Odd Job: Hoe is het om een echte Disney prinses te zijn?

Kristen Sotakoun moest de handtekening van Pocahontas leren. Het begint met een sterke kriskras “P” en eindigt met een zeisachtige “S” die onder de basis van het schrift duikt. Vergeleken met Assepoesters krullende cursief, Tarzans dichte vuistkrabbel, en de pootafdruk als “O” in Pluto, ziet de handtekening van Pocahontas eruit alsof ze het met alle kleuren van de wind heeft geschilderd.

Sotakoun werkte vier jaar in Disney World, te beginnen in 2008 toen ze net 18 was. Vandaag, op 30 en met een baan in de videogame-industrie, zegt ze dat ze terugkijkt op haar prinsessentijdperk met alleen maar goede herinneringen.

Sotakoun, die half Laotiaans en half blank is, doorliep een intensieve spoedcursus voor elk van de personages die ze speelde in Disney’s “entertainment” -divisie, die verwijst naar de iconische verkleedfiguren die vrolijk in de pretparken verblijven. Aan het begin van haar dienst kwam ze de ingewanden van het Magic Kingdom binnen en werd ze gekostumeerd als Pocahontas, Mulan of Silvermist (een Oost-Aziatische Peter Pan-fee die voor het eerst verscheen in de Disney Fairies direct-to-DVD-films). Daarna werd ze losgelaten op de campus zodat ze zich even kon verliezen in de “gelukkigste plek op aarde”. In die tijd raakte Sotakoun vertrouwd met alle kogels die het Disney World Resort haar kon toewerpen. Van huilende kinderen tot starende opa’s, ze heeft het allemaal gezien. Niets schrikt een Disney prinses af.

Sotakoun heeft al bijna tien jaar niet meer in Disney World gewerkt, maar ze is een van de weinige voormalige prinsessen die bereid is om haar ervaringen openhartig te delen met iedereen die nieuwsgierig is. Het bedrijf ontmoedigt zijn entertainmentpersoneel om openlijk over hun tijd in de parken te praten, en vraagt al zijn Ariels, Belles en Snow Whites om nooit te erkennen dat ze hun gelijknamige personages spelen. In plaats daarvan, als ze wordt herkend door een parkbezoeker bij Target, worden Sotakoun en haar voormalige collega’s aangespoord om iets te zeggen als, “Ja, ik ben bevriend met Pocahontas.”

Sotakoun en ik spraken over de glijdende loonschaal in de Disney-parken, de after-hours scène met de castleden, en hoe het was voor haar, een vrouw zonder inheems Amerikaans erfgoed, om te worden gevraagd om Pocahontas te spelen.

Dus hoe heb je je voet tussen de deur gekregen bij Disney World?

Ik wou dat ik je kon vertellen dat ik glamoureus binnenliep en ze zeiden: “We houden van je.” Maar ik zat op de middelbare school in 2008, en Disney kwam naar onze school en sprak over het Disney CareerStart programma. In principe, je studeert af, en gaat rechtstreeks naar Disney. Ik denk dat het was om te proberen kinderen in de beroepsbevolking te krijgen. Ik vertelde mijn moeder onmiddellijk dat ik dit wilde doen, en ze zei, “Oké, misschien voor een paar maanden.”

Ik begon niet als prinses; je mag geen auditie doen voor entertainment in dat programma. Dus werkte ik eerst in de Honey, I Shrunk the Kids speeltuin. Het was veredeld babysitten – je kijkt naar kinderen die over een gigantische mier klimmen – en dat was erg leuk. Aan het einde van het programma, na drie maanden, hielden ze audities voor entertainment. Ze trokken me na de auditie en vertelden me dat ik Pocahontas zou zijn. Omdat ik half Aziatisch en half blank ben, was dat een verrassing. Ik trok het kostuum aan; ze lieten me een vooraf geschreven zin lezen. Ik kom van buiten Chicago, en ze zeiden, “Kun je dat nog eens lezen, en deze keer niet ‘Poca-HAHN-tus’ zeggen.” Ze namen foto’s van me, en ze zeiden: “Je bent binnen!”

Wanneer je werkt in de Honey, I Shrunk the Kids-speeltuin, is in entertainment komen de heilige graal?

Oh, het voelt als een hiërarchie. Als ik backstage liep in mijn gele polo met kaki korte broek, als Peter Pan me passeerde, zou ik stil zijn. Het is niet alsof ze zeggen, “Luister, deze mensen zijn zoveel beter dan jij.” Je voelt het gewoon. Je voelt je alsof dit een iconisch Disney figuur is die langs je loopt.

Toen je in de entertainment kwam, hoe lang duurde de training?

Het kan nu anders zijn, maar voor mij, was de training vijf dagen. Als je wordt aangenomen in de entertainment, is niemand zomaar een prinses of een prins. Je moet eerst getraind en goedgekeurd worden in bont personages. De eerste drie dagen van de training is zitten en kijken naar video’s van wat je wel en niet kan doen. Handtekeningen leren zetten. Er is een heel griezelig gedeelte waar je alleen het hoofd en de handen van het personage draagt. Dus je bent in business-casual maar de handen en het hoofd van Chip en Dale. De laatste twee dagen van de training ga je het park in met de suppoosten en ontmoet je mensen. Het was wild voor mij, ik dacht dat de training ongeveer een maand zou duren. En eens je goedgekeurd bent voor bont, is het twee dagen training voor elk “gezichtskarakter”.

Ik was zo opgewonden toen ik door de training geraakte, en dan deed ik drie weken op een rij van enkel Winnie de Poeh.

Ik had geen idee dat er een vrouw onder het masker van Winnie de Poeh in Disneyland zou kunnen zijn. Dus het geslacht van de artiest maakt niet veel uit?

Ja, dus Mickey en Minnie, hun lengte is 4 voet-11 tot 5 voet-1, dus Mickey en Minnie zijn meestal vrouwen. Ik heb een vriend die een heteroseksuele man is. Hij was de eerste keer Hartenvrouw, hij deed zijn set. Ik vroeg hem hoe het was, en hij zei, “Oh, mijn god, het was zo leuk. Ik had vaders die knielden en mijn hand kusten. En ik liep gewoon terug naar binnen en deed mijn hoofd af en dacht: ‘Wat heb ik in godsnaam net gedaan?'”

Dus kreeg je een spoedcursus in specifiek Pocahontas? Of is de training algemener dan dat?

Oh, ja, er is een veel grotere kans dat je per ongeluk iets “niet-Disney” doet als een gezichtsfiguur. Je kunt spreken; ze kunnen je gezicht zien. De eerste dag van de training voor Pocahontas, keken we naar de film en werkten aan de verschillende poses. En de trainers zijn meestal mensen die de personages eerder hebben gespeeld. Dat is echt leuk.

Zo Pocahontas heeft een paar go-to poses voor foto’s?

Ja, om een of andere reden wilden ze niet dat ik mijn handen op mijn heupen legde. Ze wilden dat ik mijn handen op mijn zij legde en een vuist maakte. Het is een beetje zoals die Arthur meme.

Wat herinner je je van je eerste dag als face character, in het park, waar de zijwieltjes af zijn?

Het was wild. De eerste keer dat ik als Pocahontas het park inliep, was in Epcot. Je komt de deur uit, en je hebt zoiets van, “Oh, mijn god.” Het is raar, ik werd zo nerveus. Dus ik slaagde niet voor de training bij de eerste keer. Ik moest het opnieuw doen, omdat ik zo opging in het moment.

Dus wanneer begon het werk normaal te voelen voor jou? Wanneer werd je niet meer geïntimideerd? Het is zo raar om terug te kijken op die baan en te denken dat het vier jaar lang een normaal deel van mijn leven was. Toen ik eenmaal getraind was als Pocahontas, was ik hier vijf dagen per week, drie maanden lang. Op een gegeven moment, net als bij elke baan, word je ’s morgens wakker en denk je: “Bah, ik wil vandaag niet gaan werken.” Ik moest mezelf eraan herinneren dat ik zei: “Ik wil geen make-up opdoen en de hele dag kinderen knuffelen.”

Een van mijn duidelijke herinneringen aan Disneyland als kind is huilen voor een gigantische Mickey. Dat is een typische ervaring in Disneyland: Kinderen huilen voor de mascottes. Heb je te maken gehad met huilende kinderen? Was er een protocol om met hen om te gaan?

Definitief veel huilende kinderen. Heel veel, de hele tijd. Minder met gezichtjes, maar meer met, “Oh, daar is Winnie de Poeh, dat karakter is een sticker op mijn muur!” En nu is hij een beer van 1 meter 80 die naar me staart. Welk personage je ook bent, je kan je reactie vormen naar wat dat personage zou doen. Als Winnie de Pooh, zou ik mijn ogen bedekken en me afwenden alsof ik bang was. Je kan de situatie aangaan en binnen je stem blijven. Ik heb artiesten gezien die ongelooflijk zijn in het kalmeren van kinderen. Je moet je er gewoon bij neerleggen.

Ik kan me voorstellen dat er een backstage gemeenschap moet zijn bij Disney. Jullie zijn allemaal kinderen, jullie hebben allemaal deze rare job in deze surrealistische omgeving. Gingen jullie samen uit? Plaagden jullie elkaar in de kleedkamer? Hoe is de scene na sluitingstijd?

Ik denk dat mensen denken dat er een stel mensen uit hun dak gaan, zoals, “Wat doet Assepoester in haar vrije tijd?” Backstage is het vrij normaal, maar ik kan je vertellen over de ranzige dingen die gebeurd zijn. Ik was Silvermist de fee in Magic Kingdom en Toon Town. De feeën delen hun pauzeruimte ook met de prinsessen, dus het is één grote pauzeruimte. Een van de Assepoesters zei, “Jongens, ik heb net mijn borsten laten doen!” En dan Belle, zei, “Oké, niet om raar te doen, maar mag ik voelen?” Assepoester zegt, “Ga je gang!” Het wordt een trein van alle prinsessen en feeën die Assepoesters borsten voelen en zeggen, “Oh, mijn god, ze zijn zo echt!”

Sommige vrouwen hebben gezegd dat het zijn van een gezicht personage in Disney kan leiden tot jongens die een beetje handtastelijk worden in het park. Heb je daar ervaring mee?

Dus ik speelde Mulan, die volledig bedekt is. Ze is van top tot teen gekleed. Ik kreeg opmerkingen van de vaders, zoals, “Oh, je bent zo mooi!” Of telefoonnummers geschreven op Disney World servetten. Maar Pocahontas droeg de minste kleren, dus het waren altijd de oudere opa’s. … Ik ben nog nooit betast, maar het gebeurt zeker. Ik denk dat de mensen die dingen zeggen tegen de prinsessen echt ballen hebben. Je bent in Disney World. Er zijn zoveel kinderen die dit personage respecteren.

We hebben dit eerder vermeld, dat Disney het duidelijk vrij snel en losjes speelde met ras. Wat was je reactie toen je werd gevraagd om een indiaan te spelen? Voelt het raarder nu, jaren later, in een meer gevoelige culturele omgeving?

Toen ik de rol als Pocahontas kreeg, vond ik het zo grappig. Maar toen ontmoette ik de andere Pocahontas die ook niet inheems Amerikaans zijn. Veel van de Pocahontas waren ook Prinses Jasmines. Ik was ook Mulan, en ik had zoiets van, “Nou, ik ben niet Chinees, maar dit is dichterbij.” Maar een van de Mulans was Puerto Ricaans. Het is wild. Van de acht Mulans, was niemand van ons Chinees.

Wat is het loon voor Disney-figuren?

Ik werkte er acht jaar geleden, maar wat ik je kan vertellen is dat er een basissalaris is. Disneyfiguren verdienen een bepaald bedrag. Het is minimumloon, misschien een beetje meer. Maar als je een gezichtskarakter bent, krijg je een premie omdat het een vaardigheid is. Hetzelfde met de parade – als je in de parade bent, krijg je een premie. Toen ik in het CareerStart programma zat, was ik de enige van mijn vrienden die een prinses was, dus ik wist dat ik drie of vier dollar meer verdiende dan mijn vrienden. Maar het schommelt afhankelijk van je rooster. Als je als Winnie de Poeh wordt ingeroosterd, krijg je een ander salaris dan de week erna als ik Pocahontas word.

Teken in op de nieuwsbrief van The Goods. Twee keer per week sturen we je de beste Goods verhalen over wat we kopen, waarom we het kopen, en waarom het belangrijk is.