat we een sterk gevoel van moraal deelden over films die ons beledigden, hetzij door hun inhoud of hun algemene domheid.”

Misschien wel Eberts grootste prestatie was zijn Pulitzerprijs in 1975. Hij was de eerste filmcriticus die er een won.

Hij recenseerde 46 jaar lang films voor de Sun-Times en 31 jaar lang op TV. De overlijdensadvertentie van de Chicago Sun-Times zegt dat Ebert niet alleen “wijd en zijd populair” was, maar ook “professioneel gerespecteerd.”

Zij wijzen erop dat de baan als criticus uit het niets kwam. Hij kreeg de baan bij de Sun-Times aangeboden toen “de vorige criticus, Eleanor Keen, met pensioen ging.”

“Ik wist niet dat de baan open was tot de dag dat ik hem kreeg,” citeert de krant Ebert als zeggend. “Ik had geen idee. Bob Zonka, de hoofdredacteur, riep me naar de vergaderzaal en zei: ‘We gaan jou de filmcriticus maken.’ Het kwam uit de lucht vallen.”

Update om 4:50 p.m. ET. Reacties:

Reacties op de dood van Ebert stromen binnen:

–“Roger was de films,” zei president Obama over Ebert in een verklaring. “Als hij een film niet goed vond, was hij eerlijk; als hij dat wel deed, was hij uitbundig – hij ving de unieke kracht van de film om ons naar magische plaatsen te brengen. Zelfs tijdens zijn eigen gevecht met kanker was Roger even productief als veerkrachtig – hij bleef zijn passie en perspectief met de wereld delen. De films zullen niet hetzelfde zijn zonder Roger, en onze gedachten en gebeden zijn bij Chaz en de rest van de familie Ebert.”

— De New York Times filmcriticus, A.O. Scott tweette een link naar een stuk dat hij in 2008 schreef over Ebert. Scott was smoorverliefd en schreef:

“Het is dit gedrukte oeuvre dat de reputatie van de heer Ebert in stand zal houden als een van de weinige authentieke reuzen in een veld waarin zelfoverschatting vaak de prestatie overschaduwt. Het ontbreekt hem misschien aan de polemische glans en de theoretische kracht van Pauline Kael en Andrew Sarris, wier namen verplicht moeten worden genoemd in elke beschouwing van de Amerikaanse filmkritiek. In hun hoogtijdagen waren deze twee strijders, systeembouwers en intellectuele avonturiers op grote schaal. Maar de heldere Midwesterse taal van Mr. Eberts proza en zijn gemoedelijke, conversationele aanwezigheid op de pagina maken hem uiteindelijk misschien een bruikbaardere en betrouwbaardere metgezel voor de toegewijde bioscoopbezoeker.”

Scott twitterde ook: “Ebert was uniek. We staan allemaal in zijn schaduw en bij hem in de schuld.”

Burgemeester Rahm Emmanuel van Chicago zei in een verklaring: “De laatste spoel van zijn leven mag dan tot het einde zijn doorgelopen, maar zijn herinnering zal nooit vervagen.”

— De schrijver Greg Mitchell gebruikte Ebert’s eigen schrijven om na te denken over de filmcriticus. hij wees op een stuk dat Ebert in 2011 schreef voor Salon. Het was getiteld: “Ik ben niet bang voor de dood.”

Ebert schreef:

“Ik heb geen verlangen om eeuwig te leven. Het concept beangstigt me. Ik ben 69, heb kanker gehad, zal eerder sterven dan de meesten die dit lezen. Dat ligt in de aard der dingen. In mijn plannen voor het leven na de dood zeg ik, opnieuw met Whitman:

Ik laat mezelf na aan het vuil om te groeien uit het gras dat ik liefheb,

Als je me weer wilt, zoek me dan onder je schoenzolen.

Update om 16:13 uur ET. NPR heeft de volledige overlijdensadvertentie gepubliceerd. En kijk zeker uit naar meer van onze vrienden bij Monkey See.