Wat is Degeneratieve Myelopathie?
(Download als PDF)
Degeneratieve Myelopathie (DM) is een fatale neurodegeneratieve ziekte die oudere honden treft. Het resulteert in eerste instantie in verlamming van de bekken ledematen, maar vordert om alle ledematen aan te tasten.
Pathogenese
Sinds voor het eerst beschreven in 1973 door Damon Averill, DVM, heeft DM gestaan voor een degeneratie van het ruggenmerg als gevolg van een onbekende oorzaak. In 2009 werd beschreven dat een mutatie in het gen superoxide dismutase 1 (SOD1) ten grondslag ligt aan de oorzaak van DM. Honden die twee exemplaren (homozygoot) van het mutante allel hebben, blijken een risico te lopen op het ontwikkelen van DM. Met andere woorden, niet alle honden die de mutatie hebben zullen DM ontwikkelen, zodat de mutatietest momenteel een risicotest is. Mutaties in SOD1 worden in verband gebracht met sommige vormen van amyotrofische laterale sclerose (ALS) bij de mens, ook bekend als de ziekte van Lou Gehrig, die op volwassen leeftijd begint en spierzwakte en uiteindelijk ademhalingsverlamming veroorzaakt.
Klinische verschijnselen
Degeneratieve myelopathie wordt nu bij veel hondenrassen herkend. Het begin van DM ligt rond de leeftijd van 9 jaar. In het begin van de ziekte zijn de meest voorkomende klinische verschijnselen een asymmetrisch verlies van coördinatie (ataxie) en spastische zwakte in de achterpoten. Eigenaars melden vaak dat hun hond tijdens het lopen zijn nagels of tenen schuurt. In de latere stadia van de ziekte gaan de klinische verschijnselen over in verlamming van de achterste ledematen, urine- en ontlastingsincontinentie. Uiteindelijk worden alle ledematen zwak en kunnen ook slikproblemen ontstaan. Honden lijken geen pijn te vertonen tijdens het verloop van de ziekte.
Dhonden die lijden aan DM worden vaak binnen 11 maanden na hun eerste verschijnselen niet-ambulatoir. Wegens de moeilijkheden bij de verpleging van een grote hond, wordt dikwijls voor euthanasie gekozen wanneer zij niet meer kunnen lopen.
Kleinere honden zijn gemakkelijker te beheren zodat honden van deze grootte over het algemeen langer met DM leven.
Behandeling
Er bestaat helaas geen behandeling voor DM. Momenteel bevelen wij fysieke revalidatie aan die een rol kan spelen bij het gezond houden van de spieren. Bezoek onze Kleine Dieren Fysieke Revalidatie Service pagina voor meer informatie.
Honden met DM moeten op een schoon, gewatteerd bed worden gehouden en moeten om de vier tot zes uur van kant naar kant worden gedraaid als zij dit niet zelf kunnen. Naarmate de ziekte voortschrijdt, zullen zij het vermogen verliezen om zelfstandig te urineren. Blaasverzorging bestaande uit urinekatheterisatie of manuele expressie zal driemaal daags noodzakelijk zijn. Een goede hygiëne en controle zijn belangrijk omdat deze honden meer kans hebben op infecties van de urinewegen. Naarmate zij het vermogen verliezen om hun poten te bewegen, kunnen zij zweren op hun poten ontwikkelen door het schuren van hun tenen. Wondbehandeling en preventie (met behulp van wikkels of laarsjes om de voeten) kunnen noodzakelijk zijn.