De Democratische Republiek Congo is de duidelijke leider onder ’s werelds grootste kobaltproducerende landen, goed voor meer dan 70% van de wereldwijde productie in 2019
Afbeelding van de Murrin Murrin kobalt- en nikkelfaciliteit in Australië (Credit: Minara Resources/Glencore)
De grootste kobaltproducerende landen ter wereld leveren een hulpbron die in belang toeneemt naarmate de inspanningen versnellen om koolstofemissies te verminderen door middel van diepe elektrificatie.
Het zilverachtig-blauwe metaal wordt gebruikt bij de vervaardiging van vele soorten elektronica, maar misschien wel het belangrijkst als ingrediënt van de oplaadbare batterijen die worden gebruikt om een snelgroeiend wagenpark van elektrische voertuigen (EV’s) aan te drijven.
Het werd voor het eerst ontdekt in 1739 door de Zweedse chemicus en mineraloog Georg Brandt, en ontleent zijn naam aan het Duitse woord “kobald”, wat goblin betekent.
Volgens gegevens van de US Geological Survey (USGS) werd in 2019 wereldwijd ongeveer 140.000 metrische ton kobalt geproduceerd – waarvan meer dan 70% nokken uit één land, de Democratische Republiek Congo (DRC) in Centraal-Afrika.
Kobalt wordt meestal gedolven als bijproduct van koper of nikkel, hoewel kleinschalige ambachtelijke mijnbouw een steeds gangbaarder methode van winning is geworden, met name in de DRC.
Wereldwijd zijn er naar schatting zeven miljoen ton gemeten kobaltreserves, waarvan meer dan de helft in het Afrikaanse land is gevestigd.
Hier profileert NS Energy acht van ’s werelds top kobaltproducerende landen, vanaf 2019.
De ’s werelds grootste kobaltproducerende landen
Democratische Republiek Congo – 100.000 ton
Congo was in 2019 goed voor meer dan 70% van ’s werelds volledige kobaltproductie, met een totaal van ongeveer 100.000 ton.
Vele van ’s werelds grootste mijnbouwbedrijven hebben activiteiten in het land opgezet, omdat ze proberen de levering van deze steeds meer gewilde grondstof veilig te stellen.
De provincie Katanga is een bijzonder productieve regio, de thuisbasis van enkele van ’s werelds grootste kobaltmijnen, waaronder Mutanda, Kamoto, Etoile en Ruashi.
Hoewel, een belangrijke ambachtelijke mijnbouwsector is ook opgebloeid in de afgelopen jaren, gestimuleerd door de groeiende vraag naar het metaal. Een rapport van het World Economic Forum schat dat kleinschalige mijnbouw goed is voor 15%-30% van alle kobaltproductie in de DRC.
Er zijn verschillende voorbeelden geweest van gevaarlijke arbeidsomstandigheden, mensenrechtenschendingen, waaronder kinderarbeid, en milieuschade die in verband worden gebracht met Congolees kobalt – wat veel grote bedrijven die afhankelijk zijn van de toeleveringsketens van het land ertoe heeft aangezet initiatieven te formuleren die gericht zijn op het bevorderen van hogere ethische normen.
China – ’s werelds grootste verbruiker van het metaal – heeft een dominante positie ingenomen in de kobalthandel van het land, gevoed door zijn wens om de wereldleider te worden in de productie van EV-batterijen.
Rusland – 6.100 ton
Rusland is een verre runner-up van de DRC’s productie wurggreep, met een productie van 6.100 ton kobalt in 2019 – ongeveer 4% van het wereldwijde aandeel.
Mijnbouwactiviteit in het land, dat naar schatting 250.000 ton aan kobaltreserves heeft, is voornamelijk geconcentreerd in het gebied Altai-republiek.
De regio is de thuisbasis van de Karakul borg, die wordt beschouwd als een van de grootste kobaltbronnen in Rusland, en heeft geleid tot een aantal “zuster” operaties in de buurt – Kuruozek, Yantau, Toshtuozek en Olendzhular.
De gediversifieerde Russische mijnbouwer Norilsk Nickel (of Nornickel) is de grootste producent van het land.
Gulinskoye Nickel Cobalt Project, Norilsk-1 Project, Maslovskoe Project, en Kingashsky Project zijn andere Russische ondernemingen die de exploratiefase hebben bereikt.
Het land wil naar verluidt zijn kobaltproductiecapaciteit de komende jaren opvoeren, en heeft de toekomstige mogelijkheid verkend voor diepzeemijnbouw om kobaltafzettingen in de westelijke Stille Oceaan op te halen.
Australië – 5.100 ton
De derde op de lijst van grootste kobaltproducerende landen is Australië, dat zijn productie in 2019 verhoogde tot 5.100 ton, tegen 4.880 ton een jaar eerder.
Het land is goed voor ongeveer 3,6% van de wereldwijde productie, maar met bekende reserves van in totaal 1,2 miljoen ton volgens de USGS – op de tweede plaats na de DRC – is het goed gepositioneerd om de komende jaren hogere productieniveaus te handhaven, als er investeringen komen.
In 2020 lanceerde de Australische regering een Critical Minerals Facilitation Office, bedoeld om mijnbouwindustrieën zoals kobalt te bevorderen, en onlangs publiceerde het een rapport waarin een aanzienlijke projectpijplijn voor het metaal wordt benadrukt die waarschijnlijk de toekomstige productiegroei zal ondersteunen.
Glencore’s Murrin-Murrin-mijn, gelegen in de noordoostelijke Goldfields-regio van West-Australië, is momenteel de grootste kobaltoperatie in het land.
Filippijnen – 4.600 ton
De Filipijnen produceerden 4.600 ton kobalt in 2019, hetzelfde niveau als het voorgaande jaar en goed voor ongeveer 3.3% van het wereldwijde aandeel.
Het land heeft ’s werelds op drie na grootste bekende kobaltreserves, in totaal 260.000 ton.
Grootste kobaltoperaties in de Filipijnen omvatten het Adlay-Cagdianao-Tandawa Project dat eigendom is van CTP Construction and Mining, en het Agata DSO open-cut project gelegen in Tubay, Agusan del Norte.
Andere belangrijke kobaltmijnen in het land omvatten het Coral Bay Project in Bataraza, en de Palawan en Santa Cruz kobalt-nikkelprojecten in Santa Cruz, Zambales.
Zambales Project, Alpha Project, Botolan Project, en Agata North Project zijn vier kobaltprojecten die zich momenteel in de exploratiefase bevinden, terwijl de Mindoro en Acoje ventures zich in de haalbaarheidsfase bevinden.
Cuba – 3.500 ton
Het eiland Cuba staat op de vijfde plaats op de lijst van ’s werelds top kobaltproducerende landen – goed voor 2,5% van het wereldwijde aandeel met een productie van 3.500 ton in 2019.
Het land heeft de op twee na grootste bekende reserves van het metaal, gemeten op 500.000 ton, waarvan de meerderheid zich bevindt in de Moa-regio in het oosten van het land en wordt gewonnen naast nikkel mijnbouwactiviteiten.
Een joint venture tussen de Canadese mijnbouwer Sherritt International en General Nickel Company van Cuba produceert het metaal via open mijnbouw op afzettingen in de Moa-regio, die naar Canada worden vervoerd om te worden geraffineerd in een fabriek in Fort Saskatchewan, Alberta.
Madagaskar – 3.300 ton
Madagaskar produceerde 3.300 ton kobalt in 2019, ongeveer 2.4% van het wereldtotaal.
De kleine eilandnatie, gelegen in de Indische Oceaan voor de kust van Oost-Afrika, is de thuisbasis van 120.000 ton aan kobaltreserves.
De mijnbouw in het land concentreert zich grotendeels rond het 8 miljard dollar kostende Ambatovy nikkel- en kobaltproject – een partnerschap tussen de Japanse handelsmaatschappij Sumitomo en Korea Resources.
Het Ambatovy-project is de grootste buitenlandse investering in Madagaskar, en heeft nikkel en kobalt tot belangrijke exportproducten voor het land gemaakt. Erts wordt gewonnen uit twee afzettingen, bekend als Ambatovy en Analamay, en via een slurrypijp naar een raffinagefaciliteit 220 km verderop vervoerd.
Papoea-Nieuw-Guinea – 3.100 ton
Papoea-Nieuw-Guinea in het zuidwesten van de Stille Oceaan produceerde 2,2% van de wereldwijde kobaltvoorziening in 2019, gemeten op ongeveer 3.100 ton.
Het land heeft een relatief klein aandeel in de wereldwijde reserves, met naar schatting 56.000 ton van het metaal.
De Ramu nikkel- en kobaltoperatie in de provincie Madang – een joint venture tussen Metallurgical Corporation of China en Canada’s Nickel 28 (voorheen bekend als Conic Metals) – is een belangrijke bron van activiteit in het land.
Een ander nikkel/kobaltproject in de Papoea-Nieuw-Guinea, bekend als Mambare, bevindt zich in de vroege stadia van goedkeuring.
Canada – 3.000 ton
Canada’s kobaltproductie daalde in 2019 met bijna 15% tot een totaal van 3.000 ton.
Ondanks de achtste plaats op de lijst van de grootste kobaltproducerende landen, is het de thuisbasis van aanzienlijke reserves, gemeten op 230.000 ton – wat duidt op potentieel voor verdere mijnbouwactiviteit.
Magnors Glencore en Vale exploiteren beide belangrijke projecten in het land, waaronder de Voisey’s Bay, Raglan, Thompson en Fraser mijnen.
Interesse is gegroeid in Canada’s kobaltpotentieel als elektronicafabrikanten in Noord-Amerika zoeken naar toeleveringsketens voor het metaal dat de DRC en China’s dominantie over productie en verwerking kan omzeilen.