Toen deze week bekend werd dat Netflix overwoog om Malcolm & Marie toe te voegen aan zijn lijst van films die dit jaar voor een Oscar in aanmerking komen, gingen de rillingen over de rug bij de concurrentie van andere distributeurs. Kan één studio/distributeur/streamer – wat dan ook – mogelijk alle vijf de Oscarplaatsen voor Beste Actrice bemachtigen? Dat zou zeker een primeur zijn in de geschiedenis van de Academy in die categorie, of in zowat elke andere. Het is een vraag die het waard is om nu te stellen.
Recente Emmy-winnares Zendaya (HBO’s Euphoria) speelt samen met John David Washington in de two-hander, Malcolm & Marie, die nu is ingesteld voor een release op 5 februari op Netflix. Dat maakt het in aanmerking voor de Oscars, omdat dit door COVID getroffen seizoen is verlengd met in aanmerking te komen tot 28 februari voor de vertraagde Oscaruitreiking, nu ingesteld op 25 april 2021 met nominaties aangekondigd op 15 maart. Zoals Deadline oorspronkelijk exclusief meldde 13 september, was het een deal van $ 30 miljoen voor Netflix in een biedingsoorlog voor het topgeheime project dat werd opgenomen tijdens de pandemie door regisseur Sam Levinson, die ook Zendaya’s Euphoria stuurt.
Insiders met wie ik destijds sprak die een vroege cut hadden gezien, zeiden dat zowel zij als Washington verblindende prestaties leveren in dramatische wendingen. De tijd zal het leren, maar Zendaya is op dit moment in brand en ongetwijfeld waren haar vertegenwoordigers geïnteresseerd in het zien van die hot streak voort te zetten, waardoor de druk op Netflix om het in de race te gooien, ook al had ik oorspronkelijk te horen gekregen dat het werd vastgehouden tot volgend jaar, niet voor de 93e Academy Awards.
Ik heb het nog niet gezien, maar ik heb alle andere grote Beste Actrice kanshebbers van Netflix gezien en de streamer moet zich afvragen of het misschien te veel van het goede heeft gaande. Met het filmfestival van Venetië winnares Vanessa Kirby’s ontroerende turn in Pieces of a Woman, Sophia Loren’s triomfantelijke terugkeer naar hoofdrollen in The Life Ahead, Viola Davis’ oogverblindende titelrol in Ma Rainey’s Black Bottom, Amy Adams’ dynamische en intense werk in Hillbilly Elegy en niemand minder dan Meryl Streep’s geweldige zingende en dansende rol in de aankomende musical The Prom, moet er toch iets gaan geven.
Ik kan me niet herinneren dat er één entiteit is die in één jaar zoveel kanshebbers in één categorie heeft, en dan heb ik het nog niet eens gehad over Jessie Buckley, die zo geweldig is in het uitdagende I’m Thinking Of Ending Things, of Rosamund Pike in de Netflix-pickup uit Toronto I Care A Lot, die naar verluidt ook op tijd zou kunnen worden uitgebracht om dit jaar voor een Oscar in aanmerking te komen, en ook daarin is ze geweldig. Ik veronderstel dat dit een goed probleem is voor iedereen om te hebben, een schande van rijkdom in wat aan het veranderen is in een zeer rijke categorie in deze vreemde Oscarwedstrijd. Zelfs als Netflix alle vijf nominaties voor Beste Actrice in de wacht zou slepen, wie blijft er dan buiten de boot vallen tussen Kirby, Zendaya, Davis, Adams (een favoriet bij de Academy en al zes keer te laat genomineerd), en natuurlijk legendes die belangrijke prestaties leveren zoals Loren en Streep?
En nu Academy-acteurs filialen, kijk eens wie er nog meer niet op Netflix staat in de jacht: Frances McDormand, alom geprezen en een vroege koploper voor Searchlight’s Nomadland; de veel te late viervoudig genomineerde Michelle Pfeiffer zo prachtig in French Exit (ook opening 5 februari); Carey Mulligan in Promising Young Woman, die Focus van plan is zwaar campagne te voeren. Dan is er nog zangeres Andra Day die domineert als Billie Holiday in Paramount’s op een Oscar hopende Billie Holiday Vs. the United States; voormalig winnares Kate Winslet die lof oogst voor Ammonite; Rashida Jones, een genot in On the Rocks waar Apple campagne voor voert, en Elisabeth Moss in Universal’s The Invisible Man of Neon’s Shirley, geweldig in beide in totaal verschillende rollen.
Ik ben nog niet klaar. Amazon zal Rachel Brosnahan, zo goed in de AFI Fest opener I’m Your Woman, evenals de eerder genoemde Pike in weer een andere film, Radioactive, waarin ze schittert als Marie Curie, pushen. In hun eigen embarassment of riches hebben ze ook een fijne prestatie van Clare Dunne die het komende Herself verankert.
Ik heb de prachtige Bleecker Street-charme Wild Mountain Thyme gezien en ik kan u vertellen dat Emily Blunt daar schittert. En van veel eerder in dit 14 maanden durende seizoen van geschiktheid wil ik graag veteranen Annette Bening in Hope Gap en een onvergetelijke vertolking door Lesley Manville in Ordinary Love van Bleecker Street toevoegen (hoewel beide waarschijnlijk kansloos zijn, tenzij hun distributeurs een soort grote campagne voeren om ze in een race te krijgen die wordt gedomineerd door dit soort geduchte concurrenten). Had ik Yeri Han al genoemd van A24’s geliefde Sundance succes Minari? Oké, gooi haar ook maar in de mix, en nu we toch bezig zijn, laat me Carrie Coon toevoegen, genomineerd voor de Beste Actrice Gotham Award voor IFC’s The Nest. Ze is echt sensationeel in that.
Maar terug naar Netflix, wiens Oscar campagne budget gaat moeten ballon om al deze kanshebbers alleen al in deze categorie aan te kunnen, om nog maar te zwijgen van anderen. De pandemie heeft de streamer een aantal droomkansen gegeven, en net als bij de Emmy’s zal de pure dominantie van het product Netflix waarschijnlijk ver aan de leiding brengen bij de nominaties, misschien zelfs een recordoogst voor een studio of distributeur ooit. De vraag zal zijn is zal het kannibaliseren zichzelf met te veel, of is dit eindelijk zijn jaar?
Blijf op de hoogte.