Als je beter kijkt zul je zien dat de hi- er oorspronkelijk was, in het Grieks historia, van waaruit het in het Latijn werd geleend. De eerste lettergreep werd afgezwakt en soms weggelaten in het Latijn, en gereduceerd tot e- in het Oudfrans, waaraan het woord werd ontleend in het Middelnederlands.
In ME komt het voor als historie, istorie, estorie en histoire, allemaal OF-vormen, waarschijnlijk beïnvloed door het Latijn – want natuurlijk was het Latijn nog steeds een levende geschreven taal van geleerdheid en geleerdheid. Daarnaast begon een “inheemse” versie op te duiken, waarbij de eerste lettergreep geheel wegviel; deze verschijnt als storie, stor, storri, met de meervoudsvormen stories, storise, storius, en storien.
Al deze vormen werden onverschillig gebruikt voor elk verhalend relaas, of het nu een formele kroniek of een patentroman was. Pas in het vroegmoderne Engels – de 16e eeuw – begonnen de schrijfwijzen en vormen te schokken – waarschijnlijk weer onder invloed van de status van het Latijn als voornaamste voertaal – in de tegenstelling history = feitelijk verhaal en story = fictief verhaal.
Merk op dat het Franse histoire tot op de dag van vandaag zowel verhaal als geschiedenis betekent – net als de overeenkomstige term in het Duits, Geschichte. Ik stel me voor dat dit in veel andere Europese talen ook zo is.
EDIT:
Deze vereenvoudigde tegenstelling wordt terecht betwist door Arlen Beiler en John Lawler: verhaal omvat elk verhaal, niet alleen fictieve vertellingen, en de twee termen zijn nooit volledig gescheiden geweest. Maar over het algemeen is geschiedenis het product van de academische discipline gaan betekenen, terwijl verhaal een meeslepend verhaal is gaan betekenen. OED 1 verwoordt het nogal netjes, denk ik, onder Story 4 e :
Orspronkelijk = HISTORY 4 b; maar in modern gebruik (uit associatie met Sense 5) implicerend dat het verloop van de gebeurtenissen waarnaar verwezen wordt het soort belangstelling heeft dat het doel van fictie is te scheppen.
Ik moet ook erkennen dat in de afgelopen twee generaties historici sceptisch zijn geworden over het Rankeaanse eigentlich gewesen en zich veel meer bewust zijn van het element van mythopoesis in hun werk; dus in zekere zin stort geschiedenis weer in verhaal.