60 feiten over Calvin en Hobbes bedenker Bill Watterson

Boeken

Geplaatst: July 05, 2018
Last Bijgewerkt: 26 oktober 2018

Op 5 juli 2018 was het de 60e verjaardag van de legendarische stripmaker Bill Watterson. Zijn iconische cartoon Calvin en Hobbes heeft generaties lezers vermaakt door de geestige avonturen en filosofische overpeinzingen van een zesjarige jongen en zijn opgezette tijger naar kranten over de hele wereld te brengen. Ter gelegenheid van Watterson’s verjaardag, hier zijn 60 feiten die je misschien niet wist over hem.

1. William Boyd Watterson II werd geboren op 5 juli 1958 in Washington, D.C.¹

2. Watterson bracht het grootste deel van zijn jeugd door in Chagrin Falls, een voorstad in Ohio.¹

3. Als kind was de schepper van Calvin en Hobbes stil en mild gemanierd – duidelijk anders dan zijn onstuimige personages. Wat hij wel met hen gemeen had, was een passie voor sleeën.¹

4. Calvin was niet erg goed in sport, maar hij vond wel het spel Calvinball uit. De spelers moeten de regels gaandeweg verzinnen en kunnen niet twee keer dezelfde regel gebruiken.

5. Tekenfilms boeiden Watterson’s nieuwsgierigheid al van jongs af aan. In de inleiding van The Complete Calvin and Hobbes haalt hij herinneringen op:

6. Volgens Calvin ontmoette hij Hobbes door een “tijgerval” te zetten op een broodje tonijn.

7. Watterson waagde zich aan architectonische schetsen. Hij begeleidde een opstel op de middelbare school over de gebouwen van het centrum van Chagrin Falls met nauwgezette illustraties van de bank van de stad en andere bezienswaardigheden. Het werk kreeg het cijfer “AAA Excellent.”¹

8. Hij schreef cartoons voor de krant van zijn middelbare school, de Valley Lantern. Volgens Nevin Martell, auteur van de biografie Looking for Calvin and Hobbes, lijkt geen van deze vroege werken op Calvin and Hobbes.¹

9. Een tijger komt echter wel voor in Watterson’s middelbare school schetsen. Het wezen dat in een vignet van de Valley Lantern voorkomt, is gebaseerd op de mascotte van de school – een tijger.¹

10. Watterson was een levenslange bewonderaar van de Peanuts strip van Charles Schulz.¹

11. Walt Kelly’s strip Pogo was een andere belangrijke vroege invloed op Watterson. Hij ontdekte de strip voor het eerst in de vijfde klas tijdens een boekenverkoop in de bibliotheek.

12. Pulitzerprijs-winnaar Berkeley Breathed was een bewonderaar van Wattersons beroemde duo: “Het was ons een groot plezier om het samenspel te zien tussen – zoals bij elk stukje fictie – twee conflicterende personages. Conflict is de essentie van humor.”

• 10 Canadese stripboeken en graphic novels die je nu moet lezen

13. Calvin’s ouders zijn nooit bij naam genoemd, alleen bekend als “mama en papa.”

14. Lee Salem redigeerde Calvin en Hobbes vanaf de eerste strip tot het einde. Redactie, Watterson zei dat hij Salem volledig vertrouwde en, evenzo, zei de redacteur dat Watterson een “droom” was om mee te werken.

16. In 2014, toen de curator van de bibliotheek, Jenny Robb, Watterson interviewde over zijn beslissing om zijn werk daar onder te brengen, legde hij uit: “De bibliotheek helpt de neerbuigendheid van de kunstwereld ten opzichte van de ‘lage kunst’ van cartoons tegen te gaan, en het beschermt werk dat anders zou worden verspreid of verloren zou gaan.”

17. Calvins lerares Miss Wormwood is genoemd naar de leerling-duivel in The Screwtape Letters van C.S. Lewis.

18. Voor Calvin en Hobbes, was Watterson een politiek cartoonist en ontwerper van kruideniersadvertenties.

19. Zich realiserend dat een politiek cartoonist enige kennis van politiek moest hebben, besloot Watterson het onderwerp te bestuderen. Hij herinnert zich het lezen van Plato, Machiavelli, Locke – en Hobbes.²

21. Watterson vulde de strips van Calvin en Hobbes met filosofische overwegingen. Tijdens het maken van de documentaire Dear Mr. Watterson (2013) ontdekte filmmaker Joel Allen Schroeder: “Als kind hou je van de fysieke humor die daar in voorkomt. Maar dan, als volwassene, kun je meer aanvangen met de discussie over waar Calvin en Hobbes het over hebben.”

22. Terwijl Schroeder’s documentaire zich richt op de erfenis van Calvin en Hobbes, komt de schepper ervan niet aan bod. Watterson staat bekend om zijn weigering interviews te geven, en verkiest in plaats daarvan weg te blijven van de publieke aandacht.

23. Voor Calvin en Hobbes was Watterson korte tijd redactioneel cartoonist bij de Cincinnati Post. Vanaf de allereerste werkdag ontdekte hij: “Ik wist niet waar ik mee bezig was, ik werd zelden gepubliceerd en binnen een paar maanden was de fraude die mijn carrière was, voorbij.”²

24. Zonder werk te hebben, tekende Watterson een strip over “een ruimtevaarder met een grote mond en zijn domme assistent.” Dit was het prototype voor Calvin en Hobbes.²

26. Een van de eerste bedrijven die belangstelling toonden voor Wattersons tekeningen van een denkbeeldige tijger was United Feature Syndicate, Inc., dat ook Peanuts distribueerde. Zij vroegen Watterson om een personage genaamd Robotman toe te voegen, omdat zij er de rechten op hadden verworven en een licentieplan klaar hadden liggen. Watterson wees hen af.²

27. Na vele malen te zijn afgewezen, tekende Watterson uiteindelijk een contract met Universal Press Syndicate. November 1985 markeerde de lancering van Calvin en Hobbes, verschijnend in ongeveer 35 kranten.²

• 12 Canadese strips om in de gaten te houden in de eerste helft van 2018

28. Na een bescheiden eerste jaar in kranten werd Calvin en Hobbes als boek uitgegeven en was een verrassingshit. De boekverkoop stimuleerde meer kranten om het te publiceren.

29. In 1986 werd Watterson de jongste persoon die ooit de Reuben Award won voor “Outstanding Cartoonist of the Year.” Hij won opnieuw in 1988.

31. Watterson ontving ooit een fanbrief van horrormeester Stephen King.

32. De achternaam van Susie Derkins was de bijnaam van de familiebeagle van Wattersons vrouw.

33. In 2003 probeerde de humorcolumnist en tweevoudig Pulitzerprijswinnaar Gene Weingarten van The Washington Post Watterson te interviewen voor de krant. Weingarten reisde naar het dorp van de illustrator in Chagrin Falls, Ohio, en stuurde Watterson een brief waarin hij hem meedeelde dat hij bereid was in de stad te blijven tot de auteur besloot hem te woord te staan. De volgende ochtend kreeg de columnist een telefoontje van Wattersons redacteur, Lee Salem, om hem te laten weten dat de kunstenaar het interview had afgewezen.¹

34. Stephan Pastis, de maker van de strip Pearls Before Swine overtuigde Watterson in 2014 om uit zijn pensioen te komen. Een week lang leverde Watterson een bijdrage aan nieuwe kunst voor Pearls Before Swine.

36. De katachtige gebaren van Hobbes zijn gemodelleerd naar Wattersons kat, Sprite.²

37. Watterson heeft gezegd dat hij Calvin en Hobbes vooral schreef om zijn vrouw Melissa te vermaken en dat hij niet veel tijd besteedde aan het nadenken over zijn grote lezerspubliek.

38. Watterson botste met zijn syndicaat over de kwestie van licenties op Calvin en Hobbes merchandise. “Jarenlang vergiftigde het wat een gelukkige relatie met mijn syndicaat was geweest,” zei hij. “In mijn ontgoocheling en afkeer dat ik tegen de muur werd gedrukt, verloor ik de overtuiging dat ik mijn leven wilde doorbrengen met striptekenen. Na een sabbatical in 1991 keerde Watterson privé terug naar Calvin en Hobbes met de bedoeling de beroemde strip te beëindigen.²

40. Watterson’s nalatenschap werd onderzocht in de documentaire Dear Mr. Watterson, die werd gefinancierd door een Kickstarter-campagne. Het bracht meer dan 96.000 dollar op. Bekijk de trailer hieronder:

41. George Herriman’s Krazy Kat zondagstrip werd het sjabloon voor Watterson’s eigen zondagse format na zijn terugkeer van zijn sabbatical. Hij werd geïnspireerd door Herriman’s gebruik van de volledige pagina om zijn verhalen te vertellen.²

42. Watterson beschouwt zijn Sunday pages als het werk waar hij het meest trots op is.²

• Raina Telgemeier: 11 boeken die mijn leven veranderden

43. In 2014 kreeg Watterson de Grand Prix van Angoulême ter ere van zijn carrière. Het is een van ’s werelds grootste prijzen voor een striptekenaar en Watterson was de tweede Amerikaan die de prijs ooit kreeg.

44. Of Hobbes echt of denkbeeldig is, is een vraag waarover fans vaak hebben gedebatteerd. De Canadese schrijver Michael Hingston, auteur van het Calvin en Hobbes onderzoek Let’s Go Exploring, vertelde CBC’s Day 6 dat Watterson geloofde dat Hobbes beide was.

46. Watterson gelooft niet dat Calvin en Hobbes een toekomst heeft in Hollywood. In een gesprek uit 2013 met Jake Rossen van Mental Floss Magazine merkte Watterson op: “De visuele verfijning van Pixar blaast me weg, maar ik heb nul interesse in het animeren van Calvin en Hobbes.”

47. Ondanks zijn hardnekkig verzet tegen het in licentie geven van zijn personages, zijn onofficiële stickers van Calvin te zien op vele auto’s over de hele wereld. Op de vraag of hij ooit uit wrok zo’n sticker van een auto heeft afgehaald, zei Watterson tegen Mental Floss: “Ik denk dat, lang nadat de strip vergeten is, die stickers mijn ticket naar onsterfelijkheid zijn.”

48. De weigering om de strip in licentie te geven betekende een commercieel verlies voor Universal Press Syndicate. Watterson’s redacteur schatte dat “tientallen miljoenen dollars” voor de auteur verloren gingen en een even groot bedrag voor het Universal Press Syndicate.

49. Omdat hij niet wilde dat Calvin en Hobbes “in een halfslachtige herhaling zouden vervallen”, beëindigde Watterson zijn strip op oudejaarsavond 1995.²

50. Bill Watterson’s afscheidswoorden aan de lezers waren:

51. Watterson legde zich na het einde van Calvin en Hobbes toe op schilderen.²

52. In 2011 maakte Watterson een nieuw kunstwerk voor het publiek. Het was een portret van Petey Otterloop, een personage uit Richard Thompsons stripverhaal Cul de Sac, om te worden geveild ter ondersteuning van de Michael J. Fox Foundation nadat Watterson had vernomen van Thompsons Parkinson-diagnose.

53. Watterson’s Cul de Sac kunstwerk werd verkocht voor $13.145.

54. Zijn collega’s bij Ohio’s Sun Newspapers herinneren zich Watterson’s politieke cartoons als “vaak grappig en soms aangrijpend,” maar ze “wreven ook de lezers op de verkeerde manier.” (Gedigitaliseerde afbeeldingen van deze cartoons zijn hier te vinden)

56. Als tweedejaarsstudent aan het Kenyon College schilderde Watterson een versie van Michelangelo’s Schepping van Adam in de Sixtijnse Kapel op het plafond van zijn slaapzaal.

57. Watterson ziet filosofie als een praktisch onderdeel van het dagelijks leven. “Het lezen van die gezwollen filosofen hier in deze afgelegen stenen gebouwen levert je misschien geen baan op,” vertelde hij de afstuderende klas van 1990 van het Keyon College, “maar als die boeken je hebben gedwongen om jezelf vragen te stellen over wat het leven waarheidsgetrouw, doelgericht, zinvol en verlossend maakt, dan heb je het Zwitserse zakmes van mentale gereedschappen, en het zal je altijd van pas komen.”

58. Watterson gelooft niet dat hij in staat zou zijn om het succes van Calvin en Hobbes te dupliceren. “Op de een of andere manier kwam alles samen,” verduidelijkt hij, “lezers waren klaar voor de strip op hetzelfde moment dat ik klaar was om hem te tekenen.”²

59. Enkele van Calvin’s vele iconische superheld alter ego’s zijn: Ruimteman Spiff, Kapitein Napalm en Stupendous Man.

¹Martell, Nevin. Op zoek naar Calvin en Hobbes. 2010. Uitgegeven door Bloomsbury.

²Watterson, Bill. De complete Calvin en Hobbes. 2012. Uitgegeven door Andrews McMeel Publishing.