Kidnapping zaken verschijnen vaak in het nieuws. Toch is de juridische definitie vaak veel anders dan de publieke perceptie. Het is niet alleen de onbekende ontvoerder die een kind meeneemt in de nacht. Ontvoering kan ook worden aangeklaagd tegen familieleden of vrienden. Zelfs eenvoudige miscommunicatie tussen partijen kan leiden tot een aanklacht wegens ontvoering.
Onrechtmatige opsluiting of ontvoering?
Onrechtmatige opsluiting en ontvoering hebben elk zeer specifieke definities volgens de wet. Het kenmerk van onwettige gevangenschap is beperking – dat wil zeggen een beperking van iemands bewegingsvrijheid. Maar dit betekent niet noodzakelijkerwijs dat iemand wordt vastgebonden. In feite kan vastbinding betekenen dat iemand in een huis wordt opgesloten. Of iemand ervan weerhouden te bewegen door hem/haar te intimideren.
Ontvoering, aan de andere kant, houdt ontvoering in. Ontvoering wordt gedefinieerd als het vasthouden van iemand op een plaats waar hij/zij waarschijnlijk niet gevonden zal worden. Of het wordt gedefinieerd als iemand in bedwang houden door gebruik te maken van dreigend dodelijk fysiek geweld.
Merk op dat wanneer het slachtoffer jonger is dan 17 jaar en de beklaagde niet de ouder van het slachtoffer is, de beklaagde bij een veroordeling in de staat New York als zedendelinquent zal moeten worden geregistreerd.
Verweer tegen ontvoering en wederrechtelijke gevangenneming
Voor zowel wederrechtelijke gevangenneming als ontvoering is er een bevestigend verweer zoals omschreven in de wet (Penal Law §§ 135.15, 135.30).
- In elke vervolging voor onwettige opsluiting, is het een bevestigende verdediging dat (a) de vastgebonden persoon een kind was jonger dan zestien jaar, en (b) de beklaagde een familielid van dergelijk kind was, en (c) zijn enige doel was om de controle over dergelijk kind over te nemen.
- Bij elke vervolging wegens ontvoering is het een bevestigende verdediging dat (a) de beklaagde een verwant van de ontvoerde persoon was, en (b) zijn enige doel was om de controle over die persoon over te nemen.
Een van de redenen hiervoor kan zijn dat het in veel gevallen gaat om niet-verzorgende ouders die de controle over hun kinderen overnemen. Maar let op: bemoeienis met de voogdij is ook een strafbaar feit volgens de artikelen 135.45 en 135.50 van het strafrecht.
Extra verweer kan zijn dat het slachtoffer heeft ingestemd met de vastbinding of ontvoering. Dit kan echter lastig zijn als het slachtoffer minderjarig is en misschien niet de wettelijke bevoegdheid heeft om in te stemmen. Het kan ook een verdediging zijn dat er geen geweld werd gebruikt of dat er geen intentie was om geweld te gebruiken.
Een federale overtreding?
Als een slachtoffer wordt ontvoerd en over de staatsgrens wordt gebracht, wordt het misdrijf een federale overtreding. Op grond van de federale ontvoeringswet (ook wel de “wet-Lindbergh” genoemd) staat op een dergelijk misdrijf een gevangenisstraf van maximaal 20 jaar. Als het slachtoffer jonger is dan 18 jaar en de beklaagde geen naast familielid of wettelijke voogd is, zijn de straffen zelfs nog zwaarder. In dergelijke omstandigheden staat op de ontvoering een verplichte minimumstraf van 20 jaar. Er zijn ook extra straffen voor het ontvoeren van een kind en het meenemen over internationale grenzen.
- Artikel 135 van de NY Penal Law, “Kidnapping, Coercion and Related Offenses.” Beschikbaar op: http://ypdcrime.com/penal.law/article135.htm (laatst bekeken op 2 jan. 2020).
- NYS Division of Criminal Justice Services, “Sex Offender Management.” Beschikbaar op: https://www.criminaljustice.ny.gov/nsor/index.htm (laatst geraadpleegd op 2 jan., 2020).
- Hoofdstuk 55 van Titel 18 van de U.S. Code, “Kidnapping.” Beschikbaar op: https://law.justia.com/codes/us/2011/title-18/part-i/chapter-55/ (laatst bekeken op 3 jan., 2020).