Tegen 2050 zal naar schatting 50% van de bevolking van de VS uit minderheden bestaan en helaas is vastgesteld dat het huidige model van gezondheidszorg hardnekkige raciale en etnische discrepanties vertoont.1 Diverse bevolkingsgroepen vereisen een gepersonaliseerde aanpak om aan hun gezondheidszorgbehoeften te voldoen. Minderheden hebben aantoonbaar minder toegang tot preventieve zorg en behandeling van chronische aandoeningen, wat resulteert in meer bezoeken aan de spoedeisende hulp, slechtere gezondheidsresultaten en een grotere kans op het ontwikkelen van hart- en vaatziekten, diabetes, kanker en psychische aandoeningen.2-5
Deze ongelijkheid is prominent aanwezig geweest op het gebied van plastische en reconstructieve chirurgie. Sharma et al. legt bijvoorbeeld uit dat er aanzienlijke raciale ongelijkheden zijn bij borstreconstructiechirurgie. Meer bepaald hebben Afro-Amerikaanse, Latijns-Amerikaanse en Aziatische vrouwen minder kans om borstreconstructieve chirurgie te ondergaan na een borstamputatie in vergelijking met blanke vrouwen. Een studie die gebruik maakte van de Surveillance, Epidemiology, and End Results database toonde aan dat meer Afro-Amerikaanse vrouwen dan blanke vrouwen ervoor kozen geen onmiddellijke borstreconstructie te ondergaan na mastectomie, waarbij velen verklaarden dat zij zich de operatie niet konden veroorloven. Deze discrepantie werd ondersteund door toekomstige studies na uitbreiding van Medicaid en dekking.1
Gezondheid wordt bepaald door veel factoren buiten de traditionele gezondheidszorg. Deze sociale determinanten van gezondheid (SDH) omvatten de kwaliteit van huisvesting, toegang tot gezond voedsel en onderwijs.6 Er is voorgesteld dat raciale en etnische minderheden een ongunstige SDH hebben die bijdraagt aan hun gebrek aan toegang tot gezondheidszorg.6 Verschillen in gezondheidszorgbehandeling en -uitkomsten bij minderheden blijven bestaan, zelfs na correctie voor sociaaleconomische factoren.3 Wij stellen de hypothese dat een gebrek aan vrouwelijke en minderheidsvertegenwoordiging op het gebied van plastische chirurgie bijdraagt aan vertraagde gezondheidszorg en kwaliteit van uitkomsten bij deze populaties. Om aan deze zorgbehoeften tegemoet te kunnen komen, is het van cruciaal belang dat we verder in de pijplijn inspanningen beginnen om bekwame vrouwelijke chirurgen en minderheden aan te trekken en te behouden. Hoewel de helft van alle afgestudeerden aan de medische faculteit vrouw is, is slechts 14% van de plastisch chirurgen en 32% van de assistenten plastische chirurgie vrouw.7
De senior auteur (O.A.A.) schreef een reactie op Drs. Butler, Britt en Longaker over de schaarste van etnische diversiteit in de plastische chirurgie in 2010. Op dat moment vertegenwoordigde O.A.A. als zwarte vrouw in de plastische en reconstructieve chirurgie slechts 3,7% van de plastische en reconstructieve chirurgie assistenten en fellows.8 Het is verbazingwekkend dat we bijna een decennium later nog steeds met bijna identieke statistieken worden geconfronteerd. Het is absoluut noodzakelijk om prioriteit te geven aan diversiteit in de plastische chirurgie, zodat we tegen het volgende decennium aanzienlijke vooruitgang kunnen boeken in het verkleinen van dit enorme verschil in vertegenwoordiging. De auteurs pleiten niet voor diversiteit op zich ten koste van verdienste of kwalificatie, maar eerder dat organisaties en specialismen inspanningen ondernemen om zeer gemotiveerde en bekwame vrouwen en minderheden aan te trekken, te behouden en te bevorderen.
Een pleidooi voor vrouwen en minderheden in de plastische chirurgie is één stap in het erkennen van en tegemoetkomen aan diverse culturele verschillen. Cultuur wordt gedefinieerd als een cumulatieve afzetting van kennis die een groep mensen in de loop van generaties heeft verworven.4 Culturele competentie is het vermogen om effectief samen te werken met mensen uit verschillende culturen, en een dergelijke competentie kan helpen om de ervaring en de resultaten van de gezondheidszorg te verbeteren.3,4
Studies hebben beperkte nationale inspanningen geïdentificeerd om culturele competentie in de gezondheidszorg te integreren.9 In een nationaal onderzoek naar organisatorische inspanningen om de raciale en etnische ongelijkheden tussen artsen te verminderen, had 53% van de ondervraagde organisaties 0-1 activiteiten om ongelijkheden te verminderen van de meer dan 20 mogelijke acties om ongelijkheden te verminderen. Enkele voorbeelden van deze activiteiten ter vermindering van ongelijkheid zijn het aanbieden van educatief materiaal in een andere taal, het aanbieden van online hulpmiddelen om artsen te onderwijzen in culturele competentie, en het uitreiken van prijzen op nationale bijeenkomsten om inspanningen ter vermindering van raciale ongelijkheid te erkennen. De grootte van het ledenaantal van de ondervraagde nationale artsenorganisatie en de aanwezigheid van een commissie voor gezondheidsverschillen bleken positief geassocieerd te zijn met organisaties met ten minste 1 activiteit ter vermindering van ongelijkheid. Eerstelijnszorgorganisaties hadden meer kans om deel te nemen aan activiteiten ter vermindering van ongelijkheid en kunnen als rolmodel dienen voor andere artsenorganisaties om initiatief te nemen.9
Er bestaan verschillende mogelijkheden om culturele competentie te verbeteren. Een van die maatregelen is het opleiden van coassistenten en studenten voordat zij een leidinggevende functie krijgen. De Accreditation Council for Graduate Medical Education heeft het belang van het behandelen van culturele diversiteit als onderdeel van de professionaliteitscompetentie geïdentificeerd, en de Alliance of Continuing Medical Education heeft ook lezingen op haar nationale jaarlijkse conferentie aan culturele competentie gewijd.10 Dergelijke maatregelen zullen helpen het bewustzijn bij stagiaires te vergroten en de kloof van competentie te overbruggen wanneer zij de overgang van opleiding naar praktijk maken. Het opnemen van diversiteitstraining en oefeningen in culturele competentie op nationale bijeenkomsten voor plastische chirurgie, zoals Plastic Surgery: The Meeting en AAPS met CME-accreditatie is een haalbare manier om deze training te integreren. Bijkomende inspanningen op nationaal en staatsniveau zijn ook van cruciaal belang voor het bevorderen van culturele competentie, en sommige van deze inspanningen zijn ook al aan de gang.6,10 Zo heeft het Health and Human Services Office of Minority Health “Think Cultural Health” ontwikkeld, een resource center dat gebruikers de mogelijkheid biedt om nascholingscredits te verdienen op het gebied van culturele competentie door middel van online case-scenario-gebaseerde training.6 Daarnaast hebben 5 staten wetgeving opgesteld die training in culturele competentie voor artsen vereist of sterk aanbeveelt.10 Deze implementatie-inspanningen zullen helpen bij de bewustmaking om culturele competentie en diversiteit in de gezondheidszorg te verbeteren.
Op sectorniveau is het gebrek aan diversiteit in het leiderschap in de gezondheidszorg dramatisch: 98% van het senior management in organisaties in de gezondheidszorg is blank.4 Deze ongelijkheid in vertegenwoordiging wordt nog groter als we kijken naar de vertegenwoordiging van minderheden in leidinggevende functies binnen de plastische chirurgie. Slechts 7% van de afdelingshoofden en voorzitters in de plastische chirurgie is vrouw. Een betere vertegenwoordiging van vrouwen en etnische minderheden in door mannen gedomineerde vakgebieden zoals plastische chirurgie kan de toegang tot gezondheidszorg voor minderheden verbeteren. Vrouwelijk leiderschap wordt zelfs in verband gebracht met een grotere doeltreffendheid.11
Zelfs wanneer personen uit raciaal of etnisch ondervertegenwoordigde bevolkingsgroepen leidinggevende functies op hoog niveau bekleden, verdienen de meesten een lager salaris en zijn ze oververtegenwoordigd in managementfuncties ten dienste van behoeftige bevolkingsgroepen.12 Het is van cruciaal belang om deze kloven en ongelijkheden in de gezondheidszorg aan te pakken. Sommige maatregelen worden genomen om culturele competentie te bereiken door leidinggevenden op hoog niveau aan te sporen om culturele competentie als een hoge prioriteit te beschouwen.4,12 Anderen stellen voor om culturele competentie in de gezondheidszorg bij de wortel aan te pakken, namelijk in de medische opleiding. Enkele van de problematische thema’s die werden geïdentificeerd, zijn een gebrek aan blootstelling en onvoldoende onderwijs en onderwijscurricula met betrekking tot diversiteit; helaas wordt culturele competentie vaak als een lage prioriteit gezien in een overladen academisch curriculum.13
In de gezondheidszorg zijn inspanningen geleverd om culturele competentie te bereiken met als doel cultureel congruente zorg te leveren.4 Een review van cultureel competente systemen in de gezondheidszorgindustrie identificeerde 5 interventies om culturele competentie te verbeteren: (1) versnellingsprogramma’s om divers personeel aan te werven en te behouden, (2) culturele competentie training voor zorgverleners, (3) gebruik van tolkdiensten om ervoor te zorgen dat mensen met verschillende achtergronden effectief kunnen communiceren, (4) cultureel geschikt gezondheidsvoorlichtingsmateriaal om personeel met verschillende culturele achtergronden te informeren, en (5) het aanbieden van cultureel specifieke zorgomgevingen.14 Door een groter bewustzijn en door deze interventies te integreren, kan de cultuurcompetentie in de plastische chirurgie van het bed tot de operatiekamer worden verbeterd.
Helaas is er een gebrek aan literatuur die cultureel competent onderwijs koppelt aan patiënt-, professionele-, en organisatorische uitkomsten. Horvat et al. creëerden een conceptueel kader van 4 dimensies om de doeltreffendheid van een interventie te beoordelen: educatieve inhoud, pedagogische aanpak, structuur van de interventie, en kenmerken van de deelnemers. Het is essentieel dat toekomstige studies methodologische strengheid en reproduceerbaarheid volgen om de vooruitgang zo goed mogelijk te documenteren.15
Een onderzoek van 119 Californische ziekenhuizen onthulde dat ziekenhuizen zonder winstoogmerk meer diverse patiëntenpopulaties bedienen, zich in meer welvarende en concurrerende markten bevinden, en een hogere culturele competentie vertonen. Er wordt beweerd dat er een marktstimulans zal zijn voor het implementeren van cultureel competente programma’s zolang culturele competentie gekoppeld is aan betere ervaringen van patiënten.16 Beleidsmakers en instellingen kunnen hierop inspelen en culturele competentiepraktijken opnemen in metrieken voor aanmoedigingspremies. Bovendien zal het verbeteren van de openbare rapportage over patiëntenzorg en ziekenhuiskwaliteit de concurrentie in de gezondheidszorg aanwakkeren en organisaties ertoe aanzetten te streven naar culturele competentie.16
Streven naar etnische diversiteit en culturele competentie in de plastische chirurgie is noodzakelijk om adequaat te zorgen voor een evoluerende en diverse patiëntenpopulatie. Het is noodzakelijk dat plastische chirurgieafdelingen evidence-based praktijken aannemen om culturele competentie te bevorderen, inclusief het bevorderen van rekrutering van diverse zorgverleners, het gebruik van tolkdiensten, culturele competentie training voor zorgteamleden, en het verspreiden van informatie over culturele competentie onder ziekenhuismedewerkers. Naarmate de demografie van de bevolking verandert, moeten afdelingen plastische chirurgie ook evolueren om aan de behoeften van een diverse reeks moderne patiënten te voldoen.