Soorten glimlachen
Wat is de betekenis van de glimlach? Recent onderzoek heeft aangetoond dat één type glimlach – de plezierglimlach – geassocieerd lijkt te worden met positieve emotie, terwijl andere typen glimlachen dat niet zijn.
De gezichtsuitdrukking die gewoonlijk “een glimlach” wordt genoemd, is in feite geen afzonderlijke categorie van gezichtsgedrag. Al in 1862, merkte de Franse anatoom G. B. Duchenne op dat de orbicularis oculi spier, die het oog omgeeft, wordt gerekruteerd in glimlachen die zich voordoen met spontaan ervaren plezier, maar niet in glimlachen die geposeerd zijn.
De plezier glimlach
Pas in de laatste paar decennia hebben onderzoekers het empirische bewijs verzameld om de waarneming van Duchenne te bevestigen. Deze specifieke configuratie van de genietglimlach die door Duchenne werd geïdentificeerd – de orbicularis oculi met de grote jukbeenderen – wordt de Duchenne-glimlach genoemd ter ere van Duchenne’s oorspronkelijke observatie.
Waarom zou de genietglimlach überhaupt verschillen van andere glimlachen? De verschillen tussen geniet glimlachen en andere glimlachen vinden hun oorsprong in de functionele neuro-anatomie. Het blijkt dat er twee verschillende neurale paden zijn die gezichtsuitdrukkingen bemiddelen; één pad is voor vrijwillige, wilskrachtige gezichtsacties, en een tweede voor onvrijwillige, emotionele gezichtsacties. De vrijwillige gezichtsbewegingen vinden hun oorsprong in de corticale motorische strook van de hersenen en komen via het piramidale motorische systeem bij het gezicht aan. Onvrijwillige gezichtsbewegingen, zoals die betrokken zijn bij een emotionele uitdrukking, komen voornamelijk voort uit subcorticale kernen en arriveren bij het gezicht via het extrapyramidale motorische systeem.
Hoe te vertellen dat een plezierige glimlach echt is
Voordat je de verklikkerlampjes leert, zie hoe goed je nep van echt kunt onderscheiden in onze Smile Quiz! De meest betrouwbare marker van de glimlach van plezier is de Duchenne marker. FACS onderzoek heeft aangetoond dat in een echte geniet lach, de huid boven en onder het oog naar de oogbol wordt getrokken, en dit zorgt voor de volgende veranderingen in het uiterlijk: de wangen worden opgetrokken; de huid onder het oog kan bol gaan staan; het onderste ooglid beweegt omhoog; kraaienpoot rimpels kunnen verschijnen bij de buitenste hoek van de oogkas; de huid boven het oog wordt iets naar beneden en naar binnen getrokken; en de wenkbrauwen bewegen heel licht naar beneden. Een niet-genieten glimlach, in tegenstelling, kenmerkt dezelfde beweging van de liphoeken als de genieten glimlach, maar heeft geen betrekking op de veranderingen als gevolg van de spieren rond de ogen.
Vals of nep glimlach
In een glimlach, de afwezigheid van beweging in het buitenste deel van de spier die orbits het oog (orbicularis oculi pars lateralis, in het Latijn of AU 6 in FACS termen) onderscheidt een gefabriceerde glimlach van het echte ding. Als de glimlach licht of matig van omvang is, is de afwezigheid van deze beweging gemakkelijk op te merken omdat er geen kraaienpootjes aanwezig zijn en de wangen niet worden opgetrokken door de werking van de spier, die de oogopening vernauwt. Anderzijds zal een opzettelijk gemaakte brede glimlach al deze tekenen produceren, waardoor het moeilijker wordt om verzinsel te herkennen, zodat u moet zoeken naar een veel subtielere aanwijzing: een zeer lichte verlaging van de wenkbrauwen en de huid tussen de wenkbrauw en het bovenste ooglid, die de oogbedekkingsplooi wordt genoemd. Dit verschil is moeilijk te herkennen, en meestal worden we gemakkelijk voor de gek gehouden door brede glimlachen die verzonnen zijn, wat ook zou kunnen verklaren waarom het zo’n veel voorkomend masker is.
Sociale glimlach
Culturele antropologen hebben ook waargenomen dat mensen uit verschillende culturen glimlachen in situaties waarbij zowel negatieve als positieve emotie een rol speelt – hetgeen de conclusies van de experimentele psychologen nog versterkt…Deze antropologen concludeerden dat de betekenis van de glimlach cultureel bepaald was, dat er in het algemeen geen universele gezichtsuitdrukkingen van emotie bestonden, en in het bijzonder geen gezichtsuitdrukkingen van genot. Maar omdat de bovengenoemde psychologen en antropologen geen onderscheid maakten tussen glimlachen waarbij alleen de jukbeenderen te zien zijn en glimlachen waarbij zowel de jukbeenderen als de orbicularis oculi te zien zijn, konden zij de oorspronkelijke waarnemingen van Duchenne bevestigen noch ontkrachten. Met onze huidige kennis van de verschillen tussen glimlachen van plezier en glimlachen zonder plezier (of echte en nepglimlachen), wordt het echter duidelijk dat glimlachen zowel een cultureel specifiek als een universeel signaal van plezier kan zijn.