- Januari 8, 2018
De GoodTherapy.org,
Ik denk dat ik gevoeliger ben dan de meeste mensen. Ik raak heel snel beledigd of gekwetst. Zelfs dingen die me niet direct raken… wel, raken me.
Ik ben zo gevoelig als ik weet hoe ik moet zijn, als dat zinvol is. Is er een manier om te leren hoe je minder gevoelig te zijn? Als iets maakt me boos, verdrietig, angstig, schuldig, beschamend, angstig, of jaloers, is er iets wat ik kan doen? Ik maak me zorgen dat er iets mis is met mij omdat ik mezelf niet kan tegenhouden om deze dingen te voelen.
Mijn vriend heeft me keer op keer verteld dat ik moet stoppen om zo gevoelig te zijn en dat ik therapie nodig heb. Hij is niet de enige die heeft gezegd dat ik te gevoelig ben. Het maakt me van streek (waarschijnlijk omdat ik zo gevoelig ben). Ik kan niet winnen. Waarom ben ik zo gevoelig? -Gemakkelijk Gekwetst
Dear Gekwetst,
Veel mensen hebben sterke gevoelens- dat is noch een mislukking noch een triomf, het is gewoon hoe ze zijn. Uit wat je hebt geschreven, het is hoe je bent.
Je noemde een keur aan gevoelens die je beïnvloeden: woede, verdriet, angst, schuld, schaamte, angst en jaloezie, en ik durf te wedden dat er meer zijn! Je bent een mens. Je hebt een groot hart.
Je maakt je zorgen dat je jezelf niet kunt tegenhouden om dingen te voelen. Dat is niet erg. Je gevoelens zijn je gevoelens; er is niets mis mee en je moet ze niet tegenhouden. Wat je wel kunt doen is werken aan hoe je die gevoelens uitdrukt. Het is mogelijk om een sterke reactie te hebben, en dan te pauzeren, en dan te beslissen hoe je je zult uiten. De truc is om die pauze in te bouwen. Dat vergt veel oefening, maar het is de moeite waard.
Hier zijn wat gedachten over het inbouwen van wat tijd voor jezelf:
- Zodra je herkent dat je iets voelt, benoem het gevoel en accepteer het. Haal een paar keer diep adem. Kun je wat humor in de situatie vinden? Ik bespeur een goed gevoel voor humor in uw brief.
- Beslis wat u gaat doen met het gevoel dat u ervaart. Het direct uitdrukken, met volle kracht? Of moduleer je je uitdrukking, harder of stiller, groter of kleiner? Dit is moeilijk. Misschien moet je veel oefenen – het is onwaarschijnlijk dat je het meteen kunt – dus geef jezelf toestemming om te falen en het opnieuw te proberen. Denk aan de leercurve. Het kost tijd. Niemand gaat in een rechte lijn vooruit; er zijn ups en downs. Zo werkt het nu eenmaal. Voor iedereen.
Het klinkt misschien alsof je vriend zegt dat je gek bent, wat jammer is omdat (1) er niets mis is met je en (2) het werpt therapie, een geweldig hulpmiddel om te begrijpen wat ons drijft, in een stigmatiserend licht.
Ik wil graag een paar aanvullende processen voorstellen die kunnen helpen. Ten eerste, leer meditatie, yoga, of een andere vorm van zelfstudie die het lichaam en de ademhaling benadrukt. Leren hoe je je kunt concentreren op je ademhaling geeft je de tijd en de mogelijkheid om te beslissen wanneer, hoe, en zelfs of je op je gevoelens zult reageren. Onthoud dat je die gevoelens eerst zult herkennen, benoemen en accepteren, maar daarna kun je er wel of niet naar handelen.
Een andere goede manier om meer te leren over je gevoelens, wat ze betekenen en hoe je ermee kunt leven, is het vinden van een goede therapeut en het plannen van een sessie. Gevoelens zijn wat ons menselijk maakt. We worden nog menselijker als we leren gevoelens te herkennen en weten wat we ermee moeten doen; een therapeut zal je helpen je acties en reacties te begrijpen en waarom ze gebeuren.
Je schrijft dat je vriendje je vertelt dat je “moet ophouden zo gevoelig te zijn”. Het klinkt alsof je het gevoel hebt dat hij je bekritiseert om wie je bent, maar wie je bent – een gevoelig persoon – is waarschijnlijk een deel van waarom hij zich in de eerste plaats tot je aangetrokken voelt. Je meldt ook dat hij zegt dat je therapie “nodig” hebt. Ik denk dat therapie nuttig voor je zou zijn, gebaseerd op wat je hebt uitgedrukt, en misschien zou het ook voor hem zijn.
Vaak als mensen gefrustreerd raken over hun geliefden, zeggen ze iets als: “Je hebt therapie nodig.” Het kan klinken alsof je vriend zegt dat je gek bent, wat jammer is omdat (1) er niets mis is met jou en (2) het werpt therapie, een geweldig hulpmiddel om te begrijpen wat ons drijft, in een stigmatiserend licht. Therapie begint te klinken als een straf, maar dat is het niet – het is gewoon een manier voor mensen om in zichzelf te groeien. De mogelijkheid om te leren en jezelf te ontwikkelen is een grote zegen.
Het allerbeste toegewenst!
Lynn Somerstein, PhD, NCPsyA, C-IAYT