- Samantha Simmonds, 42 is nieuwslezeres voor Sky News
- Zij voelt zich op haar gemak voor de camera maar haat haar gezicht op familiefoto’s
- Fotograaf John Godwin demonstreert fototechnieken om haar te helpen
Als nieuwslezeres voor Sky News voel ik me op mijn gemak voor de camera, zegt Samantha Simmonds, 42. En over het algemeen, als ik dingen terug kijk, ben ik blij met mijn uiterlijk. Maar als het op familiefoto’s aankomt, is het een ander verhaal.
Ik weet zeker dat ik niet de enige ben met zelfkritiek, maar op een foto die een paar maanden geleden is genomen, was ik geschokt over hoe onnatuurlijk ik eruitzag. Na uren proberen de kinderen, van zeven, vijf en twee jaar, stil te krijgen en te laten glimlachen, zou mijn uiterlijk de minste van mijn zorgen moeten zijn geweest.
Dus toen internetforums begonnen te gonzen over een techniek die ‘squinching’ wordt genoemd, die blijkbaar een betere foto garandeert, was ik geïntrigeerd. Immers, dankzij de sociale media zien nu meer mensen onze kiekjes. John Godwin, een fotograaf uit Londen die gespecialiseerd is in headshots, liet me zien hoe de sterren er vanuit elke hoek prachtig uitzien.
VIND JE BESTE KANT
Ik krijg vaak de vraag waar ik wil dat een gast gaat zitten, zodat ik hem of haar vanaf mijn ‘beste’ kant kan interviewen – maar ik heb nooit een idee wat ik moet zeggen.
John Godwin besluit echter al snel dat mijn rechterkant mijn beste kant is. Mijn haar is aan de rechterkant gescheiden, waardoor deze kant van mijn gezicht meer open is, legt hij uit, terwijl mijn rechteroog iets groter is dan mijn linker. Als je één oog groter hebt dan het andere, wat bij veel mensen het geval is, laat dan die kant naar de camera wijzen, want we verwachten dat dingen die dichter bij ons staan groter lijken,’ zegt hij.
Ik poseer voor twee foto’s (zoals ik voor elke truc van John zal doen, met de ‘slechte’ aan de linkerkant en de ‘goede’ aan de rechterkant). Mijn haar omlijst mijn gezicht veel beter aan mijn rechterkant en mijn glimlach lijkt natuurlijker.
‘Niet iedereen heeft een beste kant,’ voegt John eraan toe. ‘Maar bijna ieders gezicht is licht asymmetrisch. Mensen hebben de neiging om de kant waarop ze slapen van de camera af te draaien, omdat die vaak meer gerimpeld is.’
Van nu af aan zorg ik ervoor dat de geïnterviewden links van me zitten.
PERFECTEER JE ‘SQUINCH’
Eerst poseer ik zoals ik normaal zou doen – met een lichte glimlach. Ik probeer er gastvrij uit te zien, maar John wijst erop dat mijn wijde ogen en opgetrokken wenkbrauwen me bang en onzeker doen lijken.
Het antwoord, benadrukt hij, is ‘dichtknijpen’. ‘Squinchen bestaat al jaren: Marilyn Monroe deed het in de jaren vijftig, en Angelina Jolie en Drew Barrymore zijn meesteressen in de kunst,’ legt John uit.
‘In principe gaat het om het vernauwen van de ogen door de onderste oogleden omhoog te brengen – alsof je naar iets in de verte staart. Maar alleen de onderste oogleden bewegen – niet de wenkbrauwen of enig ander deel van het gezicht.’
Ik probeer een knijpbeweging. Het voelt heel vreemd terwijl ik de rest van mijn gelaatstrekken stil probeer te houden, maar ik moet toegeven dat mijn ogen er in de uiteindelijke foto overtuigend uitzien. Er is zelfs – durf ik het te zeggen – een kleine glinstering.
John zegt dat loensen de indruk wekt dat je je concentreert op de kijker. Ik heb nooit geweten hoe je moet ‘glimlachen met je ogen’ – maar opeens is het allemaal duidelijk.
Glimlach niet te hard
We krijgen altijd te horen dat we moeten ‘Glimlachen!Voor foto’s wordt ons altijd verteld te glimlachen, maar John zegt dat een grijns je geen goed zal doen.
‘Er goed uitzien op een foto gaat niet over gelukkig zijn; het gaat over een band creëren met de kijker,’ zegt hij. Als we glimlachen, proberen we geluk over te brengen, maar we moeten proberen vriendelijk te kijken. Om zijn theorie te testen, begin ik met een natuurlijke, gelukkige pose.
Het resultaat is een grote glimlach die ik herken van jarenlange vakantiefoto’s – een waarvan ik weet dat hij maar al te gemakkelijk kan veranderen in een onzinnige grijns als de camera me op het verkeerde moment betrapt.
John zegt dat de beste glimlach om aan te nemen er een is die je een uur lang zou kunnen vasthouden. Voor sommigen betekent dat dat de tanden zichtbaar zijn, voor anderen dat de mond gesloten is’, zegt hij. Het gaat erom dat je uitzoekt wat voor jou natuurlijk is.’
Ik probeer het nog eens met gesloten mond. Het valt niet te ontkennen dat mijn huid er gladder uitziet en mijn ogen minder gezwollen. Hoewel ik nog steeds van mijn vrolijke lach houd, is dit veel meer modelmateriaal.
SIM YOUR FACE
Mijn gezicht is niet bijzonder breed, maar op sommige foto’s lijken mijn wangen voller dan ik zou willen. Ik ben benieuwd wat John me aanraadt.
Hij zegt dat het ergste wat ik kan doen, mijn wangen naar binnen zuigen is. Ik probeer het – en het ziet er vreemd uit. Mijn lippen zijn gespannen en onnatuurlijk.
‘In plaats daarvan gaat het om het werken met de camerahoeken,’ zegt hij. Draai je zo dat je beste kant in een hoek van 30 graden staat ten opzichte van de lens, laat dan de schouder die het dichtst bij de camera is iets zakken. Leg je tong op het dak van je mond naar achteren. Dit zal helpen om het gebied onder de kin aan te spannen.’
Het voelt een beetje vreemd, maar de resulterende foto is een openbaring. Ineens heb ik een duidelijke, elegante kaaklijn.
Pruil niet als een tiener
Pruilen vind ik eigenaardig en ik ben verbijsterd over tienermeisjes die ‘duck-face’ poses aannemen op sociale media. Maar het zou leuk zijn om te weten hoe je er tijdens een avondje uit zwoel uitziet in plaats van nors.
Eerst probeer ik het in mijn eentje. Het resultaat is gênant. Mijn gezicht ziet er verkrampt uit en er verschijnen lijntjes rond mijn gebobbelde lippen.
‘Er zwoel uitzien, of verleidelijk, gaat over het echt benadrukken van die kneep,’ zegt John. Hoe meer je je ogen vernauwt, hoe beter. En wat de lippen betreft: Je moet de ‘T’ van het woord ’twee’ zeggen – alsof je op het punt staat iemand te kussen, met een heel klein beetje lucht tussen je lippen zodat ze lichtjes samengetrokken zijn, maar niet pruilend.’
Ik probeer zijn manier uit – en ben aangenaam verrast. Ik voel me nog steeds een beetje dom, maar het resultaat is beter dan ik dacht.
Mijn gezicht ziet er glad uit, mijn ogen trekken je naar binnen en mijn mond slaagt erin er koket en flirterig uit te zien, maar zonder die vreselijke pruillip.
Verhoog de camerahoek
Als het gewoon niet mogelijk is om vanuit een flatterende hoek te fotograferen, heeft John een paar trucjes voor head-on-foto’s. Je moet iets lager zitten dan de camera, zodat je omhoog kijkt, maar niet zo ver dat je je nek kromtrekt,’ zegt hij.
‘Als je boven de camera uittorent, kun je agressief en mannelijk overkomen. Omhoog kijken verandert de manier waarop je gelaatstrekken worden waargenomen. Ik poseer voor twee head-on shots, eerst met de camera iets onder me, dan met de camera iets omhoog. Het verschil is verbluffend.
Het is moeilijk te geloven dat mijn uitdrukking niet veranderde tussen de twee – alleen de camerahoek. Op de foto rechts zie ik er benaderbaar uit, en mijn gezicht lijkt beter in proportie. Het is bijna een optische illusie.
HOOG JE KIN
Ik heb mijn neus nooit mooi gevonden, en doe er alles aan om niet in profiel te worden afgebeeld – mijn gezicht lijkt ouder, mijn kin hangt en mijn houding lijkt gebogen.
Maar hoewel er niets aan mijn neus te doen is, zijn er wel manieren om deze onhandige hoek meer flatteus te maken.
‘De kin naar beneden laten wijzen creëert rimpels in de nek,’ zegt John. Creëer in plaats daarvan zo veel mogelijk scheiding tussen je kin en hals. Begin met het verlengen van de nek en steek je kin iets naar voren. Gebruik ook de truc die we gebruikten om het gezicht dunner te laten lijken: plaats je tong op het dak van je mond om het gebied onder je kin aan te spannen.’
Dit is een duidelijke verbetering. Alleen al door mijn hoofd te kantelen, ziet mijn huid er gladder uit, ik zie er gelukkiger uit en mijn houding is drastisch verbeterd. Resultaat!
