Er zijn een paar potentiële voordelen aan het hebben van een keizersnede, Dr. Neil S. Seligman, een OB-GYN aan de Universiteit van Rochester Medical Center in New York.
De meeste keizersnedes worden gepland tijdens de 39e week van de zwangerschap, zodat artsen binnen enkele minuten na de bevalling weten of het kind een operatie nodig heeft voor problemen zoals aangeboren hartafwijkingen.
Een geplande keizersnede verlaagt ook het risico op geboorteletsels zoals asfyxie (zuurstoftekort), schouderdystocie en fracturen, zei Seligman.
Of keizersnede-operaties daadwerkelijk bekkenbodemaandoeningen (zoals verzakkingen of incontinentie) voorkomen, is nog enigszins omstreden. In gevallen waarin vrouwen voor de zwangerschap zijn geopereerd aan incontinentie, kan een keizersnede de voorkeur hebben om herhaling te voorkomen.
Er zijn echter risico’s verbonden aan een keizersnede – vooral als de vrouw in de toekomst nog zwanger wordt.
Miskramen en placenta previa (wanneer de placenta de baarmoederhalsopening bedekt) zijn risico’s die verbonden zijn aan een keizersnede.
Daarnaast lopen vrouwen met een keizersnede ook een verhoogd risico op placenta accreta (wanneer de bloedvaten diep in de baarmoederwand groeien en niet gemakkelijk loskomen tijdens de bevalling) en placenta-abruptie (wanneer de placenta losraakt van de baarmoeder).
In het geval van placenta accreta moet na de bevalling een hysterectomie worden uitgevoerd, merkte Seligman op.
Er is ook een zeldzame complicatie die een keizersnede-littekenzwangerschap wordt genoemd, een soort buitenbaarmoederlijke zwangerschap die zich vormt op het oude litteken van de keizersnede.
Littekenweefsel van een keizersnede kan volgende bevallingen bemoeilijken omdat het risico op darm- of blaasletsels en overmatig bloeden toeneemt.