5 keiharde feiten over de verbazingwekkende Arc de Triomphe

Sinds 1836 staat de Arc de Triomphe symbool voor de vastberadenheid van Frankrijk. Bedoeld om de legers te vereeuwigen die vochten in de Revolutie en de Napoleontische oorlogen, is dit massieve stenen bouwwerk een van de beroemdste militaire monumenten ter wereld.

Want u heeft waarschijnlijk wel eens gehoord van de Arc de Triomphe, maar u kent misschien niet het hele verhaal, van de langdurige bouw tot de 20e-eeuwse tweeling. Wilt u meer weten over het monument? Lees verder voor vijf fascinerende feiten die u gegarandeerd een goed inzicht geven in de wereldberoemde boog.

De Arc de Triomphe werd gebouwd in opdracht van Napoleon – hoewel hij het nooit voltooid heeft gezien.

Napoleon I gaf in 1806 de opdracht voor de herdenkingsboog, twee jaar nadat hij zichzelf in de kathedraal Notre-Dame tot “keizer van de Fransen” had uitgeroepen. Voorafgaand aan zijn kroning, speelde hij een actieve rol in de politieke en militaire zaken van Frankrijk. Na het succes van de Franse Revolutie in 1799 nam hij de macht over Frankrijk over en voerde hij een buitensporig aantal oorlogen die bekend zijn geworden als de Napoleontische oorlogen.

Om degenen te eren die in deze beide series veldslagen vochten en stierven, stelde hij de bouw van een monumentale boog voor. Zoals verwacht, nam dit grootschalige project veel tijd in beslag. In feite werd het pas voltooid in 1836-15 jaar nadat Napoleon was overleden.

Het werd gemodelleerd naar de Romeinse Boog van Titus.

Op ware keizerlijke wijze keek Napoleon naar het Oude Rome bij het bedenken van zijn monument. Jean-François Chalgrin, de architect van de Arc de Triomphe, liet zich inspireren door de Boog van Titus, een bouwwerk uit de 1e eeuw dat werd opgericht als eerbetoon aan Titus, een beroemde Romeinse legeraanvoerder en keizer.

De Arc de Triomphe is met zijn 60 meter veel hoger dan de 60 meter hoge Boog van Titus. Bovendien is het ontwerp ingewikkelder dan zijn antieke inspiratiebron. Aan de basis heeft hij vier sculpturale groepen: De intrede van Napoleon, Het vertrek van de vrijwilligers, De verovering van Alexandrië, en De slag bij Austerlitz. Bovenop het monument zijn 30 schilden gegraveerd met een lijst van belangrijke Franse overwinningen, terwijl op de binnenmuren de namen van 660 personen staan, waaronder 558 generaals.

Onder de boog ligt een anonieme soldaat begraven.

Naast degenen die in de Revolutionaire en Napoleontische oorlogen hebben gevochten, eert de Arc de Triomphe ook een man die in de Eerste Wereldoorlog heeft gevochten. In tegenstelling tot de eerstgenoemde, staat zijn naam echter niet op het monument gegraveerd. In feite is zijn identiteit helemaal niet bekend.

Onder de boog ligt het Graf van de Onbekende Soldaat. Hier werd het naamloze individu in 1920 te ruste gelegd. Om de onsterfelijke Franse waardering voor de onbekende soldaat te symboliseren – en voor allen die in beide wereldoorlogen vochten en stierven – wordt het graf bekroond met een eeuwige vlam. Deze flikkerende vlam brandt sinds 1923 non-stop en blijft het belang van het eren van anonieme strijders benadrukken. Na een bezoek aan de Arc de Triomphe in 1961 verzocht First Lady Jacqueline Kennedy om een soortgelijk monument op de Arlington Cemetery in Virginia, wat uiteindelijk resulteerde in het beroemde Amerikaanse equivalent.

Het staat in het midden van een étoile, of “ster.”

Toen Napoleon opdracht gaf voor de boog, had hij een locatie in gedachten: het westelijke uiteinde van de mondaine Avenue Champs-Élysées. Hier kwamen een aantal geplaveide wegen samen, die de vorm van een ster hadden. Vanwege deze configuratie zou het gebied uiteindelijk de Place de l’Étoile (“Plein van de ster”) worden genoemd.

In het midden van de 19e eeuw werd deze “ster” opnieuw ontworpen onder Napoleon III-Napoleon’s neef-als onderdeel van zijn wederopbouwproject van Parijs. De nieuwe Place de l’Étoile, ontworpen door Georges Eugène Haussmann, behield de historische stervorm van het gebied. In plaats van kleine weggetjes kreeg het echter 12 nieuwe en verbeterde lanen. In 1970 werd de Place de l’Étoile omgedoopt tot de Place Charles de Gaulle ter ere van de overleden grote president van Frankrijk.

Een 20e-eeuwse versie van de boog bevindt zich aan het andere eind van de Champs-Élysées.

In 1989 werd een andere boog op de Champs-Élysées geplaatst. Dit nieuwe monument, La Grande Arche de la Défense genaamd, gaf een moderne draai aan de traditionele triomfboog, zowel qua ontwerp als qua symboliek.

Deze slanke kubusvormige structuur, die een hoogte bereikt van 360 voet, is een losse afspiegeling van de Arc de Triomphe, die zich aan het andere uiteinde van de 1,2 mijl lange laan bevindt. Wat dit monument echt onderscheidt van zijn neoklassieke tegenhanger, is echter de bedoeling ervan. In plaats van de nadruk te leggen op de militaire overwinningen van Frankrijk, benadrukt deze hedendaagse boog de diversiteit door te fungeren als een “venster op de wereld” en als een “plaats waar mensen met verschillende achtergronden en culturen elkaar kunnen ontmoeten en met elkaar kunnen communiceren” – een ideaal model voor het moderne Frankrijk.