Ontrouw in langdurige relaties kan verwoestend zijn. Het vertrouwen wordt geschonden en er ontstaat wrok tussen partners die ooit veel om elkaar gaven. Als de ene partner de andere betrapt op een affaire, lijkt het er vaak op dat niets in het huwelijk ooit nog hetzelfde kan zijn – dat de breuk nooit meer hersteld kan worden. Het is waar dat zulke ernstige schade aan een relatie veel tijd kost om te herstellen, en er is geen eenvoudig of rechtlijnig “stappenplan” naar herstel. Elk geval is anders, en elke lijdende echtgenoot zal een onafhankelijke weg naar resolutie bewandelen.
Hoewel, een paar generalisaties bijna altijd van toepassing zijn. Ten eerste moet de bedriegende partner alle contact met de andere partij verbreken – dat wil zeggen, de persoon met wie hij of zij de affaire had. Beide partners – degene die ontrouw is en degene die bedrogen is – moeten zich er ook toe verbinden om serieuze moeite, energie en tijd in de relatie te steken. Verwacht ook geen duidelijk en rechtlijnig genezingsproces, omdat de weg naar een oplossing waarschijnlijk gecompliceerd zal zijn. Elke partner moet zich er ook van bewust zijn dat hij of zij een unieke rol heeft gespeeld in de omstandigheden die tot de ontrouw hebben geleid; conflicten in het huwelijk worden altijd gedeeld, en kunnen nooit volledig aan de ene of de andere partner worden toegeschreven. Zo bezien heeft weliswaar één partner de ontrouw gepleegd, maar hebben beiden deelgenomen aan de relatieproblemen die tot dat punt hebben geleid. Ieder van jullie zal serieus aan introspectie moeten doen. U zult ook moeten nagaan op welke verschillende manieren de affaire uw relaties heeft beschadigd – niet alleen met uw echtgenoot, maar ook met andere familieleden, zoals uw kinderen of uw schoonfamilie.
Voor de partner die verraden is, is zelfzorg essentieel. U zult noodgedwongen uw persoonlijke herstel tot een prioriteit moeten maken. Emotionele schade gaat vaak gepaard met lichamelijke gevolgen, zoals vatbaarheid voor ziekte, of het verlies van motivatie en opportuniteitskosten die gepaard gaan met diepe innerlijke afleiding. Echtgenoten die verraden zijn kunnen een beschadigd gevoel van eigenwaarde ervaren, of zelfs hun waarde als mens in twijfel trekken. Deze bedrogen partners moeten erkennen dat de affaire niet volledig hun schuld was. Zij moeten de verantwoordelijkheid ervoor op een nieuwe manier verdelen, zodat zij de gebreken in hun gedrag kunnen erkennen zonder zichzelf te pesten of te straffen. Het zal enorm helpen om medelevend met jezelf te zijn en tijd door te brengen met mensen die met je meeleven en om je geven. (Als u niet weet met wie u moet praten, kunt u overwegen een steungroep te zoeken of groepstherapie te volgen met anderen die in hetzelfde schuitje zitten). Goed voor je gezondheid zorgen is ook absoluut noodzakelijk; met andere woorden, “verwen jezelf niet” op manieren die misschien net zo veel kosten als ze helpen.
Een heldere en open communicatie over intieme en moeilijke onderwerpen is een ander onmisbaar aspect van herstel na een affaire. U en uw echtgenoot moeten beloven om volledig (maar voorzichtig) eerlijk tegen elkaar te zijn. Samen moeten jullie de realiteit accepteren van wat er is gebeurd met de voorheen zo vertrouwde omgeving van jullie partnerschap. Stel uw echtgenoot vragen – veel vragen – zodat u zijn of haar besluitvorming kunt begrijpen. (Probeer echter af te zien van het vragen naar details over seksuele ontmoetingen; dit heeft de neiging onuitwisbare en zeer onaangename mentale beelden op te roepen). Ieder van u zal zich moeten afvragen wat u had kunnen doen om de opeenvolging van gebeurtenissen te stoppen die tot zo’n ernstige schending van vertrouwen hebben geleid.
Wanneer u uw emoties uit tegenover de partner die u heeft verraden, kies dan zorgvuldig welke emoties u direct wilt uitdrukken, en welke u in woorden wilt uitdrukken. Tranen, bijvoorbeeld – als reactie op het gevoel van verlies en de pijn van een verbroken belofte – kunnen de beste manier zijn om die gevoelens aan je partner over te brengen. Maar aan de andere kant kan het problematisch zijn om je woede direct te uiten. Het is maar al te gemakkelijk om uit te halen naar de persoon die je zoveel pijn heeft gedaan door zijn of haar geloften te breken, maar door dit te doen, zul je waarschijnlijk iets zeggen waar je spijt van krijgt. Dit zal er waarschijnlijk toe leiden dat je echtgenoot of echtgenote zich gaat verdedigen, waardoor hij of zij op zijn beurt heel boos op je wordt. In plaats van te schreeuwen of je partner uit te schelden, kun je proberen uit te leggen hoe het verraad voelde. Dit kan het voor de verrader gemakkelijker maken om empathie te voelen en opener op uw gevoelens te reageren. Het kan ook helpen om de gevoelens van verdriet of schuld naar boven te halen die de ontrouwe partner waarschijnlijk ook voelt. U hebt recht op deze empathie, en u zult die ook moeten voelen – maar tegelijkertijd zal uw echtgenoot ook geduld en begrip van u nodig hebben. Doe je best om wrok los te laten. Wanneer u een verontschuldiging hoort die echt en oprecht aanvoelt, en u voelt zich er klaar voor, dan kunt u die aanvaarden.
Er zullen waarschijnlijk momenten zijn waarop uw partner spijt betuigt voor zijn of haar daden, die u in de verleiding zullen brengen om hem of haar terug in het gezicht te smijten. Doe het niet! Geef niet toe aan de neiging om uw partner onophoudelijk te straffen. Maar heb tegelijkertijd niet het gevoel dat je open moet staan voor zijn of haar berouw voordat jij er klaar voor bent. Probeer vergeving niet achter te houden, maar bied het pas aan als de tijd rijp is. Veel wrokkige, boze echtgenoten van wie de partner vreemd is gegaan, maken er een gewoonte van om steeds maar weer over de ontrouw te beginnen, om hun partner steeds maar weer op de kast te jagen. Dit zal zichzelf in de weg staan, omdat het uiteindelijk het verraad tot het centrale punt van de relatie maakt. In plaats daarvan zou je moeten proberen te begrijpen waarom de ontrouw heeft plaatsgevonden, en om dat te doen zul je naar de uitleg van je partner moeten luisteren zonder kritiek te leveren. Probeer te begrijpen wat je partner heeft geleerd van de ontrouw, en hoe hij of zij zou willen dat dingen in de toekomst veranderen. (Tegelijkertijd kunt u zichzelf dezelfde vragen stellen.) En uiteindelijk zal “ontrouw praten” moeilijk en vermoeiend zijn voor u beiden, dus het helpt meestal om een limiet te stellen aan hoe lang u er elke dag over praat.
De weg naar herstel is niet gemakkelijk – vooral omdat echtelijke ontrouw in feite minder een probleem kan zijn dan de langdurige meningsverschillen die ertoe hebben geleid. Zoek naar de diepere oorzaken achter de spanningen in uw huwelijk, en probeer uw nieuwe open communicatiekanalen te gebruiken om deze te onderzoeken. Maak een wederzijdse afspraak voor een echte dialoog, gebaseerd op vertrouwen en acceptatie. En probeer tijdens je herstel tijd te besteden aan het doen van “normale”, plezierige dingen, zonder over de affaire te praten; als het je doel is om je weer normaal te voelen, heb je de oefening immers nodig. Op dezelfde manier zouden jij en je partner op een bepaald moment – als je er klaar voor bent – weer intiem moeten worden, omdat de nabijheid van seks een integraal onderdeel kan zijn van het herstel van een beschadigde huwelijksband. Uiteindelijk slagen affaires die een huwelijk niet beëindigen er wel in om het te veranderen, en het te dwingen om in iets nieuws te evolueren. Het huwelijk dat je eens had is nu voorbij; het heeft jullie beiden naar een pijnlijke en moeilijke plaats geleid. Als jij en je partner echter de tijd, eerlijkheid en empathie kunnen opbrengen om weer met elkaar in contact te komen, dan zullen jullie in sommige opzichten opnieuw met elkaar trouwen – en een nieuw partnerschap vormen, gebaseerd op nieuwe veronderstellingen en een nieuw gevoel van vertrouwen.
THE BASICS
- The Challenges of Infidelity
- Find a therapist near me