Duizeligheid of vertigo is een foutieve perceptie van zelf- of objectbeweging, evenals een onaangename vervorming van de statische zwaartekrachtoriëntatie. Het wordt veroorzaakt door een mismatch tussen het vestibulaire, visuele en somatosensorische systeem. Dankzij hun functionele overlapping zijn de drie systemen in staat elkaars tekortkomingen ten dele te compenseren. Vertigo is dus geen welomschreven ziekte-entiteit, maar eerder een multisensorisch syndroom dat ontstaat bij een pathologische disfunctie van één van de stabiliserende sensorische systemen (bv. centrale vestibulaire aandoeningen, perifere vestibulaire aandoeningen met asymmetrische input in de vestibulaire kernen). Dit artikel geeft een overzicht van de belangrijkste en meest frequente vormen van centrale vestibulaire vertigo syndromen, inclusief basilar/vestibulaire migraine, die gekarakteriseerd worden door oculair motorische, posturale en perceptuele tekens. In een eenvoudige klinische classificatie kunnen ze worden gescheiden volgens de drie belangrijkste werkingsvlakken van de vestibulo-oculaire reflex: yaw, roll, en pitch. Een tonische onevenwichtigheid in yaw wordt gekenmerkt door horizontale nystagmus, lateropulsie van de ogen, past-pointing, rotatie en laterale lichaamsvallen, en laterale deviatie van de waargenomen rechtlijnigheid van het hoofd. Een tonische onevenwichtigheid in rollen wordt gedefinieerd door torsionele nystagmus, scheefstandafwijking, oculaire torsie, kantelingen van hoofd, lichaam, en de waargenomen verticaal. Tenslotte kan een tonische onevenwichtigheid in toonhoogte worden gekarakteriseerd door sommige vormen van upbeat of downbeat nystagmus, voor-en achterwaartse kantelingen en vallen, en verticale afwijking van het waargenomen recht vooruit. De aldus gedefinieerde syndromen maken een nauwkeurige topografische diagnose mogelijk wat betreft hun niveau en hun zijde.