President 42 – Bill Clinton Biography – Presidents Series

Early Life

William Jefferson Clinton, beter bekend als Bill, werd geboren op 19 augustus 1946, in een klein plaatsje genaamd Hope, Arkansas. Bills vader stierf een paar maanden voor zijn geboorte, en na zijn geboorte liet zijn moeder Bill bij zijn grootouders wonen terwijl zij naar New Orleans verhuisde om de verpleegstersopleiding af te maken. Bills grootouders waren erg streng, en hij schrijft hen vaak toe dat zij hem het belang van onderwijs hebben bijgebracht. Nadat ze haar diploma als verpleegster had gehaald, keerde Bill’s moeder terug en hertrouwde met een autoverkoper wiens achternaam Clinton was, dus veranderde ze de familienaam in Clinton. Op school stond Bill bekend als de beste saxofonist van de hele stad en blonk hij academisch uit. Clinton werd zelfs gekozen als de vertegenwoordiger van Arkansas voor de Boys Nation van het Amerikaanse Legioen, wat hem een reis naar het Witte Huis opleverde, waar hij John F. Kennedy ontmoette. Sommigen zeggen dat deze ontmoeting de symbolische overdracht van de fakkel was van het vroege Democratische leiderschap naar het moderne Democratische leiderschap. Clinton studeerde in 1964 af aan de middelbare school en schreef zich in aan de universiteit van Georgetown, waar hij zich specialiseerde in internationale zaken. In Georgetown werd Clinton zeer actief in de schoolpolitiek en werkte hij als klerk voor senator Fulbright, die een van de meest uitgesproken critici van het Congres was ten aanzien van de oorlog in Vietnam. Na zijn afstuderen won Bill de Rhodes-beurs, die hem in staat stelde aan de universiteit van Oxford in het Verenigd Koninkrijk te studeren. Na zijn terugkeer in Amerika ontweek hij de strijd in de Vietnamoorlog door zich aan te melden voor het ROTC-programma aan de Arkansas Law School. Na afloop van zijn Rhodes-beurs schreef Clinton zich in aan de Yale Law School, waar hij zijn toekomstige vrouw, Hillary Rodham, ontmoette. Na zijn afstuderen aan Yale maakte Bill Clinton zijn entree in de politiek van Arkansas.

The Young Governor

In 1974 daagde hij de zittende Republikein John Paul Hammerschmidt uit voor diens zetel in het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden. Clinton verloor de race, maar het was veel dichterbij dan iedereen had verwacht, en de competitieve aard van de verkiezingen maakte Clinton een rijzende ster in de Democratische Partij. Twee jaar later werd Clinton verkozen tot procureur-generaal van de staat en in 1978 versloeg hij op 32-jarige leeftijd met gemak de Republikein Lynn Lowe om een van de jongste gouverneurs in de Amerikaanse geschiedenis te worden. Als jonge gouverneur van Arkansas had Clinton het moeilijk om zijn initiatieven te verwezenlijken door zijn onervarenheid en het verkeerd omgaan met politieke situaties. Zijn mislukking om te worden herkozen was verwoestend, maar Clinton gaf zijn fouten toe en kon bij de volgende verkiezingen het gouverneurschap van Arkansas heroveren – een positie die hij vier opeenvolgende termijnen bekleedde. Aan het eind van de jaren tachtig wilde Clinton zijn politieke aanwezigheid vergroten en werd hij leider van de National Governors Association. Op de Democratische Nationale Conventie van 1988 wilde Clinton zichzelf aankondigen als toekomstig presidentskandidaat, maar hij hield een lange, saaie toespraak die zwaar werd bekritiseerd. Clinton wist tijdens een aflevering van de Johnny Carson Show de draak te steken met deze toespraak, wat hem hielp om goed terug te veren. In 1992 versloeg Clinton met gemak al zijn Democratische presidentskandidaten en werd hij de Democratische kandidaat voor het presidentschap. Hij koos Al Gore als zijn running mate.

42e President

Bij de presidentsverkiezingen van 1992 versloeg Clinton de Republikein George H.W. Bush, waardoor hij hem een tweede ambtstermijn ontzegde en Amerika’s 42e President werd. Clinton kreeg wel kritiek vanwege geruchten over het ontwijken van de dienstplicht en echtelijke ontrouw.

In zijn eerste ambtstermijn had Clinton moeite zijn stempel te drukken omdat het Congres werd gecontroleerd door de Republikeinen. Hij slaagde erin de Violent Crime Control and Law Enforcement Act aangenomen te krijgen, die het aantal politieagenten verhoogde en strengere straffen voor strafbare feiten invoerde, evenals de North American Free Trade Agreement (NAFTA), die een handelsalliantie creëerde tussen de Verenigde Staten, Canada en Mexico. Hij slaagde er niet in zijn hervormingswet voor de gezondheidszorg erdoor te krijgen, die zou hebben gezorgd voor een universele dekking van de gezondheidszorg. Niettemin zorgde zijn charismatische persoonlijkheid ervoor dat hij in 1996 voor een tweede termijn werd herkozen.

Sterke economie

Tijdens zijn tweede ambtstermijn stond Clinton aan het hoofd van een sterke economie. Hij nam maatregelen om het werkloosheidscijfer te verlagen, de inflatie laag te houden en de burgers te helpen het hoogste percentage huizenbezitters in de Amerikaanse geschiedenis te bereiken. Clinton heeft de natie geholpen een ongekende economische welvaart te bereiken, mede dankzij de “dot-com” boom en het vermogen van het internet om de verkoop te stimuleren en mensen over de hele wereld met elkaar te verbinden.

Schandalen in het Witte Huis

Clintons reputatie had ook te lijden onder schandalen in zijn persoonlijke leven. Zijn tweede ambtstermijn in het Witte Huis werd gedomineerd door details over ontrouw tijdens zijn presidentschap, wat leidde tot een onderzoek door het Congres en bijna 24 uur per dag nieuwsverslaggeving. In 1998 werd Clinton door het door de Republikeinen gedomineerde Huis van Afgevaardigden aangeklaagd wegens meineed en obstructie van de rechtsgang. De Senaat sprak hem in 1999 echter vrij van alle aanklachten.

Heden ten dage houdt Clinton toespraken over de hele wereld en is hij betrokken bij vele humanitaire doelen. Clinton wordt over het algemeen goed beoordeeld door historici die presidenten rangschikken. Hij wordt gerangschikt als de 20e sterkste president in de Amerikaanse geschiedenis.

Presidenten van de Verenigde Staten
1. George Washington	16. Abraham Lincoln	32. Franklin D. Roosevelt
2. John Adams	17. Andrew Johnson	33. Harry S. Truman
3. Thomas Jefferson	18. Ulysses S. Grant	34. Dwight D. Eisenhower
4. James Madison	19. Rutherford B. Hayes	35. John F. Kennedy
5. James Monroe	20. James A. Garfield	36. Lyndon B. Johnson
6. John Quincy Adams	21. Chester A. Arthur	37. Richard Nixon
7. Andrew Jackson	22/24. Grover Cleveland	38. Gerald R. Ford
8. Martin Van Buren	23. Benjamin Harrison	39. Jimmy Carter
9. William Henry Harrison	25. William McKinley	40. Ronald Reagan
10. John Tyler	26. Theodore Roosevelt	41. George H.W. Bush
11. James K. Polk	27. William Howard Taft	42. Bill Clinton
12. Zachary Taylor	28. Woodrow Wilson	43. George W. Bush
13. Millard Fillmore	29. Warren G. Harding	44. Barack Obama
14. Franklin Pierce	30. Calvin Coolidge	45. Donald J. Trump
15. James Buchanan	31. Herbert Hoover