George Dillman is misschien wel de beroemdste van een handvol vechtkunstenaars die de wereld rondreizen om mensen tegen een flinke vergoeding de kunst van het drukpuntvechten bij te brengen. In deze video, die te zien is op National Geographic, laat hij zien hoe hij Chi, een soort mystieke energie, kan concentreren om mensen omver te werpen zonder ze zelfs maar aan te raken.
Ik betwist niet dat vechtsporters een vrijwilliger bewusteloos kunnen maken met een relatief zachte aanraking tijdens een zorgvuldig gecontroleerde demonstratie. Maar ik vraag me af hoe meegaand de assistent moet zijn.
Misschien is het onderliggende principe hier eerder de kracht van suggestie dan het veroorzaken van een overbelasting van het zenuwstelsel of het gebruik van een truc van de Jedi mind.
Als deze vechtmethode zo effectief is, waarom wordt ze dan niet gebruikt in gemengde vechtsportcompetities? Misschien omdat het jaren duurt om het onder de knie te krijgen, te gevaarlijk is om te gebruiken op een delicate kooivechter, of kan worden tegengegaan door een onbedoelde wiebel van de tong of de teen.
De verklaringen voor drukpunten en acupunctuur hebben veel met elkaar gemeen. In feite liggen de plekken op het lichaam waar krijgskunstenaars worden getraind om te slaan, langs de zogenaamde meridianen van de priktherapie. Uit een recent onderzoek naar acupunctuur is gebleken dat het niet uitmaakt waar de naalden blijven steken.
Geloofsgenezers kunnen mensen ook knock-out slaan, maar hun verklaring is een beetje anders.