Met alle krantenkoppen die ik de laatste maanden lees, kan ik het niet helpen me af te vragen (zoals Carrie Bradshaw het zou zeggen): Zijn we er al?
De afgelopen maanden hebben we verschillende keren gezien dat de pers de wetenschappelijke vooruitgang roemde en de genezing van HIV aankondigde!!!
Maar wat betekent dat, of zelfs, is het waar?
Gedeeltelijk is het waar. Ja, er is wetenschappelijke vooruitgang die ons hoop geeft dat de genezing van HIV niet ver weg is. Maar we zijn er zeker nog niet!
Waarom vieren we het dan?
Naar mijn mening is het het stigma rond dit virus dat aanleiding geeft tot feestvieren. De waarheid is verre van dat. De laatste tijd spreken de wetenschappelijke bewijzen duidelijk over de normalisering van HIV. Mensen met HIV die onder behandeling zijn, hebben een ondetecteerbare viral load. HIV is een chronische ziekte geworden die beheersing vereist om mensen met HIV oud te laten worden. Want mensen met hiv worden inderdaad oud! Blijkbaar hebben PLWHIV bijna dezelfde levensverwachting als de algemene bevolking. De aandoening vereist nauwlettend toezicht en beheer, maar dat geldt ook voor een heleboel andere aandoeningen zoals diabetes, cholesterol, auto-immuunziekten, enz.
Vorige maand meldde een Britse krant dat Britse wetenschappers “op de rand van een HIV-behandeling” staan. Het artikel verzuimde te vermelden dat dit onderzoek zich nog in de eerste fasen bevindt en dat er nog deelnemers worden gerekruteerd. De eerste resultaten van het onderzoek zullen in 2018 worden gepubliceerd! Het specifieke onderzoek combineert een strategie van “kick and kill” met ARV-behandeling (behandeling met 4 regimes) en een vaccin dat is ontworpen om de immuunrespons tegen HIV-geïnfecteerde cellen te verbeteren. Het onderzoeksproject wordt gefinancierd door de NHS en wordt geleid door 4 grote instellingen in het VK: Imperial College en King’s College, de Universiteit van Oxford en de Universiteit van Cambridge. Helaas is het nog te vroeg om te zeggen of die strategie in staat zal zijn HIV voor eens en voor altijd uit het lichaam te verwijderen. De onderzoekers hebben een verklaring uitgegeven waarin zij het volgende verduidelijken “We kunnen nog niet zeggen of een individu op de interventie heeft gereageerd of genezen is. Een belangrijke verduidelijking is dat van alle deelnemers aan de studie wordt verwacht dat ze geen HIV in hun bloed hebben omdat ze antiretrovirale therapie krijgen – dit zijn de standaardmedicijnen die we gebruiken om HIV te behandelen. Dit betekent niet dat ze genezen zijn, zoals in sommige krantenkoppen wordt gesuggereerd.” meer informatie
In het onderzoek naar de genezing van HIV verwijst een “kick and kill”-strategie naar de activering van latente cellen, cellen waarin HIV zich “verstopt” voor de ARV-behandeling. De latentie is de belangrijkste reden waarom de viral load na de onderbreking van de ARV-behandeling weer toeneemt, zelfs als de persoon tijdens de behandeling een ondetecteerbare viral load had.
Vandaag heeft “The Independent”, een andere Britse krant, een artikel gepubliceerd over een nieuwe behandeling die lijkt te werken bij apen die zijn besmet met een HIV-achtig virus. De behandeling combineert antiretrovirale middelen en een antilichaam dat in de darm werkt en is gebruikt voor de behandeling van de ziekte van Cronhn en colitis ulcerosa. De resultaten bij apen suggereren dat het lichaam een duurzame remissie bereikt, wat door wetenschappers wordt geclassificeerd als een functionele genezing. U kunt meer lezen
Tot besluit zou ik zeggen dat er op dit moment verschillende strategieën worden uitgeprobeerd en verschillende opties worden getest in de hoop dat er een HIV-geneesmiddel zal worden ontwikkeld. Op dit moment hebben we geluk omdat het onderzoek naar HIV nog steeds wordt gefinancierd. We kunnen er niet zeker van zijn dat dit morgen ook nog het geval zal zijn. Als gemeenschap moeten we blijven pleiten voor onderzoek – niet alleen naar genezing. We moeten blijven pleiten voor onderzoek op elk gebied dat nog niet grondig is onderzocht, voor elke bevolkingsgroep die niet dezelfde toegang heeft tot onderzoeksprojecten, of dat nu komt door geografische, economische of andere beperkingen. We moeten blijven pleiten voor de niet-geïdentificeerde behoeften van belangrijke groepen in de hiv-bevolking, zoals transgenders, vrouwen, gevangenen, mensen die drugs gebruiken. We moeten blijven opkomen voor de mensen die het meeste risico lopen, zoals de MSM-gemeenschap. En we moeten stigmatisering aanpakken, zowel op persoonlijk vlak – stigmatisering kan iemand “verlammen” – als op sociaal vlak, waar stigmatisering hele generaties van mensen met hiv heeft getraumatiseerd – en dat nog steeds doet. En we moeten ons blijven afvragen: Zijn we er al? Want hoe luider onze stemmen, hoe groter de resultaten!