Mijn baas vertelde me dat ik het nieuwe alcoholvrije bier van Heineken, Heineken 0.0, moest proberen en een recensie moest schrijven. Omdat ik graag denk dat ik een goede werknemer ben, zette ik mijn bier snobisme opzij en deed dat.
Dit was donderdag. Mijn vrouw, in Philadelphia voor een huwelijksrepetitie, had me alleen gelaten om onze zuigeling te voeden, in bad te doen en naar bed te brengen. Aangezien hij prompt om 19.00 uur melkdronken in slaap valt, betekende dit dat mijn vrouw me ook een zeldzame kans had gegeven in het nieuwe vaderschap: drie ononderbroken uren vrije tijd.
Tijdelijk vrijgezel, besloot ik uit mijn dak te gaan. Ik warmde een kom overgebleven chili op, deed de afwas niet, liet het spoor van vernieling achter dat mijn kind in de speelkamer had achtergelaten, bladerde 20 minuten door Netflix voordat ik genoegen nam met The Cloverfield Paradox (vrouw haat sci-fi), en kraakte die Heineken 0.0. open, samen met een fles gewone Heineken die de mediavertegenwoordiger van het bedrijf, Bjorn, zo hoffelijk ter vergelijking had opgestuurd. Heineken heeft het alcoholvrije, 62-calorie Heineken 0.0 al een tijdje aan Europeanen verkocht, maar het bedrijf is van plan om het bier in januari 2019 aan het Amerikaanse publiek uit te brengen.
Om mijn smaaktest in scène te zetten, heb ik het licht uitgedaan in een poging om niet alleen de ervaring van J.J. Abrams Event Horizon rip-off, maar om ervoor te zorgen dat de test die ik op het punt stond te voeren, in feite blind was.
Tijdens de openingscredits zocht ik naar een knelpunt, waarbij ik bijna de babyfoon omstootte en bijna de hele gedenkwaardige avond ontspoorde.
Nu, voordat je begint met je vinger te wijzen dat ik niet had moeten drinken als ik de enige verzorger van mijn zoon was en wat als hij wakker werd en een soort walgelijke, kronkelende gezichtsinfectie had opgelopen die gepaard ging met periodieke vlagen van zuur projectiel braken en gewelddadige groene diarree en onmiddellijk naar de pediatrische spoedeisende hulp moest gaan, laten we even wachten.
Regular Heineken Lager is een magere 5% alcohol in volume (dat is afgekort ABV, voor u geheelonthouders). Ter vergelijking: Heineken Light Lager heeft 4,2% ABV, maar dat ter verduidelijking.
Dus ik pak blind een flesje en neem mijn eerste slok, wetende dat ik zojuist met zekerheid een slok Heineken Lager heb genomen. De lichte bubbels, de eerste smaak van subtiele moutzoetheid, gevolgd door de zachte toets van aluminium. Ik liet de nasmaak hangen terwijl het ruimteschip uit The Cloverfield Paradox (SPOILER ALERT!) defect raakte. Het bier en de film – beide comfortabel voorspelbaar.
Toen probeerde ik een slokje uit de andere fles. Lichte bubbels. De eerste smaak van subtiele mout zoetheid. De zachte smaak van aluminium. Wacht eens even. Waren mijn smaakpapillen nog aangetast door de Mucinex die ik had genomen voor mijn seizoensgebonden allergie-geïnduceerde bacteriële sinusinfectie? Had de afwezigheid van mijn vrouw, met wie ik nu drie-en-een-half jaar getrouwd ben, mijn zintuigen, net als mijn geduld met het verschonen van de stoffen luiers van onze wriemelende zoon, kortgesloten?
Beide van deze dang bieren smaken precies hetzelfde.
Ik wisselde tussen de flessen heen en weer terwijl ik half naar de film keek en half instagramde en ik kon het verschil in de twee bieren niet zien. Ik hield mijn smartphone omhoog naar het eerste biertje dat ik geproefd had, en voor je het wist was het daar: Heineken 0.0.
Bjorn, geef alsjeblieft mijn respect door aan InBev, of SABMiller, of welk Massive Booze Conglomerate je nu bezit (factcheck: het is eigenlijk Heineken International), want je had deze Men’s Health Food & Voedingsredacteur voor de gek gehouden.
Terwijl ik mezelf afvroeg wat voor type persoon The Cloverfield Paradox eigenlijk lekker zou vinden, wendde ik dezelfde vraag ook aan Heineken 0.0.
Zeker, hun markt ben ik niet, een dertiger, tijdelijk vrouwloze, nieuwe vader in zijn woonkamer bezaaid met babyspeelgoed, die af en toe de monitor controleert om er zeker van te zijn dat hij zijn zoon niet heeft gedood door een bizar wiegje te plaatsen, en die zijn vrouw mist omdat als ze thuis was in plaats van in Philadelphia hij niet naar The Cloverfield Paradox zou hoeven kijken en in plaats daarvan naar 12 Angry Men zou kunnen kijken, maar beloofd had dat niet te doen omdat ze het samen met hem wilde kijken?
Heineken zegt: “Heineken 0.0 brengt voor het eerst een echt ongelooflijke biersmaak naar de non-alc ruimte, en opent een wereld van mogelijkheden voor mensen om samen te komen en te genieten van een bier dat de drinkgelegenheid uitbreidt-niet beperkt.”
Marketing mumbo-jumbo terzijde, misschien zijn ze na jongens zoals ik – jongens die zijn begonnen met het kiezen voor een seltzer na het diner in plaats van een dubbele IPA, omdat een kater met een acht maanden oude is als geen kater die je ooit hebt gehad, single dude. En, verdomme, wat is een betere seltzer dan een seltzer met biersmaak?
Hoe dan ook, hoewel ik mijn Heineken 5.0 op heb, heb ik niet hetzelfde gedaan voor mijn Heineken 0.0 of The Cloverfield Paradox.
En die drie uur vrije tijd waren er meer als twee. Ik viel om 21.00 uur in slaap, de vage smaak van bier-dat-is-niet op mijn tong.