Over BMI Volwassenen

Hoe wordt BMI gebruikt?

De BMI kan een screeningsinstrument zijn, maar het stelt geen diagnose van de lichaamsvetheid of de gezondheid van een individu. Om te bepalen of de BMI een gezondheidsrisico vormt, voert een zorgverlener verdere beoordelingen uit. Dergelijke beoordelingen omvatten huidplooidiktemetingen, evaluaties van dieet, fysieke activiteit, en familiegeschiedenis10.

Wat zijn de BMI-trends voor volwassenen in de Verenigde Staten?

De prevalentie van volwassen BMI groter dan of gelijk aan 30 kg/m2 (obese status) is sinds de jaren zeventig sterk toegenomen. Recentelijk is deze trend echter afgevlakt, behalve bij oudere vrouwen. Obesitas is blijven toenemen bij volwassen vrouwen van 60 jaar en ouder.

Om meer te weten te komen over de trends van obesitas bij volwassenen, bezoek Adult Obesity Facts.

Waarom wordt de BMI gebruikt om overgewicht en obesitas te meten?

Omdat voor de berekening alleen lengte en gewicht nodig zijn, is de BMI een goedkoop en gemakkelijk hulpmiddel. Voor de formule op basis van kilo’s en meters of pounds en inches, zie Hoe wordt de BMI berekend?

Wat zijn andere manieren om overtollig lichaamsvet te meten dan de BMI?

Andere methoden om lichaamsvet te meten zijn onder andere het meten van de huidplooidikte (met schuifmaat), wegen onder water, bio-elektrische impedantie, dual-energy x-ray absorptiometry (DXA), en isotoopverdunning 1,2,3. Deze methoden zijn echter niet altijd direct beschikbaar en zijn duur of moeten worden uitgevoerd door hoog opgeleid personeel. Bovendien zijn veel van deze methoden moeilijk te standaardiseren voor verschillende waarnemers of machines, wat vergelijkingen tussen studies en tijdsperioden bemoeilijkt.

Hoe wordt de BMI berekend?

De BMI wordt voor zowel volwassenen als kinderen op dezelfde manier berekend. De berekening is gebaseerd op de volgende formules:

Hoe wordt de BMI voor volwassenen geïnterpreteerd?

Voor volwassenen van 20 jaar en ouder wordt de BMI geïnterpreteerd aan de hand van standaard gewichtstatuscategorieën. Deze categorieën zijn hetzelfde voor mannen en vrouwen van alle lichaamstypen en leeftijden.

De standaard gewichtstatuscategorieën die bij BMI-bereiken voor volwassenen horen, worden in de volgende tabel weergegeven.

Hier volgen bijvoorbeeld de gewichtsklassen, de overeenkomstige BMI-klassen en de gewichtstatuscategorieën voor een persoon van 1,90 m lang.

Voor kinderen en tieners hangt de interpretatie van de BMI af van leeftijd en geslacht. Voor meer informatie over de interpretatie voor kinderen en tieners, lees – Wat is een BMI-percentiel en hoe wordt het geïnterpreteerd?

Wordt de BMI voor kinderen en tieners op dezelfde manier geïnterpreteerd als voor volwassenen?

De BMI wordt voor kinderen en tieners anders geïnterpreteerd, ook al wordt deze berekend met dezelfde formule als de BMI voor volwassenen. De BMI van kinderen en tieners moet leeftijd- en geslachtsspecifiek zijn omdat de hoeveelheid lichaamsvet verandert met de leeftijd en de hoeveelheid lichaamsvet verschilt tussen meisjes en jongens. De CDC BMI-voor-leeftijd groeigrafieken houden rekening met deze verschillen en tonen de BMI visueel als een percentiel rangschikking. Deze percentielen zijn vastgesteld aan de hand van representatieve gegevens van de Amerikaanse populatie van 2- tot 19-jarigen die in verschillende onderzoeken van 1963-65 tot 1988-9411 zijn verzameld.

Obesitas bij 2- tot 19-jarigen is gedefinieerd als een BMI op of boven het 95e percentiel van kinderen van dezelfde leeftijd en hetzelfde geslacht in deze referentiepopulatie van 1963 tot 1994. Bijvoorbeeld, een 10-jarige jongen van gemiddelde lengte (56 inches) die 102 pond weegt zou een BMI van 22,9 kg/m2 hebben. Dit zou de jongen in het 95ste percentiel voor BMI plaatsen – wat betekent dat zijn BMI groter is dan die van 95% van jongens van vergelijkbare leeftijd in deze referentiepopulatie – en hij zou worden beschouwd als zwaarlijvig.

Voor meer informatie en om toegang te krijgen tot de CDC Groeidiagrammen

Voor volwassenen is de interpretatie van BMI niet afhankelijk van geslacht of leeftijd. Lees meer over de interpretatie van de BMI voor volwassenen.

Hoe goed is de BMI als indicator van lichaamsvetheid?

De correlatie tussen de BMI en lichaamsvetheid is vrij sterk1,2,3,7, maar zelfs als twee mensen dezelfde BMI hebben, kan hun niveau van lichaamsvetheid verschillen12.

In het algemeen

• Bij dezelfde BMI hebben vrouwen de neiging meer lichaamsvet te hebben dan mannen.
• Bij dezelfde BMI hebben zwarten minder lichaamsvet dan blanken13,14, en Aziaten hebben meer lichaamsvet dan blanken15.
• Bij dezelfde BMI hebben ouderen gemiddeld meer lichaamsvet dan jongere volwassenen.
• Bij dezelfde BMI hebben atleten minder lichaamsvet dan niet-atleten.

De nauwkeurigheid van de BMI als indicator van lichaamsvetheid lijkt ook groter te zijn bij personen met hogere BMI-niveaus en lichaamsvetheid16. Hoewel een persoon met een zeer hoge BMI (bijv. 35 kg/m2) zeer waarschijnlijk een hoog lichaamsvetpercentage heeft, kan een relatief hoge BMI het resultaat zijn van zowel een hoog lichaamsvetpercentage als een hoge vetvrije massa (spieren en botten). Een opgeleide zorgverlener moet de juiste gezondheidsbeoordelingen uitvoeren om de gezondheidstoestand en risico’s van een individu te evalueren.

Als een atleet of een ander persoon met veel spieren een BMI van meer dan 25 heeft, wordt die persoon dan nog steeds als overgewicht beschouwd?

Volgens de BMI-gewichtsstatuscategorieën zou iedereen met een BMI tussen 25 en 29,9 worden geclassificeerd als overgewicht en iedereen met een BMI boven 30 zou worden geclassificeerd als obesitas.

Sporters kunnen echter een hoge BMI hebben vanwege verhoogde gespierdheid in plaats van verhoogde lichaamsvetheid. In het algemeen heeft een persoon met een hoge BMI waarschijnlijk lichaamsvet en zou worden beschouwd als overgewicht of obesitas, maar dit geldt mogelijk niet voor atleten. Een opgeleide zorgverlener moet de juiste gezondheidsbeoordelingen uitvoeren om de gezondheidsstatus en risico’s van een individu te evalueren.

Wat zijn de gezondheidsgevolgen van obesitas voor volwassenen?

Mensen die obesitas hebben, lopen een verhoogd risico op veel ziekten en gezondheidsaandoeningen, waaronder de volgende: 10, 17, 18

• Alle doodsoorzaken (mortaliteit)
• Hoge bloeddruk (hypertensie)
• Hoge LDL-cholesterol, lage HDL-cholesterol, of een hoog triglyceridengehalte (dyslipidemie)
• Diabetes type 2
• Coronaire hartziekten
• Stroke
• Aandoening van de galblaas
• Osteoartritis (afbraak van kraakbeen en bot binnen een gewricht)
• Slaapapapneu en ademhalingsproblemen
• Chronische ontstekingen en verhoogde oxidatieve stress19,20
• Enkele vormen van kanker (endometrium-, borst-, dikke darm-, nier-, galblaas- en leverkanker)
• Lage kwaliteit van leven
• Psychische aandoeningen zoals klinische depressie, angststoornissen en andere psychische stoornissen21,22
• Lichamelijke pijn en problemen met lichamelijk functioneren23

Voor meer informatie over deze en andere gezondheidsproblemen die samenhangen met obesitas, gaat u naar Gezondheidseffecten.