Toen ik een laatstejaars was op de middelbare school, ging ik uit met een jongen die nog een eerstejaars was. Iedereen vond het vreemd, maar zij vonden mij ook vreemd, dus maakten ze er niet al te veel ophef over (ook al was er wel een beetje ophef).
Ik vond het behoorlijk hypocriet dat oudere jongens de hele tijd uitgingen met eerstejaars meisjes en niemand de moeite nam om het in twijfel te trekken, alsof vrouwen zich nooit aangetrokken konden voelen tot jongere mannen.
Ik voelde me niet tot hem aangetrokken omdat hij jonger was; ik voelde me tot hem aangetrokken omdat hij in mijn landelijke Kansas-stad een van de weinige jongens was die toevallig intelligent, grappig en aantrekkelijk was. Dat was een zeldzame combinatie in mijn gemeenschap en ik vond dat we capabel en volwassen genoeg waren om het leeftijdsverschil van twee jaar te negeren – ook al hadden andere mensen daar meer moeite mee. Nu, vele vriendjes later, ga ik om met iemand die drie jaar jonger is dan ik en niemand zou zelfs het verschil merken.
Dus wat is de deal? Is leeftijd belangrijk? Beter nog, voor wie maakt het wat uit?
Doorheen onze cultuur zien we voorbeelden van grote leeftijdsverschillen in relaties. Mariah Carey en Nick Carter (11 jaar), Anna Nicole Smith en J Howard Marshall (63 jaar), Harrison Ford en Calista Flockhart (22 jaar), Michael Douglas en Catherine Zeta-Jones (25 jaar), Hugh Hefner en Crystal Harris (60 jaar).
Zelfs in mijn eigen kring zijn er grote verschillen. Mijn 32-jarige vriendin ging een jaar uit met een 19-jarige. Mijn beste vriendin van de middelbare school trouwde met een man die acht jaar ouder was dan zij. Mijn oom is 13 jaar jonger dan mijn tante.
Wanneer het op relaties aankomt, ongeacht leeftijd, denk ik graag aan de drie C’s: Instemming, Verenigbaarheid en Samenwerking.
Toestemming
Natuurlijk gaat elke relatie op de een of andere manier over macht, maar als er een groter leeftijdsverschil is, is er ook een grotere machtsdynamiek in het spel. In elke staat bestaan wetten inzake de leeftijd waarop men moet instemmen, om jonge mensen te beschermen tegen manipulatie of dwang door degenen die ouder zijn en over het algemeen meer ervaring (en dus meer macht) hebben.
Maar toestemming is niet alleen voor jongeren, het is voor iedereen in alle vormen van relaties. Er moet instemming zijn van beide betrokkenen dat je inderdaad een intieme, gezonde relatie met elkaar wilt hebben.
Compatibiliteit
Mijn goede vriend eindigde met een relatie met een vrouw die toevallig 14 jaar jonger was dan hij, omdat ze niet genoeg gemeen hadden. Dit betekent niet dat iedereen met een groot leeftijdsverschil weinig gemeen heeft, alleen dat ze dat specifiek niet hadden, en dat het waarschijnlijker is naarmate het verschil groter is. Ik bedoel, ik kan me niet voorstellen dat iemand niet weet wat Saved By the Bell is of hoe Surge smaakte.
Paren moeten genoeg gemeen hebben dat er een band kan ontstaan, terwijl je toch je eigen interesses, voorkeuren, hobby’s enz. kunt behouden. Het is in staat zijn om een vloeiend gesprek te voeren. Het is elkaar begrijpen – de eigenaardigheden, de goede eigenschappen, de slechte eigenschappen, het verleden, dezelfde gewenste toekomst, ongeacht in welk jaar een van jullie geboren is.
Samenwerking
Dit komt neer op op hetzelfde communicatieniveau zitten. Het gaat erom te leren hoe de ander werkt en daar mee om te gaan. Het gaat om de bereidheid compromissen te sluiten om de relatie te kunnen voortzetten. Het gaat om vertrouwen, eerlijkheid en loyaliteit. Als dat alles er is en er is toestemming en compatibiliteit, nogmaals, het maakt niet uit hoe oud een van jullie is.
Op het einde is de vraag niet “doet leeftijd ertoe,” maar doen jullie twee er genoeg toe voor elkaar? Wordt aan de 3 C’s voldaan? Zo ja, dan mag niets jullie geluk samen in de weg staan, zeker niet in welk jaar jullie toevallig op aarde zijn verschenen.