Onze Call to Action-campagne benadrukt de rol die we allemaal kunnen spelen bij het ontwikkelen van een cultuur waarin borstvoeding wordt ondersteund en genormaliseerd. Een belangrijk onderdeel hiervan is het creëren van een gastvrije omgeving voor vrouwen die buiten borstvoeding willen geven. In deze gastblog gaat borstvoedingsconsulente Emma Pickett, die ook een blog schreef over de gevaarlijke obsessie met de zuigelingenvoedingsinterval, in op de zorgen van vrouwen over borstvoeding in het openbaar en stelt ze voor hoe die te overwinnen.
Vaak, als ik een moeder thuis bezoek en haar heb geholpen om effectiever en comfortabeler borstvoeding te geven, vraagt ze: “Maar wat zou ik doen als ik buitenshuis aan het voeden was? Hoe zou dit gaan als ik hier niet zou zitten?”
Het laat zien hoezeer het onderwerp borstvoeding buitenshuis knaagt aan de hoofden van veel nieuwe moeders.
Moeders en baby’s mogen niet worden gediscrimineerd op grond van borstvoeding. Hun toegang tot bedrijven en diensten mag niet worden beperkt. Je mag hen niet vragen om verder te gaan of te stoppen. Het is niet ingewikkeld. Dat is het echt niet. De Equality Act 2010 beschermt moeders in Engeland en Wales. In Schotland is het strafbaar om iemand tegen te houden borstvoeding te geven tot de leeftijd van twee jaar.
Maar de wet verandert niet automatisch hoe mensen zich voelen.
Het idee om borstvoeding te geven in een openbare gelegenheid voelt eng als het hele borstvoedingsgebeuren nieuw aanvoelt en je eraan moet wennen dat je lichaam zich onvoorspelbaar gedraagt.
Baseren gevoelens op de werkelijkheid? Uit een opiniepeiling van Start4Life blijkt dat 72% van de Britse bevolking “voorstander” is van borstvoeding in het openbaar. Toch voelt een derde van de moeders zich nog steeds ongemakkelijk.
De media zijn dol op een verhaal over een borstvoedende moeder die wordt lastiggevallen. En het lijdt geen twijfel dat sommige slecht opgeleide werknemers en leden van het publiek de wet overtreden en zichzelf regelmatig in verlegenheid brengen. Maar deze verhalen halen de krantenkoppen juist omdat ze zeldzaam en sappig zijn. Als 72% voorstander is van borstvoeding in het openbaar, dan zijn er heel wat meer die zich daar echt niet druk om maken. En ik durf te wedden dat in de kleine groep die er wel moeite mee heeft, de meesten een interne dialoog mompelen die de moeder niet oppikt.
Maar dat neemt niet weg dat het eng aanvoelt, zelfs als we de statistieken kennen.
In de jaren dat ik borstvoeding geef, heb ik over de hele wereld gevoed – in vliegtuigen, treinen, op berghellingen, in cafés, op drempels, bij bushaltes – en niet één keer heb ik ooit een negatieve opmerking of blik gekregen of ben ik gevraagd te stoppen. De reacties waren ofwel warm en ondersteunend of onverschillig. Ik heb met veel ervaren borstvoedende moeders en borstvoedingsconsulenten gesproken en geen van hen heeft ooit een negatieve opmerking gekregen.
Toch blijft het eng aanvoelen, zelfs als ervaren borstvoedende moeders je vertellen dat je je geen zorgen hoeft te maken en dat in hun ervaring alles in orde is.
Wat kan borstvoedende moeders helpen die zich geïntimideerd voelen?
Ben je ervan bewust wat voor jou het enge is. Wat is datgene waar je je echt, echt zorgen over maakt? Wat jou zorgen baart, hoeft niet hetzelfde te zijn als wat je vriendin zorgen baart.
Ben je bang dat mensen je borsten zien? Mensen die je nieuwe babybuikje zien? Mensen die melk zien druppelen of spuiten? Mensen die zien dat je pijn hebt? Dat je je spullen niet bij je hebt? Ben je bezorgd dat mensen iets negatiefs zeggen? Afhankelijk van wat je zorgen zijn, kun je het probleem anders aanpakken. Wat is het ergste dat in je ergste nachtmerrie zou gebeuren? Stel het je voor. Hoe zou het waarschijnlijk verlopen?
De behoefte aan steun en bescherming van het publiek
Voor de een is het misschien de vent van middelbare leeftijd die door de kamer schreeuwt dat het walgelijk is dat je buitenshuis borstvoeding geeft en dat hij dat niet wil zien. Hij wordt vergezeld door alle anderen, opstaan uit hun stoel en bewegen naar je toe met dreigende uitdrukkingen op hun gezichten.
Is dat wat er gebeurde in dat internetverhaal iemand postte op uw geboorte groep? Ik durf te wedden dat eigenlijk iemand de moeder kwam verdedigen: de persoon in de trein die haar beschermde of de werknemers in de bowlingbaan die een lijn vormden en de vent eruit gooiden (en verschillende van deze video’s zijn opgezet door acteurs om de reactie van het publiek te testen en een leuk stukje internet clickbait te krijgen trouwens).
De nieuwe moeder zal zich bang hebben gevoeld, maar ze voelde zich waarschijnlijk ook beschermd door de mensen om haar heen en boos namens haar baby.
Stap één: Focussen op de baby
Als het waarschijnlijker is dat je je zorgen maakt over het uiterlijk, kijk dan niet de kamer rond. Waarom zou je? Ik herinner me dat toen mijn eigen zoon nog geen zes maanden oud was en ik hem aan het voeden was in een café in een onbekende stad, ik de kamer scande voordat ik begon. Ik zag een man aan de andere kant van de kamer met een vriend praten en toen ik aan het voeden was, keek ik weer om. Waarom deed ik dat? Wat was ik in hemelsnaam aan het doen? Ik was er bijna zeker van dat ik een nerveuze uitstraling had, en dat is het soort uitstraling waar een onvriendelijk persoon soms van kan profiteren. Toevallig riep de caféklant die ik voor het eerst had geklokt me toe: “Je bent in orde, liefje. Goed zo.” OK, dat was ook behoorlijk gênant, maar ik verwacht dat hij zich verplicht voelde omdat hij voelde dat ik nerveus was.
Ik sprak eens met een moeder die haar bril afzette als ze eten gaf om haar niet in de verleiding te brengen om rond te kijken. Het zal de borstvoeding waarschijnlijk niet ten goede komen als je nerveus bent, dus concentreer je op dat moment op je baby. Hij zal zich gemakkelijker vastklikken en er zal eerder oxytocine worden aangemaakt.
Stap twee: Schaamte overwinnen
Is het eigenlijk het engste om met een nieuwe baby buitenshuis te zijn? Ik denk dat voor veel mensen de nachtmerrie niet de vreemde schreeuwende persoon is, maar dat het is dat je een huilende, schreeuwende luide baby hebt en dat je niet in staat bent om het op te lossen. Ze kunnen zo in de war raken dat ze niet eens kunnen vastklikken. En wat doe je dan?
Thuis probeer je huid-op-huid of loop je wat rond en probeer je een andere kamer. Je stoort niemand anders, tenzij je dunne muren hebt en buren die thuis zijn. Maar in een café zijn er overal mensen en ze zijn ook heel dichtbij. Mensen die willen ontspannen en met anderen praten. Mensen die hun eigen spanningen hebben. En jij maakt zoveel lawaai.
Ik beloof je dat iedereen in die kamer medelijden met je heeft en wenst dat ze konden helpen. Wij zijn Britten en schamen ons, dus onze schaamte en ongemak voor jou kunnen er uitzien als scherpte om andere redenen, maar we zouden echt willen dat we konden helpen.
Dat gaat niet echt over borstvoeding, het gaat gewoon over angst voor controleverlies.
De oplossing hiervoor is tijd. Na nog een paar weken en maanden, voelt het makkelijker. Baby’s huilen nog steeds, maar je voelt je beter over het niet in staat zijn om de controle te behouden. Kies plaatsen om naartoe te gaan waarvan je weet dat je zou kunnen ontsnappen als je dat echt nodig zou hebben. Ga met mensen die je emotionele steun bieden. Wie er bij je is als je in de eerste dagen buitenshuis borstvoeding geeft, is heel belangrijk. Ga naar een café met je partner of je moeder om te oefenen. Ontmoet andere moeders in een gastvrije bibliotheekruimte en vertel het hen als je je zorgen maakt. Het is belangrijk om mensen te hebben met wie je niet hoeft te doen alsof je door dit ouderschap heen komt en die je om hulp kunt vragen. Kijk of je wat vrienden kunt vinden die niet altijd buitenshuis afspreken.
Stap drie: Je buitenshuis op je gemak stellen
Het is niet alleen met wie je bent, de manier waarop je borstvoeding geeft helpt ook.
Ik heb moeders ontmoet die zeggen dat ze thuis geen kussen willen gebruiken omdat ze er geen zullen hebben als ze op stap zijn. Vergeet dat. Als je een kussen wilt gebruiken, gebruik dan een kussen! Zorg dat je je zo comfortabel mogelijk voelt bij elke borstvoeding die je geeft. Het heeft geen zin hierover strikte regels op te stellen.
Baby’s veranderen heel snel van vorm – over hun hele lichaam. Ze worden zwaarder en hun hoofdjes bewegen anders, om te beginnen. Maar wij veranderen ook van vorm. Ik heb moeders gesteund die vonden dat borstvoeding geven na een paar weken steeds lastiger werd en het bleek dat ze voorheen hun baby op hun armen legden en hun armen op hun babybuik. Toen hun buik begon te gaan, deden hun armen meer werk en begonnen ze vermoeider te worden.
Als je merkt dat je thuis van je kussen houdt, lijkt het idee van borstvoeding geven zonder het angstaanjagend. Nou, als je het in een plastic zak onder de kinderwagen wilt stoppen en mee uit wilt nemen, wat maakt het uit? Doe het!
Maar misschien vind je dat die andere stoel toch een andere hoogte heeft? Misschien werkt het niet helemaal hetzelfde met uw kussen? Misschien wilt u er nog eens over nadenken. U zou kunnen improviseren met een opgerolde jas of zelfs uw luiertas, maar ik zou proberen een houding te ontwikkelen waarbij het gewicht van de baby wordt ondersteund door uw romp en niet door een kussen of alleen uw armen.
Kijk eens naar Nancy Mohrbacher’s bronnen over natuurlijke borstvoeding. Als je een beetje achterover leunt, kan een baby veilig tegen je lichaam en kussens worden ondersteund en doet de rest er niet toe. Je hoeft het niet eens in een sofa te doen (hoewel coffeeshops daar goed in zijn). U kunt slungelig zitten in een rechtopstaande stoel door uw billen naar voren te schuiven en uw been voor u uit te steken om u te ondersteunen.
Eerlijk gezegd is de houding die u in het café op de hoek gebruikt misschien niet superperfect. Het is misschien net goed genoeg.
Borstvoeding voor comfort en geruststelling
Voor een borstvoedende baby gaat het bij borstvoeding niet alleen om de melk. Als je in de grote wijde wereld bent en je bent heel klein en al het andere lijkt heel luid en groot, dan brengt het vastzitten aan mama ook rust en tevredenheid.
En dit alles draait om je baby. Ze kunnen niet voor zichzelf opkomen. Ze kunnen geen onbeschoft commentaar op dat artikel schrijven als iemand een stomme opmerking maakt over borstvoeding in het openbaar. Ze kunnen niet tegen de televisie schreeuwen als een gekke beroemdheid een domme uitspraak doet. Wat zouden ze tegen jou zeggen? Wat zouden ze zeggen als je nerveus was?
Ik betwijfel of ze zouden willen dat je je thuis voelt zitten. Zij willen de wereld ook zien. Ze zouden willen dat je het huis kon verlaten wanneer je maar wilde. Maar ook dat je niet het gevoel hebt dat je moet.
En ze zouden je dankbaar kunnen zijn voor het helpen creëren van een wereld waarin andere vrouwen zich in staat voelen om in het openbaar borstvoeding te geven. Elke keer dat je buitenshuis borstvoeding geeft, laat je iemand anders zich een beetje beter voelen en normaliseer je het voor de volgende generatie – voor het kleine meisje dat misschien pas in 2040 zelf een baby krijgt en zich misschien niet eens herinnert dat ze je heeft gezien, maar het zit ergens in haar onderbewustzijn. Voor haar partner die haar zal steunen. Voor de vrouw die nu volgende week buiten haar huis borstvoeding gaat geven.
Je kunt je stem toevoegen aan de Call to Action-campagne van Unicef UK, waarin de regeringen van het Verenigd Koninkrijk worden opgeroepen dringend actie te ondernemen om borstvoeding te beschermen, te bevorderen en te ondersteunen.