Een veelgebruikte stoner-trofee (en een veelgebruikt excuus voor tieners die hun stoner-status proberen te verbergen voor hun ouders) is die van de tweedehands high van marihuanarook. Het is ook niet iets dat wetenschappers licht opvatten, vooral in het licht van een golf van marihuana legalisatie in de Verenigde Staten; studies hebben de effecten van tweedehands cannabisrook op niet-rokers decennia lang onderzocht.
Hoewel dit werk met opmerkelijke beperkingen komt, is de consensus dat het in feite mogelijk is om high te worden van tweedehands cannabisrook, tenminste onder bepaalde extreem ongeventileerde en afgesloten omstandigheden.
Een relevant voorbeeld van dergelijke omstandigheden – en eigenlijk een model voor onderzoekers die de effecten van tweedehands cannabisrook bestuderen – zou “hotboxing” zijn, wat in de cannabiscultuur het proces is van marihuana roken met een groep mensen in een ongeventileerde auto of kamer, waardoor de mate waarin deelnemers worden blootgesteld aan cannabisrook mogelijk toeneemt.
Eerdere onderzoeken probeerden deze omstandigheden na te bootsen, vooral om te zien of mensen die niet direct rookten de actieve bestanddelen van cannabis zodanig zouden absorberen dat ze in urine of bloed konden worden gedetecteerd. Hoewel met kleine steekproeven, hebben talrijke onderzoeken uit de jaren tachtig aangetoond dat passieve deelnemers onder deze extreme omstandigheden voldoende THC en andere cannabinoïden konden opnemen, zodat ze konden worden gedetecteerd in bloed of urine (en als gevolg daarvan mogelijk drugscreeningtests konden beïnvloeden gedurende een korte periode na blootstelling.)
Een studie uit 1986 meldde ook dat de subjectieve effecten van indirecte blootstelling aan 16 “marihuanasigaretten” vergelijkbaar waren met die welke werden geproduceerd door het rechtstreeks roken van een enkele joint, hoewel het vermelden waard is dat deze marihuana uit 1986 tot 10 keer zwakker was dan moderne medische of recreatieve marihuana met hoge potentie.
De kwestie van een tweedehands high werd het meest recent onderzocht in een studie uit 2015, uitgevoerd aan de Johns Hopkins University. Onderzoekers sloten groepen van zes rokers (die elk tien joints kregen) en zes niet-rokers op in een kamer onder zowel geventileerde als ongeventileerde omstandigheden, waarbij ze de rokers een uur lang op hun gemak lieten roken in het gezelschap van de niet-rokers. Aan de hand van een reeks tests na deze sessies concludeerden de wetenschappers dat indirect (en mild) high worden mogelijk is, maar wel afhankelijk van de ventilatie van een ruimte:
Ventilatie van een ruimte heeft een uitgesproken effect op de blootstelling aan passief cannabisrook. Onder extreme, niet-geventileerde omstandigheden kan blootstelling aan tweedehands cannabisrook leiden tot detecteerbare THC-niveaus in bloed en urine, geringe fysiologische en subjectieve drugseffecten, en een geringe verslechtering van een taak waarvoor psychomotorische vaardigheden en werkgeheugen vereist zijn.
De auteurs van de studie waarschuwen dat er specifieke en “extreme” omstandigheden nodig waren om effecten van tweedehands high te veroorzaken, en dat de opzet van hun studie mogelijk geen accurate weerspiegeling is van de echte wereld:
De grootte van de kamer, de hoeveelheid geconsumeerde cannabis, de duur van de blootstelling en de frequentie van dergelijke blootstelling zijn allemaal variabelen die waarschijnlijk van invloed zouden zijn op de resultaten in de echte wereld.
Uit hun resultaten blijkt echter wel dat tweedehands highs mogelijk zijn, maar dat je er waarschijnlijk behoorlijk hard voor moet werken. Dat betekent dat als je in een positie bent waarin je een verhaal wilt afsteken over hoe je per ongeluk high bent geworden na een lange nacht, je misschien een ander excuus moet verzinnen.