INLEIDING
Alle fotosynthetische eukaryote cellen bevatten chloroplasten die de stralingsenergie van het zonlicht gebruiken om kooldioxide en water om te zetten in koolhydraten. Als bijproduct van de fotosynthese komt ook zuurstofgas in de atmosfeer terecht door kleine openingen in de bladeren, huidmondjes genaamd. De koolhydraten die door fotosynthese worden geproduceerd, leveren ons een belangrijke energiebron, terwijl de zuurstof een essentieel bestanddeel is van de lucht die we inademen.
De reactanten en producten van fotosynthese zijn al sinds het begin van de 19e eeuw bekend. Aanvankelijk werd algemeen aangenomen dat de zuurstof die als bijproduct van de fotosynthese vrijkwam, afkomstig was van het kooldioxide. De vraag werd echter pas in het begin van de jaren veertig definitief beantwoord, en het resultaat was voor velen verrassend.
CONCLUSIE
Eén van de eerste toepassingen van een isotopische tracer in de biologie was bij de bepaling van de bron van de zuurstof die door fotosynthese wordt geproduceerd. Door een zware zuurstofisotoop, 18O, te gebruiken om een van de twee reactanten in het fotosyntheseproces te labelen, konden Samuel Ruben en zijn collega’s van UC Berkeley vaststellen dat het zuurstofgas niet afkomstig was van koolstofdioxide, maar van water.
Bekijk alle tekst bij deze animatie