Verwijdering van de galblaas (cholecystectomie) wordt over het algemeen aanbevolen bij mensen met klachten die verband houden met galstenen. Mensen met een hoog risico op complicaties bij een operatie – dat wil zeggen ouderen en mensen die al ziek zijn – kunnen erg onwel worden als gevolg van een ontsteking van de galblaas. Tijdens de narcose en de operatie vermindert het vermogen van het lichaam om stress te verdragen, vooral bij oudere mensen en mensen die al ziek zijn. Een operatie kan dus schadelijk zijn voor deze mensen, die toch al ziek zijn. De optimale klinische behandeling van deze mensen is niet bekend. Uitwendige drainage van de inhoud van de galblaas met een buisje onder geleide van scans (percutane cholecystostomie) is voorgesteld als een van de manieren waarop deze patiënten kunnen worden behandeld. Door de inhoud van de galblaas af te voeren, kan eventueel geïnfecteerd materiaal uit het lichaam worden verwijderd, wat de gezondheid kan verbeteren. Sommigen beschouwen percutane cholecystectomie als de enige vereiste behandeling en voeren cholecystectomie alleen uit bij patiënten die verdere complicaties ontwikkelen, terwijl anderen een routinematige cholecystectomie aanbevelen na percutane cholecystostomie. Wij hebben getracht alle in de literatuur over dit onderwerp beschikbare informatie te bestuderen en informatie te verkrijgen uit gerandomiseerde klinische studies (studies die zijn opgezet om het risico te verkleinen dat verkeerde conclusies worden getrokken als gevolg van vriendjespolitiek van de onderzoeker of verschillen in het soort mensen dat de verschillende behandelingen ondergaat) om de optimale methode voor de behandeling van deze mensen te bepalen. Twee auteurs van het onderzoek verzamelden onafhankelijk van elkaar gegevens als een manier van kwaliteitscontrole.
Wij identificeerden twee trials met 156 deelnemers voor dit onderzoek. De vergelijkingen in deze twee trials waren 1) percutane cholecystostomie plus laparoscopische cholecystectomie (sleutelgatverwijdering van galblaas) direct nadat de algemene conditie verbetert (percutane cholecystostomie gevolgd door vroege laparoscopische cholecystectomie) versus geplande uitgestelde laparoscopische cholecystectomie routinematig uitgevoerd (1 trial; 70 deelnemers) en 2) percutane cholecystostomie versus conservatieve behandeling (ondersteunende behandeling en antibioticumkuur) (1 trial; 86 deelnemers). Beide trials hadden een hoog risico op systematische fouten (vatbaar voor verkeerde conclusies door de manier waarop de trials waren opgezet en de gegevens waren geanalyseerd). Er was geen significant verschil tussen de vergelijkingsgroepen in het percentage deelnemers dat overleed of complicaties kreeg. Over de levenskwaliteit werd in geen van de trials gerapporteerd. Er was geen significant verschil in het aandeel deelnemers dat moest worden overgegaan tot open cholecystectomie in de enige vergelijking die dit resultaat rapporteerde (percutane cholecystostomie gevolgd door vroege laparoscopische cholecystectomie versus uitgestelde laparoscopische cholecystectomie). Het gemiddelde totale verblijf in het ziekenhuis en de gemiddelde kosten waren significant lager in de percutane cholecystostomie gevolgd door vroege laparoscopische cholecystectomie groep vergeleken met de uitgestelde laparoscopische cholecystectomie groep. Vanwege het geringe aantal onderzoeken dat in deze review is opgenomen en vanwege de geringe omvang van de steekproef, bestaat er een risico op toevallige fouten (toevalsspel). Op basis van het huidige beschikbare bewijs kunnen we de rol van percutane cholecystostomie in het klinisch management van hoog-risico chirurgische patiënten met acute cholecystitis niet bepalen. Er is behoefte aan goed opgezette klinische studies met een laag risico op systematische fouten en toevallige fouten over deze kwestie.