In 1894 of 1895 maakte uitvinder William K.L. Dickson, in dienst van Thomas Edison, The Dickson Experimental Sound Film in Edisons Black Maria filmproductiestudio in West Orange, New Jersey. Dit was de eerste bekende film met live opgenomen geluid. Het lijkt ook de eerste film te zijn die werd gemaakt voor de Edison-Dickson Kinetofoon, het eerste geluidsfilmsysteem.
De onderstaande versie uit de Library of Congress bevat niet het geluidsspoor:
“Verslagen suggereren dat in juli 1893 een Kinetoscoop vergezeld van een cilinderfonograaf was gepresenteerd op de Chicago World’s Fair. De eerste bekende film die als test van de Kinetofoon werd gemaakt, werd eind 1894 of begin 1895 in Edisons studio in New Jersey opgenomen; deze film, die nu de Dickson Experimental Sound Film wordt genoemd, is de enige overgebleven film met live opgenomen geluid die voor de Kinetofoon werd gemaakt. In maart 1895 bood Edison het toestel te koop aan; het bevatte geen technologische vernieuwingen, maar was een kinetoscoop waarvan de gewijzigde kast een bijbehorende cilinderfonograaf bevatte. Kinetoscope-eigenaren kregen ook kits aangeboden waarmee zij hun apparatuur konden ombouwen. De eerste Kinetophone tentoonstellingen schijnen in april te hebben plaatsgevonden. Hoewel op een educatieve website van de Library of Congress staat: “Beeld en geluid werden enigszins synchroon gemaakt door ze met een riem met elkaar te verbinden”, is dit onjuist. Zoals historicus David Robinson beschrijft: “De Kinetofoon…deed geen poging tot synchronisatie. De kijker luisterde via buizen naar een fonograaf die in de kast was verborgen en ongeveer de juiste muziek of ander geluid produceerde. Historicus Douglas Gomery is het daarmee eens, “probeerde niet om beeld en geluid te synchroniseren. Mark Ulano, de belangrijkste geluidsmixer voor de productie, schrijft: “Er zijn slechts 45 Kinetophones gemaakt. Ze speelden NIET synchroon, behalve dat de fonograaf aanging bij het kijken en uitging bij het stoppen. Hoewel de overgebleven Dickson-test betrekking heeft op live opgenomen geluid, werden zeker de meeste, en waarschijnlijk alle, films die voor de Kinetofoon op de markt werden gebracht, opgenomen als silents, overwegend mars- of dansonderwerpen; vertoners konden dan kiezen uit een verscheidenheid van muzikale cilinders die een ritmische match boden. Zo werden bijvoorbeeld drie verschillende cilinders met orkestrale uitvoeringen voorgesteld als begeleiding voor Carmencita: “Valse Santiago”, “La Paloma”, en “Alma-Danza Spagnola” (Wikipedia-artikel over Kineofoon, geraadpleegd op 15/02/2013).