Bram Stoker’s personage, Dracula, is een Transsylvanische graaf met een kasteel hoog boven een vallei op een rots met een stromende rivier eronder in het vorstendom Transsylvanië.
Dit personage wordt vaak verward met Vlad Tepes (Vlad de Spietser), soms bekend als Vlad Dracul, die een Walachijse prins was met een kasteel, nu een ruïne, gelegen in het Vorstendom Walachije. Omdat het kasteel van Bran het enige kasteel in heel Transsylvanië is dat werkelijk voldoet aan Bram Stokers beschrijving van het kasteel van Dracula, staat het in de hele wereld bekend als het kasteel van Dracula. Hoofdstuk 2, 5 mei van “Dracula” beschrijft het kasteel van de graaf als “. . . op de rand van een geweldige afgrond . . . met af en toe een diepe kloof waar zilveren draden lopen waar de rivieren in diepe kloven door de bossen kronkelen.”
Bram Stoker heeft Roemenië nooit bezocht. Hij schilderde het denkbeeldige kasteel van Dracula op basis van een beschrijving van Bran Castle waarover hij beschikte in het Groot-Brittannië van rond de eeuwwisseling. Inderdaad, de denkbeeldige afbeelding van Dracula’s kasteel van de ets in de eerste editie van “Dracula” is opvallend gelijk aan Bran Castle en geen ander in heel Roemenië. Er wordt algemeen aangenomen dat Stoker de afbeelding van het kasteel van Bran in Charles Boner’s boek, “Transylvania: Its Product and Its People”, (Londen: Longmans, 1865) heeft gebruikt om zijn denkbeeldige Dracula’s kasteel te beschrijven.
Dracula – zoals hij vandaag de dag wordt gezien – is een fictief personage waarvan de naam is afgeleid van de aanduiding die werd gegeven aan Vlad Tepes, de heerser van Walachije van 1456-1462 en 1476, en die door sommige historici uit die tijd, om grotendeels politieke redenen, werd afgeschilderd als een bloeddorstige meedogenloze despoot.
Stokers personage, Graaf Dracula, verscheen voor het eerst in de roman “Dracula”, die in 1897 in Engeland werd gepubliceerd door de Ierse schrijver Bram Stoker. Maar de naam “Dracula”, verre van een angstaanjagende term te zijn, is afgeleid van de Kruisvaardersorde van de Draak, met welke orde zowel Vlad Tepes als zijn vader geassocieerd waren. De rest van de Dracula-mythe is afgeleid van de legenden en het volksgeloof in geesten en vampiers dat in heel Transsylvanië heerste.
Stokers Graaf Dracula is een eeuwenoude vampier, tovenaar en Transsylvanische edelman, die beweert een Székely te zijn die afstamt van Attila de Hun. Hij bewoont een vervallen kasteel in het Karpatengebergte. In zijn gesprekken met Jonathan Harker toont Dracula zich intens trots op zijn jongenscultuur en hunkert hij naar herinneringen aan zijn verleden. Graaf Dracula schijnt de zwarte kunsten te hebben gestudeerd aan de Academie van Scholomance in de Karpaten, in de buurt van de stad Sibiu (toen bekend als Hermannstadt). Hoewel Stoker zijn Transsylvanische graaf “Dracula” noemde, was hij voorzichtig om geen verband te suggereren met de historische figuur van Vlad Tepes. Hoewel Stokers personage Van Helsing zich afvraagt of Graaf Dracula misschien de Voivode Dracula is, is hij dat duidelijk niet, want Graaf Dracula van Transylvanië is duidelijk niet Prins Vlad Tepes van Walachije en Stoker was helemaal niet geneigd om van zijn personage een echte persoon van historische betekenis te maken.
In de dorpen in de buurt van Bran gelooft men in het bestaan van boze geesten die geesten of “steregoi” (een variant van “strigoi”) worden genoemd. Tot een halve eeuw geleden geloofde men dat er bepaalde levende mensen – “strigoi” – bestonden die overdag een normaal leven leidden, maar ’s nachts, tijdens hun slaap, verlieten hun zielen hun lichaam en spookten door het dorp om mensen in hun slaap te kwellen. Deze boze geesten achtervolgen hun prooi van middernacht tot de eerste haangekraai, wanneer hun macht om mensen kwaad te doen is verdwenen. “De ondoden lijden aan de vloek van onsterfelijkheid,” schrijft Stoker, “ze gaan van de ene periode naar de andere, vermenigvuldigen hun slachtoffers, vergroten het kwaad in de wereld…” Het personage Dracula komt voort uit deze plaatselijke mythen.
Wat Vlad Tepes betreft, de heerser van Walachia, hij heeft inderdaad een associatie met Bran Castle. Vlad was betrokken bij verschillende campagnes om de Duitse kooplieden van Brasov te straffen die zich niet hielden aan zijn bevelen met betrekking tot hun handel op zijn Walachijse markten. De doorgang naar Walachije liep via Bran, de dichtstbijzijnde kloof bij Brasov, die in verbinding staat met Targoviste, de hoofdstad van Vlad Tepes. De oorspronkelijke douanehuizen waar de belastingen werden geïnd van de kooplieden die Transsylvanië binnenkwamen, staan nog steeds aan de voet van het kasteel van Bran. De relaties met de heren van Bran waren niet erg hartelijk, omdat zij vertegenwoordigers waren van de Citadel van Brasov, die Vlad de Spietser vijandig gezind waren. Het is niet bekend of Vlad Tepes het kasteel van Bran veroverde. Schriftelijke documenten beschrijven het niet. De documenten die wel bestaan in archieven met betrekking tot het kasteel van Bran, zijn voornamelijk van administratieve aard en hebben betrekking op de inkomsten en uitgaven van het domein van de vesting Bran, met weinig vermelding van politieke en militaire gebeurtenissen.
Het schijnt echter dat Vlad Tepes in de herfst van 1462, nadat het leger van de Hongaarse koning, Matei Corvin, Vlad Tepes had gevangengenomen in de buurt van het fort Podul Dambovitei, bij Rucar, naar het kasteel van Bran werd overgebracht en daar twee maanden lang werd opgesloten. Dit wordt bevestigd in het recente boek Vlad The Impaler – Dracula, gepubliceerd door drukkerij Mirador, Arad, 2002, van de hand van Gheorghe Lazea Postelnicu. Van hieruit werd Vlad meegenomen en gevangen gezet in het fort van Visegrad.
Bezoekers van het kasteel van Bran moeten een onderscheid maken tussen de historische werkelijkheid van Bran en het personage van de graaf in Bram Stokers roman. Dracula bestaat in de verbeelding.