By Frances Griffey
Er zijn een paar activiteiten die alle inwoners van NorCal moeten doen: over de Sundial Bridge lopen, Turtle Bay bezoeken, naar Lake Shasta en Whiskeytown Lake gaan en de Sacramento River afvaren.
Nadat ik als kind getraumatiseerd was tijdens een raftingtocht in Trinity, heb ik gezworen nooit meer in een raft te stappen. Maar onlangs brak ik die belofte om iets te doen wat ik al veel eerder had moeten doen, en ik ben blij dat ik dat heb gedaan.
Het was een ongewoon bewolkte en koele ochtend voor een zomerdag in Redding. Mijn familie en ik ontmoetten Lance Law, eigenaar van North Country Raft Rental, om 10.30 uur in Riverside Park om aan een raftingavontuur te beginnen; ik was zowel opgewonden als nerveus.
“Ik hou van deze rivier. Het is zo’n belangrijk waterscheidinggebied,” vertelde Law me. Zijn bewondering voor de rivier is duidelijk en aanstekelijk.
Omwille van het koude en heldere water worden mensen van nature aangetrokken tot de rivier, vooral in de zomer, aldus Law. Het is de ultieme verfrissing op een warme zomerdag.
Het huis van mijn ouders staat aan de rivier, dus ik heb de rivier al heel wat jaren vanuit de achtertuin en voor mijn slaapkamerraam gezien. Het is moeilijk te geloven dat ik, iemand die geboren en getogen is in Noord-Californië, er nog niet op had gevaren. Het leek bijna een overgangsrite die ik nog niet had vervuld.
Daar stond ik dan, eindelijk aan de rand van de rivier en stapte in een enorm opblaasbaar blauw vlot. Met de roeispaan in de hand en de Sundial Bridge boven ons opdoemend, peddelde ik voor de allereerste keer met mijn familie de Sacramento-rivier op.
De belangrijkste regel bij het raften op de rivier: draag een reddingsvest.
“De basis is dat je altijd je reddingsvest moet dragen en je ogen stroomafwaarts moet houden. Geef jezelf voldoende tijd om te reageren op obstakels die je mogelijk nadert,” zei Law. “En maak plezier; geniet van het landschap, ga het water in.”
En het water in gaan deed ik. Het water zelf is ’s zomers zo’n 52 graden, maar de schokkende koelte van de rivier in contrast met de intense droge hitte is de perfecte verfrissende combinatie.
“Dat is eigenlijk het mooie ervan, want het is warm buiten en dus ga je het water in. Niemand zwemt echt in de rivier, maar je kunt er zeker in springen. Dan kom je er weer uit en ben je weer helemaal fris,” zei Law. “Je kerntemperatuur daalt een beetje als je er een paar minuten in blijft en dan ben je weer in orde. Je komt er gewoon uit en het kan 40 graden zijn en je bent gewoon aan het cruisen. Het is leuk.”
Om voor de hand liggende veiligheidsredenen is het belangrijk om een degelijk vlot of drijfmiddel te hebben om de rivier af te gaan. Law raadt het gebruik van een tube of een vlot van het type pool-toy af, omdat je met deze apparaten weinig controle hebt en je uiteindelijk bent overgeleverd aan de genade van de stroming.
“We noemen ze one-trip wonders,” zei hij. “Eén reis door de bessenstruik en je vraagt je af wat er met je vlot is gebeurd.”
Maar de rivier afdrijven is niet zo moeilijk. Law zei dat je waarschijnlijk op een boomstam naar beneden kunt drijven als je je gezond verstand gebruikt. Maar als je niet oplet, maakt het niet uit in wat voor apparaat je zit, kun je aan de rand van de rivier terechtkomen en door de struiken worden gedrogeerd. Met als gevolg dat het vlot vol zit met spinnen, insecten en bladeren. Met mijn intense spinnenfobie vermeden we de overhangende struiken als de pest.
Naast het gevaar van insecten en struiken, is er één plek op de rivier die iedereen moet vermijden. Ik zag het stroomopwaarts uit het water steken en mijn hartslag versnelde. Onder de Bonnyview brug steekt aan de linkerkant van de rivier een beruchte boomstam uit die niet alleen al veel boten heeft vernield, maar ook al meer dan eens het leven heeft gekost. Als mensen die boomstam raken, worden ze uit de boot geslingerd en kunnen ze gemakkelijk verdrinken in de sterke stroming.
“Als je niet oplet, drijf je natuurlijk gewoon recht op het ding af,” zei Law. “Het is als een magneet. Het is net een zwart gat.”
De boomstam zelf was gemakkelijk genoeg te ontwijken, maar door de niet zelden in de pers verschenen berichten over rivierongelukken zijn veel mensen bang voor de rivier. Ze denken dat de rivier gelijk staat aan de dood (mijn broertje, die met mij op het vlot zat, moet tijdens de vier uur durende tocht minstens 20 keer het woord “dood” hebben uitgesproken). Maar vergeleken met de honderden geslaagde tochten, komen verwondingen echt niet zo vaak voor.
“Ik denk niet dat de rivier gevreesd moet worden, ik denk dat de rivier gerespecteerd moet worden,” zei Law serieus.
Voor mij was het enige enigszins enge (maar spannendere) deel van de tocht het gaan door stroomversnellingen. Toen ik bij de eerste grote serie stroomversnellingen kwam, flitsten de trauma’s van het raften uit mijn jeugd voor mijn ogen. Ik was op dat moment niet aan het peddelen, dus hield ik me met beide handen vast aan de zijkant van het vlot. We raakten de stroomversnelling per ongeluk zijwaarts en een golf sloeg over onze boot, waardoor onze voeten bedekt werden met een laag koud water. Maar we gingen niet dood, dus voor mij was het een succes. Het was niet zo eng als ik dacht dat het zou zijn en aan het eind van de trip vond ik het eigenlijk wel leuk om door het wildwater te gaan.
“Het is eng. Het is eng-pret,” zei Law, die de rafting-ervaring nauwkeurig beschreef.
Lance Law noemt de Sacramento-rivier een “stedelijke wildernis,” en nadat ik er zelf op heb geraft, snap ik waarom.
“Deze rivier is wild. Ook al is hij verdoemd en worden de stromen gecontroleerd en zo, het is een wildernis,” zei hij.
De wildernis en het landschap is wat het afvaren van de rivier meer dan de moeite waard maakt. Tijdens mijn tocht zag ik vier adelaars, tientallen eenden en ganzen, zilverreigers, reigers en andere vogels die ik nog nooit eerder had gezien. Naast wilde dieren, elegante huizen en het weelderige groen van bomen en struiken langs de oever, is de rivier bezaaid met vissers, schippers, kajakkers en andere rafters.
Op een gegeven moment tijdens onze tocht stopte de rivier sheriff naast ons vlot om te vragen hoe onze dag verliep. We maakten een praatje en vertelden hem dat we voor het eerst op de Sacramento rivier gingen raften en op weg waren naar Anderson. Hij vertelde ons dat we de bocht gemist hadden en bijna in Red Bluff waren.
Mijn hart zonk in mijn borst. Hoe kon dit gebeuren? We waren pas drie uur op de rivier en het zou vier uur duren om op onze bestemming te komen. Natuurlijk zou dit gebeuren op mijn eerste keer terug op een vlot, dacht ik.
De sheriff lachte en meteen realiseerde ik me dat hij een grapje maakte. Natuurlijk waren we Anderson niet gepasseerd. Ha. Ha.
Toen ik na vier uur de oranje geschilderde boom zag, wist ik dat ons avontuur ten einde was. We hadden bijna 14 mijl gedobberd, van Redding helemaal naar Anderson. We hadden het ongeschonden gered. Na deze ervaring is mijn angst voor raften verdwenen (hoewel ik mezelf niet snel in een stroomversnelling van klasse vier zie stappen) en ik kan niet wachten om weer te gaan.
“Ik denk dat mensen het gewoon moeten doen, zodat ze beseffen dat het gewoon nog iets leuks is dat ze kunnen doen. Het is een extra activiteit die je kunt doen als je in Redding woont”, aldus Law.
Dus dit is je kans om de Sacramento-rivier af te (blijven) drijven. Geniet van de zon, word een beetje nat en zie Moeder Natuur in actie. De Sacramento-rivier is meer dan alleen een bron van water en energie voor Noord-Californië; het is een deel van onze identiteit.
“Wat de Sacramento-rivier uniek maakt, is het feit dat hij dwars door het midden van de stad loopt,” zei Law. “Als je in Redding woont, ga je de hele tijd over de rivier. Overal waar je in de stad komt, zie je de rivier. Het is een icoon.”
Northern California’s Outdoor Digital Newsmagazine