Enkele maanden geleden hield ik een preek over de tranen van Jezus. Onze Heiland was een “man van smarten, en bekend met verdriet” (Jesaja 53:5). Dit is meer dan louter emotionaliteit of oppervlakkige sentimentaliteit – het is een herinnering aan het feit dat Hij om ons geeft en dat Hij onze lasten draagt.
Er zijn drie momenten in de Schrift dat Jezus weende (Johannes 11:35; Lucas 19:41; Hebreeën 5:7-9). Elke keer is tegen het einde van Zijn leven en elke keer onthult Hij wat voor onze liefhebbende God het belangrijkste is. Hij is werkelijk “geraakt door de gevoelens van onze zwakheden” (Hebreeën 4:15). Zijn tranen zijn een herinnering dat Hij zondaars liefheeft en voor elke ziel zorgt.
Een paar weken geleden ontving ik een heel vriendelijke e-mail van een jongedame die naar die specifieke Bijbelboodschap had geluisterd. Zij is een begenadigd dichteres met een hart om anderen te helpen. Uit de waarheid die werd gedeeld, gaf de Heer haar een prachtig gedicht om de boodschap uit te drukken. Ik vroeg of ik het aan anderen mocht doorgeven en zij heeft mij genadig toegestaan het hier te delen. Ik hoop dat het u zal bemoedigen om de tederheid van Christus te zien en om de Heer te vragen uw hart te vullen met Zijn eigen liefde voor anderen…
Ik vroeg de Heer om mij liefde te geven -
Zijn liefde voor zielen in zonde;
In plaats daarvan gaf Hij mij wenende ogen,
Een gebroken hart van binnen.
Ik vroeg Hem waarom Hij mij tranen gaf,
Hij nam mij mee terug in de tijd
Toen mijn Heiland op aarde leefde,
Toen Hij in Zijn bloei was.
Ik zag Hem gaan naar de plaats waar Zijn vriendin
in een graf lag;
De zusters en hun vrienden waren bedroefd -
Welke liefde Hij hun schonk.
Je ziet mijn Heiland daar staan
Was die dag ook bedroefd,
Hij weende grote hevige tranen met snikken
Totdat zij die het zagen konden zeggen:
"Zie wij zien nu hoe Hij liefhad."
Zijn tranen openbaarden Zijn hart
Zijn liefde werd duidelijk door tranen -
Ik zag Gods zin ten dele.
En toen nam Hij mij mee naar de dag
Het volk begroette hun Koning
Terwijl Jezus binnenkwam onder hun gejuich
De kinderen renden en zongen.
Maar toen Hij Jeruzalem
uitgestrekt voor Zijn oog zag,
werd Zijn ziel met smart over hen bewogen;
Het bewoog Zijn hart te huilen.
Oh, als ik die plechtige woorden lees
voel ik dat ze zoet zijn
Want daarin aanschouw ik Zijn liefde
Zo volmaakt en volledig.
Nu nam Hij mij mee naar nog één plaats,
Tegen middernacht zag ik
de Zoon van God neergebogen van smart
In diepste smart vastgehouden.
Ik hoorde Zijn wenen, sterk en diep,
Maar er doorheen ontwaarde ik
Hij bad voor mij - het deed mij smelten,
Zijn liefde voor mij leerde ik kennen.
Met betraande vreugde dankte ik de Heer
Voor het verhoren van mijn gebed,
Voor het geven van Zijn liefde voor zielen -
Zijn tranen, Zijn hart, Zijn zorg.
-Christina Joy Hommes
Om meer van Christina’s poëzie te lezen bezoek http://www.hoperefined.com/.