Het idee van nog levende dinosaurussen spreekt al meer dan een eeuw tot de verbeelding.
Arthur Conan Doyle, de schepper van Sherlock Holmes, publiceerde in 1912 een roman met de titel “The Lost World”, die zich afspeelt in de afgelegen Venezolaanse jungle waar ook nu nog dinosaurussen overleven. Films als “Jurassic Park” en “Land of the Lost,” die vrijdag in première gaat, werden geïnspireerd door Conan Doyle’s visie – in feite was het vervolg op “Jurassic Park” getiteld “The Lost World.”
De animatiefilm “Up” (momenteel nr. 1 aan de kassa) speelt zich ook af in deze verloren wereld, het plot betreft de ontdekking van een onbekende, veelkleurige dinosaurus.
Voor de meesten van ons is fictie goed genoeg. Toch geloven sommigen dat reusachtige dinosaurussen nog steeds bestaan, net buiten het bereik van wetenschappelijk bewijs.
Meermonsters
Er zijn honderden meren over de hele wereld die vermeende monsters herbergen, van Schotland’s Loch Ness tot Canada’s Lake Okanagan, Amerika’s Lake Champlain tot Argentinië’s Lake Nahuel.
De verklaringen voor zulke monsters omvatten dinosaurussen en dinosaurusachtige dieren. Gelovigen en onderzoekers vragen zich af wat er nog meer zo groot zou kunnen zijn, en de waarnemingen kunnen verklaren.
Velen geloven dat de meldingen van meren en zeemonsters kunnen worden “verklaard” als dieren zoals de plesiosaurus (een waterreptiel met lange nek dat een lengte van 40 voet bereikte) of de ichthyosaurus (shonisaurus sikanniensis), die zo groot waren als een onderzeeër.
Mokele-Mbembe
In de afgelegen oerwouden van Centraal Afrika, vertellen inheemse verhalen over een dinosaurus-achtig wezen, waarvan wordt gezegd dat het tot 3 meter lang is, met een bruingrijze huid en een lange, flexibele nek. Velen geloven dat het leeft in grotten die het graaft in rivieroevers, en zich voedt met olifanten, nijlpaarden, en krokodillen.
Roy Mackal, een gepensioneerd bioloog van de Universiteit van Chicago die twee expedities leidde op zoek naar de Mokele-Mbembe, gelooft dat de beschrijvingen van het schepsel suggereren “een kleine sauropod dinosaurus.”
Ondanks meer dan twee dozijn zoektochten naar de “levende dinosaurus” tot vorig jaar, is het bewijs ongrijpbaar. Er zijn geen foto’s of films van het schepsel, geen botten of tanden, geen bewijs verder dan verhalen en anekdote.
De verrassende waarheid
De fatale fout in het idee dat reusachtige dinosaurussen nog steeds op de loer liggen in afgelegen jungles of koude, diepe meren is natuurlijk dat al het bewijs suggereert dat ze ongeveer 65 miljoen jaar geleden uitstierven. Veel van de meren waarvan wordt gezegd dat ze dinosaurussen verbergen, zijn pas ongeveer 10.000 jaar geleden ontstaan.
Als dinosaurussen tot veel recenter hadden bestaan – zeg, de regering Nixon of zelfs de tijd van Shakespeare – dan zou de kans op een paar overgebleven, eenzame reusachtige dinosaurussen aannemelijk kunnen zijn. Maar 65 miljoen jaar is een lange tijd voor reusachtige dinosaurussen om te leven en te sterven zonder recente fossielen achter te laten.
Wetenschappelijk gezien zijn echter niet alle dinosaurussen uitgestorven. De meesten van ons zien elke dag dinosaurussen, en sommige mensen hebben ze zelfs in hun huis. Vogels zijn de moderne versie van dinosaurussen, hoewel Will Ferrell of Jeff Goldblum doodsbang zien wegrennen voor een naderende duif gewoon niet erg dramatisch is.
- Onze 10 Favoriete Monsters
- Gallery: Drawing Dinosaurs
- Dinosaur News, Information & Images
Benjamin Radford is hoofdredacteur van het wetenschappelijke tijdschrift Skeptical Inquirer. Zijn boeken, films en andere projecten zijn te vinden op zijn website. Zijn Bad Science column verschijnt regelmatig op LiveScience.
Recent news