Wanneer het op ware misdaad aankomt, vinden sommige mensen fascinatie in het genre, maar raken er niet noodzakelijk in geïnvesteerd. En dan zijn er anderen die de misdaad als hun eigen zaak beschouwen, burgerdetectives worden en proberen de stukjes van een soms oneindige puzzel te vinden. Wijlen schrijfster Michelle McNamara behoorde tot de laatste categorie, en zij werd aangetrokken tot de misdaden van de persoon die aanvankelijk bekend stond als de East Area Rapist en de Original Night Stalker. Haar onvermoeibare onderzoek naar deze gruwelijke misdaden werd uiteindelijk het onderwerp van haar postuum uitgebrachte boek I’ll Be Gone In the Dark, dat nu is bewerkt tot een nieuwe docuserie op HBO.
De zes afleveringen tellende serie gaat dieper in op de “verslaving” van de overleden auteur aan het verhaal, wanhopig op zoek naar antwoorden op wat er is gebeurd met de persoon die meerdere inbraken pleegde, meer dan 50 mensen verkrachtte en er meer dan een dozijn vermoordde tussen 1976-1986. Uit interviews met familieleden, verschillende bronnen / kennissen die ze bijhield rond de tijd van het onderzoek, en fragmenten uit haar boek (The Office en Gone Baby Gone ster Amy Ryan vertelt passages doorheen), de serie zet haar zoektocht voort naar de ware identiteit van de dader, een die waarschijnlijk bijna een halve eeuw later een antwoord heeft gevonden.
In de eerste paar minuten van de eerste aflevering, hoor je de dader worden aangeduid met zijn oorspronkelijke naam EAR-ONS, een combinatie van twee verschillende acroniemen:
- EAR-East Area Rapist
- ONS-Original Night Stalker
Vanuit de eerste berichten wekt het de indruk dat de twee acroniemen verwijzen naar verschillende zaken die elkaar schijnbaar overlapten. Volgens een rapport van Rolling Stone was de EAR verantwoordelijk voor de meer dan 50 verkrachtingen in Noord-Californië, dat in de serie specifiek wordt aangeduid als het Sacramento-gebied. In 2001 heeft de staat een database opgezet waarin DNA werd verzameld van alle misdadigers die ofwel beschuldigd ofwel veroordeeld waren. Dit koppelde het EAR aan een man die rond dezelfde tijd een reeks moorden pleegde in Zuid-Californië, aangeduid als de ONS. Door deze nieuwe vorm van technologie kwamen de onderzoekers erachter dat zowel de EAR als de ONS eigenlijk dezelfde persoon waren.
Dus hoe komt het dat mensen minder bekend zijn met de EAR-ONS en hem kennen als de Golden State Killer? Nou, McNamara is degene die te danken is aan de term, die ze bedacht in haar 2013 Los Angeles Magazine feature story over haar obsessie met de zaak en om het bewustzijn van de zaak te verhogen.
“De Golden State Killer heeft weinig erkenning; hij had niet eens een pakkende naam totdat ik er een bedacht,” schreef ze. “Zijn gevangenneming stond te laag op de prioriteitenlijst van elke wetshandhaver.”
“Als deze koudste zaak wordt opgelost,” vervolgde ze, “is dat misschien wel te danken aan het werk van burgerspeurneuzen zoals ik (en een handvol moorddetectives) die analyseren en theoretiseren, in de hoop die ene aanwijzing te vinden die alle doodlopende sporen in een spoor verandert – dat ene detail dat ons oog in oog zal brengen met de psychopaat die ons al zo lang bezighoudt, zowel tijdens onze wakkere uren als in onze dromen.”