Oorzaken van kramp zijn onder meer hyperflexie, hypoxie, blootstelling aan grote temperatuursveranderingen, dehydratie of een laag zoutgehalte in het bloed. Spierkrampen kunnen ook een symptoom of complicatie zijn van zwangerschap; nieraandoeningen; schildklieraandoeningen; hypokaliëmie, hypomagnesiëmie, of hypocalciëmie (als aandoeningen); rustelozebenensyndroom; spataderen; en multiple sclerose.
Al in 1965 constateerden onderzoekers dat beenkrampen en het rustelozebenensyndroom het gevolg kunnen zijn van een teveel aan insuline, ook wel hyperinsulinemie genoemd.
SkeletspierkrampenEdit
Onder normale omstandigheden kunnen skeletspieren vrijwillig worden aangestuurd. Skeletspieren die het vaakst verkrampen zijn de kuiten, de dijen en de voetbogen, en worden soms een “Charley horse” of een “corky” genoemd. Dergelijke kramp wordt geassocieerd met zware lichamelijke activiteit en kan intens pijnlijk zijn; het kan echter ook voorkomen terwijl men inactief en ontspannen is. Ongeveer 40% van de mensen die skeletkrampen ervaren, zullen waarschijnlijk extreme spierpijn ondervinden, en kunnen mogelijk niet het hele ledemaat gebruiken dat de “opgesloten” spiergroep bevat. Het kan tot een week duren voordat de spier weer pijnvrij is, afhankelijk van het fitnessniveau van de persoon, de leeftijd, en verschillende andere factoren.
Nachtelijke beenkrampenEdit
Nachtelijke beenkrampen zijn onwillekeurige spiersamentrekkingen die optreden in de kuiten, voetzolen, of andere spieren in het lichaam gedurende de nacht of (minder vaak) tijdens het rusten. De duur van nachtelijke beenkrampen is variabel, waarbij de krampen enkele seconden tot enkele minuten kunnen duren. Spierpijn kan blijven nadat de kramp zelf is gestopt. Deze krampen komen vaker voor bij oudere mensen. Ze komen vrij vaak voor bij tieners en bij sommige mensen tijdens het sporten ’s nachts. Nachtelijke beenkramp is niet alleen pijnlijk, maar kan ook veel ongemak en angst veroorzaken. De precieze oorzaak van deze krampen is onduidelijk. Mogelijke factoren die tot deze krampen bijdragen zijn uitdroging, een laag gehalte aan bepaalde mineralen (magnesium, kalium, calcium en natrium, hoewel de bewijzen hiervoor gemengd zijn) en een verminderde doorbloeding van de spieren bij langdurig zitten of liggen. Nachtelijke krampen in de benen (bijna uitsluitend kuitkrampen) worden als “normaal” beschouwd tijdens de late stadia van de zwangerschap. Ze kunnen echter in intensiteit variëren van mild tot uiterst pijnlijk.
Een ophoping van melkzuur rond de spieren kan krampen uitlokken; ze treden echter op tijdens een anaërobe ademhaling wanneer een persoon aan het sporten is of een activiteit uitoefent waarbij de hartslag omhoog gaat. Medische aandoeningen die in verband worden gebracht met beenkrampen zijn hart- en vaatziekten, hemodialyse, cirrose, zwangerschap, en lumbale kanaalstenose. Differentiële diagnoses zijn rusteloze benen syndroom, claudicatio, myositis, en perifere neuropathie. Ze kunnen allemaal worden onderscheiden door een zorgvuldige anamnese en lichamelijk onderzoek.
Zacht strekken en massage, enige druk uitoefenen op het aangedane been door te lopen of te staan, of het nemen van een warm bad of douche kan helpen om de kramp te beëindigen. Als de kramp in de kuitspier zit, zal dorsiflexie van de voet de spier rekken en vrijwel onmiddellijk verlichting geven. Er is beperkt bewijs dat het gebruik van magnesium, calciumkanaalblokkers, carisoprodol en vitamine B12 ondersteunt.
Quinine wordt niet langer aanbevolen voor de behandeling van nachtelijke beenkrampen vanwege mogelijke fatale overgevoeligheidsreacties en trombocytopenie. Hartritmestoornissen, cinchonisme en hemolytisch uremisch syndroom kunnen ook optreden bij hogere doseringen.
Soepele spierkrampenEdit
Soepele spiersamentrekkingen kunnen symptomatisch zijn voor endometriose of andere gezondheidsproblemen. Menstruatiekrampen kunnen ook optreden tijdens een menstruatiecyclus.
Krampen veroorzaakt door behandelingenEdit
Verschillende medicijnen kunnen nachtelijke beenkrampen veroorzaken:
- Diuretica, vooral kaliumsparend
- Intraveneus (IV) ijzersucrose
- Geconjugeerde oestrogenen
- Teriparatide
- Naproxen
- Raloxifeen
- Langwerkende adrenerge bèta-agonisten (LABA’s)
- Hydroxymethylglutaryl-coenzyme A-reductaseremmers (HMG-CoA-remmers of statines)
Statines kunnen soms, naast andere mogelijke bijwerkingen, myalgie en krampen veroorzaken. Raloxifeen (Evista) is een geneesmiddel dat in verband wordt gebracht met een hoge incidentie van krampen in de benen. Bijkomende factoren die de kans op deze bijwerkingen verhogen, zijn lichaamsbeweging, leeftijd, vrouwelijk geslacht, voorgeschiedenis van krampen, en hypothyreoïdie. Tot 80% van de atleten die statines gebruiken, ondervindt aanzienlijke bijwerkingen op de spieren, waaronder krampen; het percentage lijkt ongeveer 10-25% te zijn in een typische populatie van statinegebruikers. In sommige gevallen verdwijnen de bijwerkingen na overschakeling op een andere statine; ze mogen echter niet worden genegeerd als ze aanhouden, omdat ze zich in zeldzame gevallen tot ernstiger problemen kunnen ontwikkelen. Co-enzym Q10-suppletie kan nuttig zijn om sommige statine-gerelateerde bijwerkingen te vermijden, maar momenteel is er niet genoeg bewijs om de effectiviteit te bewijzen bij het vermijden van myopathie of myalgie.