Veel mensen vragen ons: “Wat is het verschil tussen Irlen Syndroom en Dyslexie?” Veel van de symptomen kunnen op elkaar lijken, dus hoe weet je nu welk probleem je echt hebt? Nou, laten we eerst eens definiëren Dyslexie.
Volgens de International Dyslexia Association, “Dyslexie is een taal-gebaseerde leerstoornis. Dyslexie verwijst naar een cluster van symptomen, die ertoe leiden dat mensen problemen hebben met specifieke taalvaardigheden, in het bijzonder lezen. Studenten met dyslexie ervaren meestal ook moeilijkheden met andere taalvaardigheden zoals spellen, schrijven en het uitspreken van woorden.” Een formele definitie van dyslexie die wordt gebruikt door het National Institute of Child Health and Human Development stelt: “Het wordt gekenmerkt door moeilijkheden met accurate en/of vloeiende woordherkenning en door slechte spelling en decodeervaardigheden. Deze moeilijkheden zijn meestal het gevolg van een tekortkoming in de fonologische component van taal die vaak onverwacht is in relatie tot andere cognitieve vaardigheden en het aanbieden van effectieve klassikale instructie. Secundaire gevolgen kunnen zijn: problemen met begrijpend lezen en een verminderde leeservaring die de groei van woordenschat en achtergrondkennis kan belemmeren.”
In de kern zijn de huidige deskundigen het erover eens dat dyslexie een op taal gebaseerde stoornis is, en de behandeling richt zich over het algemeen op het gebruik van een multisensoriële gestructureerde taalaanpak om mensen met dyslexie te helpen de hersenpaden te versterken die spraak met drukwerk verbinden. In feite is het een misvatting dat het verraderlijke teken van dyslexie het achterstevoren zien van woorden is. In plaats daarvan is het een onvermogen om de letters en woorden die ze op de pagina zien te verbinden met hun klanken en betekenissen.
In tegenstelling daarmee is het Irlen-syndroom een perceptuele verwerkingsstoornis, wat betekent dat het specifiek betrekking heeft op hoe de hersenen de visuele informatie verwerken die ze ontvangen. Het is geen op taal gebaseerde stoornis en op fonetiek gebaseerde instructie zal iemand met het syndroom van Irlen niet helpen om beter te worden op dezelfde manier als het iemand met dyslexie zal helpen om zijn leesvaardigheid te verbeteren. In de kern is het Irlen Syndroom een lichtgevoeligheid, waarbij mensen gevoelig zijn voor een specifieke golflengte van licht en deze gevoeligheid is wat de fysieke en visuele symptomen veroorzaakt die mensen met het Irlen Syndroom ervaren. Mensen met het Irlen syndroom hebben moeite met lezen, niet omdat hun hersenen moeite hebben om de letters die ze zien te verbinden met de klanken die deze letters maken, maar omdat ze vervormingen zien op de gedrukte pagina, of omdat de witte achtergrond of schittering pijn doet aan hun ogen, hen hoofdpijn bezorgt, of hen in slaap doet vallen wanneer ze proberen te lezen.
In tegenstelling tot dyslexie, kunnen moeilijkheden die worden ervaren als gevolg van het Irlen syndroom veel verder reiken dan alleen lezen. Mensen met het syndroom van Irlen hebben moeite met het verwerken van alle visuele informatie, niet alleen woorden op een gedrukte pagina, dus ze ervaren vaak problemen met diepte perceptie, autorijden, sportprestaties, en andere gebieden die over het algemeen niet in verband worden gebracht met dyslexie.
Het is mogelijk voor iemand om zowel aan dyslexie als aan het syndroom van Irlen te lijden, en de juiste behandeling voor beide stoornissen moet worden gezocht. Voor meer informatie over het Irlen-syndroom, bezoek https://irlen.com/what-is-irlen-syndrome/.