ICD’s behoeden mensen voor plotselinge hartdood door een schok toe te dienen om een normaal ritme te herstellen wanneer de onderste kamers van hun hart, of hartkamers, onregelmatig kloppen. Onjuiste schokken komen voor met ICD’s, meestal wanneer het apparaat een ander hartritmeprobleem verwart met ventriculaire aritmie – abnormale hartritmes die hun oorsprong vinden in de onderste kamers van het hart.
“ICD’s kunnen patiënten niet beoordelen zoals een arts dat kan,” zei hoofdauteur van de studie Mintu Turakhia, M.D., M.A.S., hartelektrofysioloog en senior directeur van onderzoek en innovatie bij het Center for Digital Health van de Stanford University in Californië. “Het apparaat weet bijvoorbeeld niet of de patiënt bewusteloos is of een polsslag heeft. We wilden zien wat er gebeurt na een schok, in termen van zorg en kosten, om het potentiële voordeel van slimmere manieren om deze apparaten te programmeren te helpen definiëren.”
De auteurs analyseerden de ervaring van 10.266 patiënten die tussen 2008 en 2010 in de VS met een ICD werden geïmplanteerd door gegevens die aan de fabrikant van het apparaat werden doorgegeven, te koppelen aan de gezondheidszorgdossiers van de patiënten. In die periode ondergingen 963 patiënten, met een gemiddelde leeftijd van 61 jaar, 1.885 schokken. Achtendertig procent van die schokken bleek ongepast te zijn.
Onderzoekers vonden ook:
- Nagenoeg de helft van alle patiënten (46 procent) die een schok kregen, kreeg gezondheidszorg in verband met de schok.
- Eén op de drie patiënten kreeg alleen spoedeisende hulp of poliklinische zorg.
- Eén op de zeven patiënten werd opgenomen in het ziekenhuis.
- Invasieve cardiovasculaire procedures, waaronder elektrofysiologisch onderzoek, hartkatheterisatie en cardia-ablatie, werden vaak uitgevoerd na zowel gepaste als ongepaste shock.
- De gemiddelde kosten van de gezondheidszorg na een schok bedroegen $ 5.592 voor een gepaste schok en $ 4.470 voor een ongepaste schok.
“Uiteraard zijn schokken die het leven van mensen redden een goede zaak, maar ze zijn ook erg pijnlijk, kunnen traumatisch zijn en leiden vaak tot meer procedures en kosten voor de gezondheidszorg,” zei Turakhia. “Daarom zijn strategieën om deze ICD’s selectiever te maken, zodat ze minder ongepaste schokken afgeven, bijzonder belangrijk. Gelukkig heeft de industrie op dit gebied veel vooruitgang geboekt.”
Turakhia voegde eraan toe dat nieuwere programmeringsstrategieën het aantal ongepaste schokken verminderen, zelfs bij ICD’s van een oudere generatie. De apparaten kunnen door artsen worden geprogrammeerd om minder ongepaste schokken af te geven door kort te wachten om te zien of de ventriculaire aritmie zichzelf oplost en door het voorzichtig vermijden van triggering-schokken voor hartritmes met matig snelle snelheden.
“De kwaliteit van de zorg is niet langer alleen een kwestie van of een ICD bij geschikte patiënten werd geïmplanteerd, maar ook of het op de best mogelijke manier werd geprogrammeerd,” zei hij. “We hebben vandaag de technologie om dat te doen.”
De bevindingen kunnen beperkt zijn omdat alle patiënten een ICD van dezelfde fabrikant (Medtronic) hadden en er geen informatie beschikbaar was over factoren die de resultaten kunnen hebben vertekend, waaronder het gedrag en de gezondheidsstatus van de patiënt.
“Uit deze studie kunnen we niet zeggen of een patiënt gepaste of ongepaste zorg kreeg — alleen of ze een gepaste schok kregen of niet,” zei Turakhia. “We kunnen echter wel zeggen dat de kosten in verband met beide soorten schokken aanzienlijk zijn en dat een optimale programmering van apparaten die schokken vermindert, waarschijnlijk de kosten van de gezondheidszorg zal verlagen en de gezondheid van de patiënt zal verbeteren.”