Jeuk, ook wel pruritus genoemd, is een onaangename cutane sensatie die het verlangen uitlokt om te krabben. Het is vaak een onaangenaam, subjectief gevoel dat verantwoordelijk is voor een verminderde kwaliteit van leven bij een verscheidenheid aan psychodermatologische aandoeningen. Comorbide psychiatrische aandoeningen, waaronder depressie en angst, worden vaak geassocieerd met de jeuk- en krabcyclus. De wederkerige en ingewikkelde relatie tussen de psyche en jeuk is uitgebreid bestudeerd. De neurobiologie van jeuk omvat de complexiteit van specifieke mediatoren, jeuk-gerelateerde neuronale paden, en centrale verwerking van jeuk. Het verband tussen jeuk en de psyche kan gegroepeerd worden in drie rubrieken: pruritische aandoeningen met psychosociale gevolgen, pruritische aandoeningen die verergerd worden door psychosociale factoren, en psychiatrische aandoeningen die pruritus veroorzaken. Jeuk en pijn modulatie gaan in de meeste omstandigheden samen en betrekken verschillende stoffen waaronder histamine, interleukines, protease-geactiveerde receptoren, transient receptor potential receptoren, opioïden, en cannabinoïden. De nauwe interactie tussen keratinocyten en zenuwuiteinden die pijn en jeuk moduleren spelen ook een belangrijke rol. De behandeling van jeuk met zijn psychosomatische componenten is gericht op een onderliggende oorzaak en een holistische benadering, waarbij niet alleen dermatologische en somatosensorische aspecten worden aangepakt, maar ook de cognitieve, emotionele en psychosociale componenten. Een geïntegreerd multidisciplinair team bestaande uit een dermatoloog, psychiater, psycholoog en maatschappelijk werker is van vitaal belang bij de aanpak van de veelzijdige aspecten van pruritus.