Het verhaal van het Amerikaanse echtpaar dat met succes het recht won om hun 30-jarige zoon uit huis te zetten, heeft een aantal dertigers ertoe aangezet contact op te nemen met de BBC over hun ervaringen met het wonen bij hun ouders.
Redenen om thuis te blijven, variëren van cultureel aanvaardbaar tot financieel.
Hierna beschrijven dertigers hun huidige woonsituatie bij pa en ma.
Derek Radcliffe, 30, Calgary, Canada
“Ik heb mijn hele leven in Calgary gewoond, een op olie en gas gebaseerde stad. Toen ik opgroeide, zag ik een overvloed aan olie- en gasbanen in de industrie, en het leek me vanzelfsprekend om petroleumgeoloog te worden.
“Ik was dolblij toen ik mijn eerste vaste baan kreeg bij een klein oliebedrijf, en later had ik genoeg geld gespaard voor een aanbetaling op een klein herenhuis.
“Maar in juli 2016 ging het bedrijf waar ik voor werkte failliet toen de olieprijs daalde. Ik kreeg geen ontslagvergoeding, maar ik was in staat om mijn herenhuis te verkopen (met verlies) vlak voordat het bedrijf ten onder ging.
“Mijn ouders en ik hebben altijd een goede relatie gehad en ze waren zo genereus om me weer bij hen te laten intrekken. Zij erkennen en begrijpen de problemen waarmee jonge Canadezen te maken krijgen.
“Veel van mijn vrienden bevinden zich in dezelfde situatie en begrijpen de situatie waarin ik me bevind. Als ik al iets doe, dan ben ik het zelf die mezelf onder druk zet om thuis weg te gaan.
“Er is nog steeds veel onzekerheid in mijn werk en in de Canadese olie- en gasindustrie. Ik heb er geen vertrouwen in om verder te gaan en een nieuwe woning te kopen of te huren.
“Ik zou mezelf nu beschouwen als iemand met een ‘onzekere baan’. Ik heb geen arbeidsverzekering, geen ziektekosten- of tandartsverzekering. Ik ben niet de enige met een onzekere loopbaan. Ik heb het gevoel dat ik alles goed heb gedaan, maar ik voel nog steeds onzekerheid over de toekomst van mijn loopbaan.
“Op dit moment is ‘het nest verlaten’ gewoon geen financieel verstandige beslissing.”
Helen, 37, Wales, UK
“Het collegegeld werd ingevoerd op het moment dat ik me voor de universiteit aanmeldde, dus ik kon het me niet veroorloven om van huis weg te gaan om te studeren.
“Ik bleef thuis en studeerde aan de Open University, terwijl ik jongleerde met een bedrijf en deeltijdbanen om het collegegeld, de bedrijfskosten, het vervoer, de huishoudelijke bijdragen en het sparen voor een huisdeposito te kunnen betalen.
“Tegen de tijd dat ik afstudeerde van de vierjarige graad en lesbevoegdheid, waren de huizenprijzen in mijn gebied verviervoudigd – starterswoningen van 45.000 pond gingen omhoog naar 180.000 pond, en ik ben sindsdien weggeprijsd.
“Het was verschrikkelijk – als ik op mijn 16e een fulltime baan had en had gespaard, had ik een huis kunnen kopen!
“Ik denk dat mijn kans om een eigen huis te kopen waarschijnlijk verkeken is. Ik heb geprobeerd een goede opleiding te volgen, maar toen ik het uitrekende, was ik slechter af als ik naar de universiteit was gegaan.”
Je vindt het misschien ook leuk:
Amerikaanse ouders winnen strijd om zoon van 30 uit huis te zetten
Single, 30 en tijd om uit huis te gaan?
‘De generatiekloof op de woningmarkt in ons gezin’
“Ik heb een vriendin die eerst in dezelfde situatie zat. Maar door de ‘Bank van Mam en Pap’ die haar hielp, is het nooit meer hetzelfde geworden tussen ons.
“Je voelt je afgesneden van mensen omdat je het gevoel hebt dat je anders wordt dan zij. Het kan isolerend zijn.
“Ik heb het nu zo’n beetje opgegeven. Toen ik rond de 30 was, wilde ik verhuizen, maar je komt op een punt dat het dat niet waard is. Ik zou waarschijnlijk wel een aanbetaling kunnen doen, maar mijn loon is niet genoeg om een hypotheek te betalen.
“In sommige opzichten is thuis wonen een goede zaak vanwege gezondheidsproblemen in mijn familie – ik had misschien toch terug naar huis moeten komen. Mijn ouders zijn bejaard, dus het is waarschijnlijk te laat om nu nog te verhuizen.
“Ik betaal mee aan de rekeningen en de boodschappen. We proberen er het beste van te maken, maar we worden het beu dat de maatschappij zegt dat ik moet verhuizen – soms heb je niet altijd een keuze!”
Heidi, 37, California, US
“Ik heb een voltijdse job en help thuis door mee te betalen aan de hypotheek en de nutsvoorzieningen, en ik doe huishoudelijke taken.
“Ook al draag ik thuis mijn steentje bij, toch volg ik de huisregels van mijn ouders – de belangrijkste is dat ik geen mannelijke bezoeker mag meenemen om bij mijn ouders te overnachten.
“Ik moet ze ook laten weten of ik uitga, waar ik heen ga en met wie, voor noodgevallen, maar dat vind ik niet erg. Het is gewoon een teken van dankbaarheid en respect.
“In mijn cultuur als Filippijnse is het normaal dat kinderen bij hun ouders wonen, zelfs als ze al volwassen zijn. We hebben een hechte familie.
“Ik denk dat als ouders voor hun kinderen zorgen van pasgeborene tot 18, het de beurt van de kinderen is om voor hun ouders te zorgen als ze oud worden.
“Tegenwoordig proberen mensen geld te besparen, vooral na de universiteit als veel van ons schulden hebben, dus meer mensen blijven langer thuis bij hun ouders.
“Ik heb vier broers en zussen die allemaal zijn verhuisd toen ze trouwden. Ik ben nog steeds vrijgezel en dus zit ik thuis. Maar ik voel geen druk om te verhuizen. De gedachte om alleen te gaan wonen is nooit bij me opgekomen.”
Interviews door Andree Massiah, UGC Hub & Social News team