We hadden 30 jaar geleden al op Mars kunnen zijn. Op het hoogtepunt van het Apollo-tijdperk in de vroege jaren ’70, was NASA al bezig met het plannen van zijn volgende stap in het onbekende.
De plannen omvatten het bouwen van meerdere ruimtestations, voortgezette reizen naar de maan, en de eerste bemande missie naar Mars tegen de jaren ’80. Kun je je voorstellen astronauten op Mars te zien lopen in dezelfde tijd dat de walkmannen uitkwamen?
Maar NASA stuurde nooit mensen naar Mars in de jaren ’80. En hier zijn we 30 jaar later, nog steeds dromend van de mogelijkheid. Maar de reden is niet noodzakelijkerwijs een kwestie van technologie of innovatie. Het komt eigenlijk neer op politiek.
Als overheidsinstelling worden de doelstellingen van NASA bepaald door de uitvoerende macht. Sinds de oprichting, heeft NASA onder 12 presidenten gediend. En het was vanaf het begin duidelijk dat niet elke president NASA in gelijke mate zou steunen.
Tegen het einde van Nixon’s regering in 1974, was NASA’s budget gekelderd van 4% van de federale begroting tot minder dan 1%. Volledig gefinancierde Apollo-missies 18 en 19 werden opgegeven, samen met Apollo 20.
Tegzelfdertijd trok Nixon de aandacht van NASA weg van de Maan en Mars en in plaats daarvan naar een lage omloopbaan om de Aarde. Zijn afscheidscadeau was het in werking stellen van wat uiteindelijk NASA’s Space Shuttle-programma zou worden.
Peter Diamandis: “Dus wat er in de hele ruimtevaartgeschiedenis gebeurde nadat het Apollo-programma voorbij was, was starten, stoppen, starten, stoppen, annuleren. Een president, zoals Bush, komt binnen om naar de maan te gaan, terug naar Mars en de volgende president komt binnen en annuleert dat. Het agentschap is niet in staat om consistente financiering te handhaven om iets te doen.”
Pas toen het Space Shuttle Programma bijna was stopgezet, werd een bemande missie naar Mars eindelijk overwogen en gefinancierd door een Amerikaanse president.
George W. Bush, in 2004, kondigde aan:
“We zullen NASA een nieuwe focus en visie geven voor toekomstige verkenning. We zullen nieuwe schepen bouwen om de mens verder het heelal in te dragen om een nieuwe voet aan de grond te krijgen op de maan.”
Als gevolg daarvan werd NASA’s Constellation Program geboren. Nooit van gehoord? Dat komt omdat het een paar jaar later werd geannuleerd. Het was de bedoeling om in 2020 een bemande missie naar de maan te sturen en tegen 2030 de eerste mensen op Mars te laten landen.
Tegen de tijd dat Obama werd beëdigd, lag het Constellation Program achter op schema en boven het budget. Een jaar later schrapte Obama 100% van de financiering van het programma.
“Dat moet allemaal veranderen. En met de strategie, die ik vandaag schets, zal dat gebeuren.” -Barack Obama in 2010.
Obama verlegde de focus van NASA van het sturen van mensen naar de maan en Mars naar, uiteindelijk, alleen Mars. In het proces vroeg hij het Congres om het NASA-budget de komende 5 jaar met $ 6 miljard te verhogen.
Als gevolg hiervan lanceerde NASA in 2010 zijn “Journey to Mars” -initiatief, met als doel mensen in een baan rond Mars te sturen tegen het begin van de jaren 2030. En, tot voor kort, was NASA op schema, min of meer. Toen gebeurde dit.
“President Trump heeft de National Space Council gelanceerd en tijdens de inaugurele vergadering van de raad in oktober hebben we unaniem een aanbeveling goedgekeurd om NASA op te dragen Amerikaanse astronauten terug te sturen naar de maan en vanaf daar een basis te leggen voor een missie naar Mars.” -Mike Pence in 2017
Opvallend genoeg ziet het ruimtevaartbeleid onder Trump en Obama er bijna identiek uit, op 63 woorden na. In die 63 woorden heeft de regering van Trump de focus opnieuw verlegd naar een Moon-first, Mars-later initiatief.
NASA is hier niet nieuw in. Het heeft geleerd om oude projecten te recyclen om nieuwe missies te passen. De Orion-capsule werd bijvoorbeeld eerst ontwikkeld voor Constellation en is sindsdien opnieuw ontworpen voor de reis naar Mars.
Maar zelfs dat kan de onvermijdelijke veranderingen die NASA-programma’s nu onder de nieuwe president onder ogen moeten zien, niet voorkomen.
“We gaan ook de organisatiestructuur opnieuw afstemmen op deze nieuwe exploratiefocus. Ik heb Stephen Jurczyk, het huidige hoofd van de ruimteverkenning, gevraagd de leiding te nemen bij het ontwerpen van een nieuwe organisatorische aanpak.” -Robert M. Lightfoot, Jr. in 2018
Terwijl NASA doorzet, is er een nieuwe mogelijkheid aan de horizon gegroeid. Particuliere ruimtevaartbedrijven zoals SpaceX heeft ook zijn zinnen gezet op de rode planeet.
Diamandis: “De wetenschappers en ingenieurs bij NASA zijn geweldig en ze hebben buitengewone dingen gedaan. Maar ze zijn risicomijdend. Dat stelt ons niet in staat om nieuwe en vernieuwende dingen te doen die op het randje zijn. Iets groots en gedurfd doen in de ruimte is moeilijk en riskant. Dus zijn het tegenwoordig ondernemers die de risico’s nemen, bereid om alles op het spel te zetten.”
De race naar Mars is begonnen. Hoewel NASA de afgelopen jaren nauw heeft samengewerkt met SpaceX en andere particuliere ruimtevaartbedrijven, is het uiteindelijk mogelijk dat NASA niet degenen is die het volgende hoofdstuk schrijven in de verkenning van de menselijke ruimte.