Ik ben opgegroeid als een toegewijde fan van The Dukes of Hazzard. Het was voor mij als kind een opwindende, grappige en begrijpelijke volwassen show. Ik heb mijn vader nooit kunnen overtuigen om onze auto te laten springen zoals de Duke jongens de General Lee lieten springen, hoewel ik het zeker geprobeerd heb. Met mijn Big Wheel over boomstammen rollen en wheelies maken zou moeten volstaan — en ik ben er zeker van dat ik niet de enige jongen ben die hetzelfde deed. Laten we eens terugblikken op die prachtige show en een paar dingen die je er misschien niet van wist.
1. Het basisverhaal van de show is terug te voeren op Jerry Elijah Rushing, een echte moonshiner in North Carolina. Toen hij 12 jaar oud was, begon hij bestellingen te doen, waarvoor hij uiteindelijk een aangepaste Chrysler 300D uit 1958 gebruikte. De auto, “Traveller” genoemd naar het paard van generaal Lee, dumpte olie op de weg om achtervolgende politievoertuigen te hinderen. Rushing werd vaak vergezeld door zijn broer Johnny, en soms door zijn nicht Delane. Maar zij leverden alleen de moonshine, die eigenlijk door Rushing’s oom Worley werd gemaakt. Rushing verliet uiteindelijk de zaak en werd een volleerd jager, vooral met de boog. Zijn verhalen over zijn avonturen inspireerden de film Moonrunners uit 1975, die op zijn beurt leidde tot The Dukes of Hazzard.
2. Producent Gy Waldron creëerde de show omdat hij zag dat een zesde van alle muziekplatenverkoop country was, maar er waren geen televisieshows die direct op de countrymarkt waren gericht. Afleveringen werden geschreven in de verhalende stijl van de countrymuziek, of zoals Waldron het uitdrukte “…als je klaar bent met het bekijken van een aflevering, speel je die in Nashville opnieuw af, en iemand zou in staat moeten zijn om er een behoorlijk goed countrylied over te schrijven.”
3. John Schneider (Bo Duke), een New Yorker, presenteerde zichzelf als een soort redneck toen hij auditie deed voor de rol van Bo Duke. Hij liet stoppels groeien, had een blikje bier bij zich, stopte een propje pruimtabak in zijn mond en beweerde uit een klein stadje in Georgia te komen. Schneider wist ook dat rijvaardigheid nuttig kon zijn, dus beweerde hij te zijn afgestudeerd aan de Georgia School of High Performance Driving, die niet bestond. Hij kreeg de rol.
4. Tom Wopat (Luke Duke) heeft wat succes geboekt in de muziekbusiness, met het uitbrengen van albums en tournees sinds 1981. Toen de show werd geannuleerd, stond Wopat op nummer 1 in de Billboard country chart.
5. Sorrel Brooke, die Boss Hogg speelde, was een groot intellect. Hij was een klassiek geschoold Shakespeare-acteur, afgestudeerd aan Columbia en Yale en sprak vloeiend vijf talen. Brooke was vooral bedreven in het imiteren van dialecten en baseerde het accent van zijn personage op dat van senator Strom Thurmond uit South Carolina. Zijn buik was ook nep – Brooke droeg een gewatteerd pak om hem de extra omvang te geven die hij nodig had om de mollige Hogg te spelen.
6. James Bes
t groeide op in armoede en uit een gebroken gezin om een fenomenaal succesvol acteur te worden tegen de tijd dat hij werd gecast als Sheriff Roscoe P. Coltrane. Hij werkte tientallen jaren als een volleerd acteerleraar en gaf les aan, onder andere acteurs, Burt Reynolds, Clint Eastwood, Farrah Fawcett, en Quentin Tarantino, maar ook aan minder beroemde studenten terwijl hij professor was aan de Universiteit van Mississippi. In zijn vrije tijd behaalde hij een zwarte band in karate en schildert hij nu (waarschuwing: auto-geluid).
7. Ben Jones (Cooter Davenport) was van 1989 tot 1993 lid van het Congres. Zijn artikelen zijn verschenen in The Washington Post, USA Today en The Weekly Standard. Net als sommige andere castleden van de originele show, keurde hij de film van 2005 af en noemde die “sleazy”. In een interview met Billy Rae Bates, zei Jones:
Ik weet niet wat ze dachten (met de film). Ze misten totaal het hele punt van de show. Onze show was een soort western, een western uit de jaren 40. De oude B-westerns, de Roy Rogers-westerns, waren niet realistisch; het waren fantasieën; je kon van een klif vallen en je niet bezeren. Er waren waarden en een goed gevoel voor goed en kwaad… De reden waarom mensen naar deze show keken en hun kinderen aanmoedigden ernaar te kijken, is dat het een goede ouderwetse Amerikaanse show is. Deze Duke jongens zijn helden; ze riskeren hun leven om het juiste te doen. Als ik het één keer hoor, hoor ik het duizend keer per dag: “Bedankt voor het maken van een show waar onze kinderen naar kunnen kijken. Je neemt dat publiek en die show niet en doet wat zij ermee hebben gedaan.
8. Catherine Bach (Daisy Duke) kwam zelf met de denim korte broek van haar personage, waardoor het kledingstuk de bijnaam “Daisy Dukes” kreeg. Oorspronkelijk was het de bedoeling dat Daisy een minirok zou dragen.
9. De eerste vijf afleveringen zijn opgenomen in het noorden van Georgia. De straatscènes van de provinciehoofdstad komen eigenlijk uit Covington, Georgia, dat een klein Dukes of Hazzard museum heeft achter in het A Touch of Country café. De rest van de show werd gefilmd in Californië.
10. Tijdens het filmen van de pilootaflevering zaten twee regisseurs te ontbijten op het stadsplein van Covington toen ze een auto hoorden langsrijden die de openingsmaten van “Dixie” speelde als de claxon. Dit, dachten ze, moet in de show zitten. Ze achtervolgden de eigenaar, kochten de toeter uit zijn auto voor $300, en installeerden hem in een General Lee.
11. Het gebouw dat werd gebruikt als decor voor The Boar’s Nest staat er nog steeds, maar het is nu een kerk.
12. Na het eerste seizoen vond producer Gy Waldron het verontrustend dat de cast geheel blank was. In de daaropvolgende seizoenen waren de bezoekende federale agenten die Boss Hogg onderzochten dan ook zwart, evenals de sheriff van het aangrenzende Chickasaw County.
13. Voor het vijfde seizoen, Tom Wopat en John Schneider verlieten de show over een merchandising royalties geschil en werden vervangen door acteurs Christopher Mayer (Vance Duke) en Byron Cherry (Coy Duke) als een andere set van Duke neven. Uiteindelijk sloten Wopat, Schneider en de studio een compromis en losten hun geschil op. Ze keerden terug voordat het vijfde seizoen voorbij was.
14. Een Dukes of Hazzard conventie genaamd DukesFest werd jaarlijks gehouden van 2001 tot 2007, gehost door Ben Jones. In 2004, trok het ongeveer 25.000 mensen. Af en toe waren er stuntrijders die replica’s van General Lee lieten springen (en slopen).
15. De show gebruikte ongeveer 150 General Lees, omdat er meestal een werd vernietigd in elke aflevering als gevolg van het stuntwerk. Dat zijn veel Dodge Chargers, en gedurende een periode van de show, had Warner Bros. een tekort. Daarom lieten medewerkers briefjes achter op de voorruit van Chargers op parkeerplaatsen van kruidenierswinkels waarin ze aanboden de auto’s te kopen.
(Videolink)
16. Toen de show was afgelopen, had Warner Bros. nog 17 General Lees over, alsmede vele reserveonderdelen. Het nodigde een fan genaamd Wayne Wooten uit om een non-profit organisatie op te richten om de restanten te verdelen onder toegewijde fans, op voorwaarde dat de fans nooit geld zouden vragen voor publieke optredens van deze auto’s.
17. Om de sprongen te laten slagen, moesten General Lees achteraan verzwaard worden om het gewicht van de motor vooraan te compenseren. De stuntmanagers lastten stalen kisten in de koffer van de auto’s en voegden gewichten toe als dat nodig was, meestal 300-400 pond. Hoe verder en hoger een sprong was, hoe meer gewicht er nodig was om de auto in balans te houden.
18. Om ervoor te zorgen dat de springscènes fris waren, werd zelden gebruik gemaakt van stock footage. Elke op film vastgelegde springscène werd gewoonlijk slechts één keer vertoond.
19. De eerste hood-slide over de General Lee was eigenlijk een ongelukje van Tom Wopat. De regisseurs vonden het zo leuk dat ze besloten er een vast onderdeel van de show van te maken.
(YouTube-link)
20. Sonny Shroyer (Enos Strate) kreeg zijn eigen spin-off serie in 1980 getiteld Enos. Daarin was het Dukes of Hazzard-personage een LAPD-officier. Het duurde een enkel seizoen.
21. Er was een cross-over aflevering met Alice. In een aflevering uit 1983 van die show, getiteld “Mel Is Hogg Tied”, verscheen Boss Hogg in Phoenix en probeerde Mel’s diner te kopen.
(Video Link)
22. In 1983 lanceerde Hanna-Barbera een tekenfilmserie genaamd The Dukes. Het ging over de wereldwijde reizen van de Dukes en Boss Hogg. De show duurde slechts één jaar.
23. Er was een reüniefilm in 1997 genaamd The Dukes of Hazzard: Reunion! Er werd slechts één General Lee gevonden in het bezit van Warner Bros, en die was vervallen en bedekt met vogelpoep. De regisseurs lieten hem in die staat, ongewassen, en filmden de General Lee die door de Duke-jongens uit hun pensioen werd gehaald.
Bronnen: Bates, Billie Rae. Them Dukes! Them Dukes! Een gids voor TV’s “The Dukes of Hazzard”. North Charleston, SC: Booksurge, 2006. Gedrukt. Hofstede, David. The Dukes of Hazzard: The Unofficial Companion. Los Angeles: Renaissance Books, 1998. Afdrukken. Afbeeldingen: Warner Bros.
CORRECTIE 4/14/15: Chris Bragwell mailt dat ik Mississippi State University en de Universiteit van Mississipi heb verward. Ik heb mijn fout gecorrigeerd.