11 presidentiële feiten over Franklin Delano Roosevelt

De meeste mensen weten dat Franklin Delano Roosevelt de enige president van de V.S. was die meer dan twee termijnen heeft gediend. En dat hij in functie was voor het grootste deel van de Grote Depressie-en later, de Tweede Wereldoorlog. Zijn New Deal Coalitie, praatjes bij het haardvuur en de verlamming die hem in zijn bewegingen beperkte zijn net zo beroemd als het blijvende citaat uit zijn eerste inaugurele rede: “Het enige dat we te vrezen hebben is de angst zelf.”

Hier zijn enkele andere Franklin Delano Roosevelt feiten die ze misschien niet hebben behandeld in uw geschiedenislessen.

Franklin Delano Roosevelt was een fervent verzamelaar.

Geboren op 30 januari 1882, had Roosevelt een levenslange liefdesaffaire met postzegels. Hij begon ze als kind te verzamelen en bezocht later postzegeltentoonstellingen, kocht zeldzaamheden van postzegelhandelaren en werd lid van postzegelclubs. Hij ontwierp zelfs een paar postzegels zelf. “Ik heb mijn leven te danken aan mijn hobby’s – vooral het verzamelen van postzegels,” merkte FDR ooit op.

Ornithologie – en het verzamelen van vogels – was een andere passie van hem. De jonge Roosevelt kreeg op zijn 11e verjaardag een luchtdrukpistool. Hij schoot, vulde en monteerde vervolgens vogels van ongeveer 300 verschillende soorten in zijn geboortedorp Dutchess County, New York. FDR ging ook graag vogels kijken, zelfs toen hij president was.

Franklin Delano Roosevelt had op hetzelfde ticket kunnen staan als Herbert Hoover.

Roosevelt nam deel aan de presidentsverkiezingen van 1920, als vice-presidentskandidaat van James M. Cox op het Democratische ticket. Ze werden ruim verslagen door de Republikeinse kandidaat Warren G. Harding en zijn gekozen vicepresident, Calvin Coolidge.

Maar het had ook anders kunnen lopen. Eerder in 1920 overwogen sommige Democraten zelfs om FDR te nomineren als president en Hoover als vice-president. Op dat moment was Hoover een populaire jonge staatsman die nog geen politieke partij moest kiezen. Natuurlijk zou hij later lid worden van de GOP, Amerika’s 31e president worden en vervolgens zijn ambt verliezen aan Roosevelt bij de verkiezingen van 1932.

Maine en Vermont waren de enige twee staten die nooit op Franklin Delano Roosevelt hebben gestemd.

Landslides werd FDR’s specialiteit. Toen Roosevelt Hoover versloeg bij de presidentsverkiezingen van 1932, kreeg hij 472 stemmen in het kiescollege tegen 59 van Hoover. De volgende race was zelfs nog schever: 531 kiesmannen lagen dat jaar voor het grijpen en Roosevelt eiste er 523 op. Hij behaalde nog twee overweldigende overwinningen in zijn herverkiezingscampagnes in 1940 en 1944.

Van de 48 staten die toen bestonden (Alaska en Hawaii sloten zich pas in 1959 bij de Unie aan), stemden er 46 tenminste één keer op FDR. Maar Maine of Vermont heeft hij nooit gewonnen; zij steunden de Republikeinse kandidaat in alle vier de races.

Toen Fidel Castro 14 jaar oud was, diende hij bij Franklin Delano Roosevelt een verzoekschrift in voor $10.

“Mijn goede vriend Roosvelt, ik ken niet veel Engels, maar ik weet zo veel als ik u schrijf.” Zo begint een handgeschreven brief die het Witte Huis in 1940 ontving van Cuba’s latere dictator. Castro was toen nog een tiener, maar al ambitieus. Hij vroeg FDR om “een groene amerikaan van tien dollar” omdat “ik er graag een van zou willen hebben”. Als naschrift bood Castro aan om Roosevelt “de grootste ijzermijnen” in Cuba te laten zien.

Franklin Delano Roosevelt werd bijna vermoord.

Tijdens een bijeenkomst in Miami op 15 februari 1933 – minder dan een maand voor het begin van Roosevelts eerste ambtstermijn – schoot voormalig metselaar Giuseppe Zangara met een goedkope revolver op FDR. “Ik mag Roosevelt persoonlijk graag, maar ik hou niet van presidenten,” beweerde hij. Zangara schoot vijf aanwezigen neer, waaronder burgemeester Anton Cermak van Chicago, voordat hij werd bedwongen. Hij miste Roosevelt volledig.

Franklin Delano Roosevelt richtte de bioscoop van het Witte Huis op.

Weleens naar The West Wing gekeken? De bioscoop op 1600 Pennsylvania Avenue die Jed Bartlett (Martin Sheen) gebruikt in seizoen twee is 100 procent echt. Het heet de White House Family Theater en FDR had het omgebouwd van een oude garderobe in 1942. (Uit gegevens blijkt dat Dwight D. Eisenhower er meer dan 200 westerns heeft gekeken.)

Theodore Roosevelt’s oudste zoon heeft Franklin Delano Roosevelt in twee verkiezingen tegengewerkt.

De 26e president van de Verenigde Staten, Theodore Roosevelt, verliet het ambt in 1909. Hoewel hij en FDR veel opvattingen deelden, waren de Bull Moose en zijn familie Republikeinen, terwijl Franklin-TR’s vijfde neef een levenslange Democraat was. Dat leverde natuurlijk spanningen op toen FDR de politiek inging. TR’s oudste zoon, Theodore Roosevelt Jr., sprak zich in de verkiezingen van 1920 en 1932 uit tegen zijn ambtzoekende familielid. “Franklin is zo’n slecht figuur,” zei de jongere Theodore, “dat het onwaarschijnlijk lijkt dat hij tot president wordt gekozen.”

Franklin Delano Roosevelt gaf de Major League Baseball het “groene licht” in de Tweede Wereldoorlog.

Japanse troepen vielen op 7 december 1941 plotseling Pearl Harbor aan. De onverwachte klap deed de VS belanden in de Tweede Wereldoorlog en liet honkbalcommissaris Kenesaw Mountain Landis voor een moeilijke beslissing staan. Moest hij, nu het land in oorlog was, Amerika’s tijdverdrijf opschorten en het profhonkbal voor de duur stopzetten?

FDR vond van niet. In een brief aan Landis van 15 januari 1942, zei de president: “Ik heb eerlijk gezegd het gevoel dat het het beste voor het land zou zijn om het honkbal gaande te houden.” Opmerkend dat, “er minder mensen werkloos zullen zijn en iedereen langer en harder zal werken dan ooit tevoren,” vond Roosevelt dat Amerikanen “een kans verdienden voor recreatie en om hun gedachten van het werk af te leiden.”

Dit schrijven van FDR, bekend als “de Groen Licht brief,” moedigde de Major League Baseball aan om door te gaan gedurende vier seizoenen tijdens de oorlog – hoewel honderden spelers vertrokken om in het leger te gaan.

Franklin Delano Roosevelt overwoog al lang voor Pearl Harbor Japanse interneringskampen.

Executieve Order 9066, ondertekend door de president op 19 februari 1942, gaf toestemming voor de verwijdering van zo’n 110.000 tot 120.000 Japans-Amerikanen uit hun huizen. Zij werden onder dwang vastgehouden in afgelegen kampen verspreid over de VS. Slechts weinig politici spraken zich uit tegen de massale internering terwijl die plaatsvond (een panel van het Congres zou het uiteindelijk in 1989 als een “ernstige onrechtvaardigheid” aan de kaak stellen).

Roosevelt had het idee al jaren overwogen. In de overtuiging dat een oorlog tussen de VS en het Keizerrijk Japan waarschijnlijk was, stelde hij in 1936 voor een “speciale lijst” op te stellen van Japanse burgers en niet-burgers op het Hawaïaanse eiland Oahu “die in geval van problemen als eersten in een concentratiekamp zouden worden geplaatst”. Inlichtingendiensten hielden de Japans-Amerikanen de hele late jaren dertig in de gaten.

Franklin Delano Roosevelt benoemde de eerste vrouw in het Amerikaanse kabinet.

Frances Perkins werd op 4 maart 1933 beëdigd als de nieuwe minister van Arbeid, en behield deze functie 12 jaar lang. Perkins, een architect van de New Deal, had al eerder voor Roosevelt gewerkt. Zij was in 1929 benoemd tot commissaris van het ministerie van Arbeid in New York, tijdens FDR’s ambtstermijn als gouverneur van die staat.

Franklin Delano Roosevelt richtte een polio-revalidatiecentrum op in Georgia.

Roosevelt was nog maar 39 jaar oud – en minder dan een jaar verwijderd van zijn campagne voor het vicepresidentschap – toen hij in de zomer van 1921 werd gediagnosticeerd met poliomyelitis (polio). Het virus maakte hem vanaf zijn middel verlamd; het jaar daarop kreeg hij beenbeugels. Roosevelt zette zijn ambitie opzij en trok zich tijdelijk terug uit de politiek om zich op zijn gezondheid te concentreren.

Op een dag vertelde de filantroop George Foster Peabody hem over een resort dat hij bezat in Warm Springs, Georgia, waar de zwembaden naar verluidt een jong polio-slachtoffer hadden genezen. FDR werd al snel een regelmatige gast. In 1926 kocht hij het landgoed van Peabody voor 20.000 dollar. Ter plaatse richtte Roosevelt de non-profit Warm Springs Foundation op – door de National Parks Service “het eerste, en gedurende vele jaren het enige ziekenhuis ter wereld dat uitsluitend gewijd was aan de behandeling van poliomyelitis-slachtoffers.”

genoemd.