door Raven Glomus
Ik had het idee voor deze post al toen ik de e-mail ontving van de Foundation for Intentional Community. De e-mail was getiteld: “Denk je aan het aansluiten bij of het starten van een gemeenschap tijdens de pandemie?” Het gaat verder met te zeggen: “In de weken na de pandemie, hebben we een sterke toename gezien van mensen die zoeken naar ‘off-grid gemeenschappen met openingen 2020.’ Omgaan met onzekerheid en isolement, steeds meer mensen maken plannen voor hoe ze hun leven willen veranderen zodra het mogelijk is om weer te verhuizen. Plotseling zijn gemeenschap en veerkracht topprioriteiten.”
Ik heb verre vrienden verteld dat ik hier in een bubbel leef. Terwijl we horen over de verschrikkingen van het coronavirus, gaan we zelden van onze boerderij af en ik woon met acht andere geweldige mensen en we werken allemaal nog steeds heel hard om het werk te doen dat ieder van ons wil doen. In veel opzichten behoren wij tot de minst getroffen mensen tijdens deze pandemie.
Het is iets dat ik iedereen zou toewensen en, als die FIC e-mail een indicatie is, zijn er zeker mensen die zich realiseren dat het mogelijk is. Helaas, hoe graag sommige mensen zich nu ook bij een commune zouden willen aansluiten, geen van de communes (inclusief Glomus) wil op dit moment iemand zien. Twin Oaks en Acorn hebben melding gemaakt van mensen die het terrein probeerden te betreden om lid te worden en die werden er prompt uitgejaagd. De communes houden niet van onaangekondigde bezoekers, en ze willen absoluut niet dat er nu iemand opduikt.
Hoe dan ook, ik geloof niet dat deze pandemie eeuwig zal duren. De communes zullen weer opengaan voor mensen die bereid zijn om de juiste lidmaatschapsprocedures te volgen. Natuurlijk zullen sommige mensen communaal leven minder wenselijk vinden als de pandemie voorbij is. Ik denk echter dat dit erg kortzichtig is.
Met de toenemende klimaatverandering, met een wereld die steeds meer verbonden is, en met een aantal zeer conservatieve mensen in het parlement die bereid zijn steeds meer manipulatieve dingen te doen om in het parlement te blijven (kijk naar de voorverkiezingen in Wisconsin en het grote aantal andere onderdrukkingstactieken van kiezers en het gebruik van kiesdistricten), denk ik dat er nog meer onplezierige situaties zullen volgen. Wonen in een commune kan je niet absoluut beschermen tegen al die onaangename situaties, maar het kan wel een buffer zijn tegen sommige en het betekent dat wat er ook op je pad komt, je het niet alleen hoeft te doen.
De FIC-brief suggereert (en ik ben het daarmee eens) dat dit een uitstekende tijd is om te bestuderen en te zoeken naar wat je wilt. Er zijn een heleboel bronnen beschikbaar. De FIC-website (ic.org) is een uitstekende plek om te beginnen, net als de FEC-website (thefec.org). Kijk door Commune Life. In de rechterbovenhoek staat een stapeltje van drie streepjes. Klik erop en er verschijnt een lijst met categorieën, waaronder artikelen over vele gemeenschappen (waarschuwing: verschillende zijn nu ter ziele) en meer dan veertig verschillende onderwerpen over communaal leven aan het eind onder ‘What Else’. Lees je echt in over alle aspecten van gemeenschappelijk wonen. Zoek uit wat je wilt. Misschien is het geen inkomensdelende gemeenschap. Als het een ander soort gemeenschap is, is ic.org zeker de plaats om te beginnen.
De populairste post op Commune Life is iets dat ik heb geschreven, genaamd “Hoe start je een commune”, gevolgd door mijn artikel “Vier stappen om een commune te bouwen” en Paxus’ “Dus je wilt een gemeenschap beginnen”. Veel mensen dromen ervan om een commune te beginnen. Als iemand die dat (een paar keer) gedaan heeft, zou ik het eigenlijk afraden. Het is hard werken en het duurt vaak niet lang. Ik raad je sterk aan om een gemeenschap te vinden die je (enigszins) aanspreekt en je daarbij aan te sluiten, althans voor een tijdje. Als je een goede periode van gemeenschappelijk leven achter de rug hebt en je kent een aantal andere mensen die je dromen delen, dan wil je het misschien wel proberen.
In de tussentijd, als de volgende grote crisis zich aandient, ben je samen met anderen en hoef je het niet alleen aan te pakken. Begin dus nu met zoeken en onderzoeken, en als de pandemie is bedaard en de gemeenschappen weer leden hebben, neem dan contact met ze op en ga op bezoek. Doe het nu het nog kan. Je wilt niet betrapt worden op dromen over gemeenschappelijk leven, wanneer de volgende keer komt en er is geen mogelijkheid om lid te worden van een.
Dank voor het lezen! Dit bericht is mede mogelijk gemaakt door onze donateurs op Patreon. Het Commune Life team werkt hard om u deze verhalen over ons leven in gemeenschap te brengen, en dat werk zou niet kunnen gebeuren zonder de steun van ons publiek. Dus als je dit artikel leuk vond, en ons wilt helpen meer van dit soort verhalen te maken, ga dan naar https://www.patreon.com/communelife om je bij ons aan te sluiten!
Dieppe dank aan al onze donateurs:
Communities
- Compersia Community
- East Brook Community Farm
- The Federation of Egalitarian Communities
- Twin Oaks Community
Communards
- Aaron Michels
- Brenda Thompson
- Caroline Elbert
- Cathy Loyd
- Em Stiles
- Jenn Morgan
- Janey Amend-Bombara
- Jonathan Thaler
- Joseph A Klatt
- Julia Elizabeth Evans
- Kai Koru
- Kathleen Brooks
- Laurel Baez
- Lynette Shaw
- Magda Schonfeld
- Michael Hobson
- Nance & Jack Williford
- Peter Chinman
- Raines Cohen
- Suzi Tortora
- Tobin Moore
- Warren Kunce
- William Croft
- William Kadish
- William Scarborough
Dank u!